Για «απλό ταμειακό συμψηφισμό» μιλά η Δημοτική αρχή
Η απόφαση της Δημοτικής Επιτροπής Κοζάνης να προχωρήσει σε αναμόρφωση του προϋπολογισμού, «τακτοποιώντας» ποσό περίπου 630.000 ευρώ που είχε παρακρατηθεί από τη ΔΕΗ από τα έσοδα του Δήμου από τα τέλη ΑΠΕ, προκάλεσε σφοδρή σύγκρουση ανάμεσα στη μείζονα αντιπολίτευση (παράταξη Λ. Μαλούτα «Ενότητα») και τη δημοτική αρχή Κοκκαλιάρη. Η αντιπολίτευση υποστηρίζει ότι η δημοτική αρχή «στέρησε πόρους από τις δημοτικές κοινότητες» για να καλύψει οφειλές της ΔΕΥΑΚ, ενώ η πλειοψηφία απαντά ότι πρόκειται για έναν απλό ταμειακό συμψηφισμό, χωρίς καμία απειλή για τα έργα των κοινοτήτων.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση της «Ενότητας», το ποσό των 630.000 ευρώ προερχόταν από τα ανταποδοτικά των ΑΠΕ που εισπράττει ο Δήμος και τα οποία, βάσει των διαβεβαιώσεων που είχαν δοθεί, προορίζονταν για έργα και παρεμβάσεις στις δημοτικές κοινότητες. Η παράταξη καταγγέλλει ότι, με «λογιστικό τρικ», το ποσό αυτό χρεώθηκε ως οφειλή του Δήμου προς τη ΔΕΥΑΚ για θερμική ενέργεια δημοτικών κτιρίων, με τελικό αποτέλεσμα να καλυφθεί μέρος της οφειλής της ίδιας της ΔΕΥΑΚ προς τη ΔΕΗ. «630.000 ευρώ που προορίζονταν για έργα και επενδύσεις στις Δημοτικές Κοινότητες, εξαφανίζονται» αναφέρει χαρακτηριστικά, υπενθυμίζοντας ότι ο δήμαρχος είχε διαβεβαιώσει πως τα χρήματα από τις ΑΠΕ «δεν θα χαθούν».
Η αντιπολίτευση συνδέει μάλιστα το ζήτημα με προηγούμενες δεσμεύσεις της δημοτικής αρχής (λήξη ληξιαρχείου Αιανής, eco-θέρμανση σε όλους τους οικισμούς, διαχείριση αδέσποτων) και θέτει ευθέως θέμα αξιοπιστίας: «Ποιος εμπιστεύεται πλέον τη Δημοτική Αρχή Κοκκαλιάρη;» σημειώνει η ανακοίνωση, υποστηρίζοντας ότι η δημοτική αρχή «γνώριζε πολύ καλά» ότι η δέσμευση για μη χρήση των πόρων ΑΠΕ αλλού δεν θα τηρούνταν.
Η δημοτική αρχή, μέσω της ανακοίνωσης της παράταξης «Μαζί για την Κοζάνη», απορρίπτει τις αιτιάσεις και κάνει λόγο για «υποκρισία» της αντιπολίτευσης. Τονίζει ότι το θέμα αφορά «έναν απλό ταμειακό συμψηφισμό μεταξύ Δήμου και ΔΕΥΑΚ» και ότι όλα τα έργα των κοινοτήτων που χρηματοδοτούνται από τα ΑΠΕ «προχωρούν κανονικά και απρόσκοπτα». Κατά την πλειοψηφία, η αντιπολίτευση επιχειρεί να εμφανίσει μια εσωτερική οικονομική τακτοποίηση ως «πολιτικό ζήτημα πρώτης γραμμής», με στόχο όπως αναφέρει «τη σύγχυση και τη στασιμότητα».
Παράλληλα, η παράταξη της δημοτικής αρχής επανέφερε το ζήτημα των οικονομικών προβλημάτων της ΔΕΥΑΚ από προηγούμενες δημοτικές περιόδους, κατηγορώντας τις τότε διοικήσεις ότι «άφησαν τη ΔΕΥΑΚ με υπέρογκα χρέη και τη συμφωνία της τηλεθέρμανσης στα αζήτητα». Με αυτό το επιχείρημα απαντά στον ισχυρισμό ότι «κόβονται» πόροι από τις κοινότητες, λέγοντας ουσιαστικά ότι η σημερινή διοίκηση κλήθηκε να διαχειριστεί εκκρεμότητες του παρελθόντος και δεν μπορεί «να δέχεται κουνημένο δάχτυλο» από εκείνους που –όπως λέει– «θα έπρεπε να ζητούν συγγνώμη από τους πολίτες».
Στον πυρήνα της διαφωνίας βρίσκεται το ερώτημα αν τα έσοδα από τις ΑΠΕ, που ο νόμος και η πολιτική πρακτική ταυτίζουν με ανταποδοτικές παρεμβάσεις στις τοπικές κοινότητες όπου εγκαθίστανται τα έργα, μπορούν να χρησιμοποιούνται, έστω προσωρινά και λογιστικά, για την κάλυψη άλλων υποχρεώσεων του Δήμου ή των νομικών του προσώπων. Η αντιπολίτευση υποστηρίζει πως όχι, διότι έτσι αλλοιώνεται ο χαρακτήρας των πόρων και αδικούνται οι κοινότητες. Η δημοτική αρχή απαντά πως η υλοποίηση των έργων στις κοινότητες δεν κινδυνεύει και ότι η κίνηση έγινε για να ισορροπήσουν Δήμος και ΔΕΥΑΚ, άρα δεν υπάρχει πραγματική απώλεια.
Η αντιπαράθεση γύρω από τα έσοδα των ΑΠΕ και τον συμψηφισμό με τις οφειλές της ΔΕΥΑΚ δείχνει ότι πίσω από τα νούμερα κρύβεται κάτι βαθύτερο: το χρόνιο έλλειμμα εμπιστοσύνης ανάμεσα στη δημοτική αρχή και τις τοπικές κοινότητες, αλλά και ανάμεσα στις δημοτικές παρατάξεις για τη διαχείριση των πόρων που σχετίζονται με την «πράσινη μετάβαση».
Από καθαρά διοικητική σκοπιά, η δημοτική αρχή μπορεί να υποστηρίξει ότι ένας προσωρινός συμψηφισμός δεν αλλοιώνει τη χρήση των κονδυλίων, εφόσον τα έργα των κοινοτήτων προχωρούν και τα ποσά αποκαθίστανται στον προϋπολογισμό. Όμως, πολιτικά, η κίνηση αυτή εγείρει εύλογα ερωτήματα διαφάνειας και προτεραιοτήτων, όπως αν τα έσοδα ΑΠΕ, που ο νόμος συνδέει με άμεσες παρεμβάσεις στις περιοχές παραγωγής ενέργειας, μπορούν να «μετακινούνται» προσωρινά για άλλους σκοπούς και το ποιος διασφαλίζει ότι θα επιστρέψουν εκεί όπου ανήκουν.
Η υπόθεση αγγίζει επίσης τον ευρύτερο ρόλο της ΔΕΥΑΚ, μιας δημοτικής επιχείρησης που χρόνια τώρα λειτουργεί υπό οικονομική πίεση και συχνά εμπλέκεται στις ισορροπίες του δήμου με τη ΔΕΗ. Ο συμψηφισμός αποκαλύπτει ένα ακόμη σύμπτωμα του προβλήματος: η έλλειψη σαφούς διαχωρισμού μεταξύ δημοτικών εσόδων, ανταποδοτικών τελών και επιχειρησιακών υποχρεώσεων.
Σε πολιτικό επίπεδο, η αντιπολίτευση επιχειρεί να αναδείξει την κίνηση ως παραβίαση μιας θεμελιώδους αρχής, ότι τα χρήματα των κοινοτήτων πρέπει να μένουν στις κοινότητες. Από την άλλη, η δημοτική αρχή απαντά ότι η επίθεση είναι υπερβολική και ότι οι πολίτες δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν για τα έργα τους.
Και οι δύο πλευρές έχουν ένα μέρος του επιχειρήματος, αλλά χάνεται το ουσιώδες: η ανάγκη για μόνιμο, θεσμοθετημένο πλαίσιο διαφάνειας στη διαχείριση των εσόδων ΑΠΕ.
Σωκράτης Μουτίδης – www.xronos-kozanis.gr
