Όποιος έχει διαβάσει την «Λωξάντρα» της Μαρίας Ιορδανίδου, δεν ξεχνά την φράση της κόρης της, προς τον ξυλουργό σύζυγο της, καθώς απολάμβαναν τον ερατεινό τους: «Τις εστί πλούσιος Μανωλιό μου; Ο εν τω ολίγω αναπαυόμενος». Σε ελευθερη προσαρμογή στην σημερινή πραγματικότητα, θα μπορούσε κανεις να πει: Τις εστί πλοπυσιος; Ο μη κινδυνεύων να χάσει πολλά, επειδή δεν έχει πολλά.
Όταν το 1996 ανακοίνωσα στην διεύθυνση του «Βήματος», όπου είχα την ευθύνη των κυρίων άρθρων και των σχολίων, ότι πρόκειται να αποχωρήσω, προκειμένου να ενταχθώ στην «Ελευθεροτυπία», η πλέον απρεπής αντίδραση προήλθε από τον Σταύρο Ψυχάρη. Ο οποίος τότε, δεν ήταν ακόμη μέτοχος του ΔΟΛ, αλλά απλώς ευνοούμενος του Χρήστου Λαμπράκη. Τηλεφώνησε στην τότε σύζυγο μου να την τρομοκρατήσει ότι «αυτός ο μ….κας πηρέ μια απόφαση που θα σας καταστρέψει». Και ζήτησε να τον συναντήσω, το ίδιο απόγευμα, στο Café Brazilian, στη Βουκουρεστίου.
Πήγα, για να του πω πόσο άπρεπο ήταν αυτό που έκανε και να μην τολμήσει να ενοχλήσει ξανά τους δικούς μου. Και εισέπραξα τις λοιδορίες του: «Εγκαταλείπεις ρε μ…..α την Τράπεζα Ελλάδος της ελληνικής δημοσιογραφίας, όπου είχες προοπτικές να γίνεις μεγάλο στέλεχος, για να πας να γίνεις Ζήκος στο μπακάλικο του Τεγόπουλου». Δεν χρειάζεται να γράψω εδώ, πως του απάντησα.
Πέρασαν χρόνια πολλά, εκείνος έγινε αφεντικό στον ΔΟΛ, και εγώ, το 2000, εξέδωσα την πρώτη μεγάλη δωρεάν διανεμόμενη εφημερίδα, το «Μετρόραμα». Αλλά, επειδή δεν έφταναν το εφάπαξ και οι οικονομίες μου να την στηρίξω, πώλησα την πλειοψηφία σε ξένους, για να ξεχρεώσω. Τότε μου ζήτησε μια συνάντηση στο «Esperia». Τον βρήκα χωμένο σε μια μπεζέρα, και τριγύρω τέσσερις «φουσκωτούς». Ήθελε να αγοράσει το μερίδιο μου και να πείσω τους συνεταίρους μου, να του δώσουν άλλο 20%. Έτσι όπως τον έβλεπα, εν μέσω των μπράβων, τον ρώτησα αν, με όλα αυτά απολαμβάνει τη ζωή. «Έχω λεφτά να αγοράσω και εσένα και οποίον άλλο θέλω ρε, αλλά δεν έχω χρόνο να τα απολαύσω», απάντησε.
Και συνέχισε να αγοράζει. Όπως και την βίλα του Περατικού στο Πόρτο Χέλι, με ιδιωτικό δάσος και λιμάνι. Που σήμερα διαβάζω ότι βγήκε στο σφυρί. Και φτύνω τον κόρφο μου που δεν πλούτισα από την δημοσιογραφία, τόσο ώστε σήμερα να μου κατάσχουν καμία βίλα.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
