Στα 28 του χρόνια, ο Αποστόλης Τεληκωστόγλου, διαθέτει την ωριμότητα και την εμπειρία για να λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Η… παλιοσειρά της εθνικής μας ομάδας ταεκβοντό που συμμετέχει αυτές τις ημέρες στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα του Μπακού, την τελευταία μεγάλη διοργάνωση -πρωτίστως βαθμολογικά αφού είναι κατηγορίας G16- πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού, ξέρει ότι ένας αθλητής δεν γίνεται… υπεραθλητής εάν κατακτήσει ένα μετάλλιο, έστω κι αν πρόκειται για μια τόσο υψηλού επιπέδου διοργάνωση. Διευκρινίζει ότι σε τέτοιους αγώνες δεν υπάρχουν φαβορί και αουτσάιντερ, αναγνωρίζει ότι το συγκεκριμένο Παγκόσμιο πρωτάθλημα γίνεται στην κατάλληλη εποχή αφού όλοι οι αθλητές βρίσκονται στην καλύτερη δυνατή φόρμα, ενώ σε καμία περίπτωση δεν ασπάζεται την άποψη ότι ένα μετάλλιο είναι σε θέση να «κλειδώσει» για κάποιον αθλητή, από τώρα, την απευθείας πρόκριση για το μεγάλο αθλητικό ραντεβού του 2024.
Για τον κάτοχο δύο μεταλλίων σε Παγκόσμια πρωταθλήματα, η διοργάνωση του Μπακού είναι απλά μια… ακόμη μέρα στη δουλειά, μέσα από την οποία, το επόμενο εξάμηνο, θα κριθεί ποιοι αθλητές θα είναι αυτοί που θα ταξιδέψουν τελικά στη γαλλική πρωτεύουσα μέσω της Ολυμπιακής κατάταξης (σ.σ. το 2024 υπάρχουν και τα προολυμπιακά ανά ήπειρο που δίνουν προκρίσεις). Και όπως λέει χαρακτηριστικά «είτε πάρω μετάλλιο, είτε όχι, ξέρω αγωνιστικά που βρίσκομαι. Ξέρω ότι συγκαταλέγομαι μεταξύ των κορυφαίων αθλητών του κόσμου αυτή τη στιγμή στην κατηγορία μου. Και να χάσω τον πρώτο αγώνα στο Παγκόσμιο δεν σημαίνει τίποτα. Ξέρω που αξίζω να βρίσκομαι. Ξέρω τη θέση μου στον κόσμο. Μια μέρα δεν κρίνει έναν αθλητή. Ακόμη και να βγω πρώτος. Ένα κακό αποτέλεσμα δεν θα μου βγάλει από το μυαλό ότι μπορώ να πετύχω τους στόχους μας και αντιθέτως ένα καλό αποτέλεσμα δεν θα μου φουσκώσει τα μυαλά ώστε να πω ότι πέτυχα τους στόχους μου. Η μακροπρόθεσμη στόχευσή μου είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Και θα κυνηγήσω το στόχο αυτόν μέχρι και την τελευταία ημέρα».
Το Αθηναϊκό Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων επικοινώνησε με τον Αποστόλη Τεληκωστόγλου, λίγες ώρες πριν την αναχώρηση για την πρωτεύουσα του Αζερμπαϊτζάν. Ο δύο φορές «ασημένιος» πρωταθλητής κόσμου (το 2012 ως έφηβος και το 2019 στους άνδρες), αναφέρθηκε στο βαθμό δυσκολίας που έχει η συγκεκριμένη διοργάνωση, στην προετοιμασία που πραγματοποίησε στην Κορέα λίγες εβδομάδες πιο πριν, στις δυνατότητες που δίνει η κατάκτηση ενός μεταλλίου στο Μπακού, στο εξάμηνο που ουσιαστικά θα κρίνει τις απευθείας προκρίσεις για το Παρίσι, στους χαμένος τελικούς των παγκοσμίων πρωταθλημάτων στους οποίους συμμετείχε, στη νέα γενιά του ταεκβοντό, στα αθλητικά του.. απωθημένα, στον σύλλογό του, τη Μακεδονική Δύναμη Κοζάνης, οι άνθρωποι του οποίου ευθύνονται «για όλα όσα έχω καταφέρει», αλλά και στον έρωτά του με τον πρωταθλητισμό.
«Υψηλός ο βαθμός δυσκολίας του Παγκοσμίου πρωταθλήματος»
Αυτό θα είναι το 6ο Παγκόσμιο πρωτάθλημα στην καριέρα του Αποστόλη Τεληκωστόγλου και ένα από τα πιο σημαντικά, δεδομένου ότι όλοι βρίσκονται στο… κυνήγι των Ολυμπιακών βαθμών, με στόχο τις απευθείας προκρίσεις για το Παρίσι.
«Ο βαθμός δυσκολίας είναι μεγάλος. Είναι το μεγαλύτερο βαθμολογικά τουρνουά. Όσοι κυνηγούν τις απευθείας προκρίσεις, ψάχνουν και τους βαθμούς από τη συγκεκριμένη διοργάνωση για να ανέβουν όσο το δυνατόν πιο ψηλά. Οι αθλητές είναι σχεδόν όλοι φορμαρισμένοι. Είναι η κατάλληλα περίοδος για να φορμαριστείς τώρα και αμέσως μετά για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το επίπεδο, όπως σε κάθε Παγκόσμιο πρωτάθλημα είναι υψηλό, αλλά σε αυτό, ένας ακόμη λόγος είναι πως πρόκειται για το τελευταίο πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες».
Για τον Έλληνα πρωταθλητή, ένα μετάλλιο στο Μπακού θα αποτελέσει «την επίτευξη ενός προσωπικού μου στόχου. Εννοείται πως θα ανέβω βαθμολογικά. Μπορεί μάλιστα εάν πάρω μετάλλιο, να βρεθώ και στην πρώτη εξάδα που πάει απευθείας στο Παρίσι. Όμως, η αλήθεια είναι πως υπάρχουν άλλοι έξι μήνες μπροστά μας. Με Γκραν Πρι και πολλούς Αγώνες. Δεν κλειδώνει η θέση για τους Ολυμπιακούς από τη συγκεκριμένη διοργάνωση. Εάν δεν πάρεις μετάλλιο, έχεις άλλα τέσσερα Γκραν Πρι μπροστά σου και τον τελικό των Γκραν Πρι, για να κυνηγήσεις τους βαθμούς. Εάν πάλι πάρεις μετάλλιο, έχουν οι άλλοι αθλητές τόσες διοργανώσεις μπροστά τους για να ψάξουν τους βαθμούς. Η πορεία είναι συνεχόμενη. Μέχρι τον Δεκέμβριο. Όλα θα κριθούν στο τελευταίο τουρνουά. Στον τελικό των Γκραν πρι, τον προσεχή χειμώνα. Εκεί θα ξεκαθαρίσουν τα πάντα».
«Και να χάσω τον πρώτο αγώνα στο Μπακού, δεν σημαίνει κάτι»
Και μπορεί η καρό σημαία για τα Ολυμπιακά εισιτήρια να πέφτει τον προσεχή Δεκέμβριο, ωστόσο ένα μετάλλιο στο Μπακού θα τόνωνε τη ψυχολογία κάθε αθλητή, κάτι που παραδέχθηκε και ο Έλληνας πρωταθλητής.
«Εννοείται ότι η ψυχολογία παίζει μεγάλο ρόλο. Όμως με την εμπειρία που έχω, μπορώ να πω με σιγουριά ότι η ψυχολογία μου δεν αλλάζει. Ξέρω που είμαι. Είτε πάρω μετάλλιο, είτε όχι, ξέρω αγωνιστικά που βρίσκομαι. Ξέρω ότι συγκαταλέγομαι μεταξύ των κορυφαίων αθλητών του κόσμου αυτή τη στιγμή στην κατηγορία μου. Και να χάσω τον πρώτο αγώνα στο Παγκόσμιο δεν σημαίνει τίποτα. Ξέρω που αξίζω να βρίσκομαι. Ξέρω τη θέση μου στον κόσμο. Μια μέρα δεν κρίνει έναν αθλητή. Ακόμη και να βγω πρώτος. Ένα κακό αποτέλεσμα δεν θα μου βγάλει από το μυαλό ότι μπορώ να πετύχω τους στόχους μας και αντιθέτως ένα καλό αποτέλεσμα δεν θα μου φουσκώσει τα μυαλά ώστε να πω ότι πέτυχα τους στόχους μου. Η μακροπρόθεσμη στόχευσή μου είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Και θα κυνηγήσω το στόχο αυτόν μέχρι και την τελευταία ημέρα».
Για τον Αποστόλη Τεληκωστόγλου το Παγκόσμιο του Μπακού είναι «ένα σκαλοπάτι. Για μένα αποτελεί τον επόμενο μικρό στόχο. Δεν είναι ο βασικός μου στόχος. Δεν αγχώνομαι. Είναι μια ακόμη μέρα στη δουλειά. Δεν έχω να αποδείξω τίποτα σε κανέναν. Όλοι γνωρίζουν τι έχω πετύχει όλα αυτά τα χρόνια. Το μόνο που ίσως έχω να αποδείξω, τόσο σε μένα όσο και στους δικούς μου ανθρώπους, είναι η σοβαρή δουλειά που έχουμε κάνει, να μπορέσει να βγει στο τερέν. Αλλά αυτό δεν με αγχώνει. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι θα είναι δίπλα μου ανά πάσα στιγμή. Και με στηρίζουν».
«Πιο ώριμος και πιο έτοιμος από ποτέ…»
Παραδέχεται ότι νιώθει «πιο ώριμος από ποτέ. Νιώθω πιο έτοιμος από ποτέ. Αυτά που μου έλειπαν τα έχουμε βρει, δηλαδή μικρά-μικρά πραγματάκια πάνω στο παιχνίδι και όχι μόνο. Η φυσική μου κατάσταση είναι στο καλύτερο δυνατό σημείο. Ψυχολογικά και σωματικά είμαι έτοιμος. Ακόμη κι αν φανεί ότι μας λείπει κάτι, θα το αναζητήσουμε στην πορεία. Μια μεγάλη διάκριση δεν σημαίνει ότι μετατρέπει έναν αθλητή σε υπεραθλητή. Το ζητούμενο είναι σιγά-σιγά να βρίσκεις τη συνταγή της επιτυχίας, για να φτάνεις στις μεγαλύτερες διακρίσεις».
Ο Αποστόλης Τεληκωστόγλου δεν έκρυψε ότι αντιμετωπίζει τον κάθε αγώνα σαν «να είναι ο τελικός. Έτσι πρέπει να το βλέπεις. Σε όλα τα τουρνουά, πόσο μάλλον στη συγκεκριμένη διοργάνωση όπου υπάρχει τόσο υψηλή βαθμολογία. Ο πρώτος αγώνας δεν σημαίνει ότι θα είναι εύκολος. Στο Παγκόσμιο συμμετέχουν άλλωστε οι καλύτεροι από κάθε χώρα. Και ανεξαρτήτως ranking, τα πάντα μπορούν να συμβούν. Η προσήλωσή μου είναι στον εναρκτήριο αγώνα του Παγκοσμίου και από κει και πέρα, βήμα-βήμα για να φτάσουμε όσο το δυνατόν πιο ψηλά».
Στο Μπακού, εκτός του Τεληκωστόγλου θα βρεθεί ένας ακόμη Κοζανίτης αθλητής. Ο Μάριος Τσιαούσης, ο οποίος «παρά το γεγονός ότι είναι χαμηλά βαθμολογικά, συγκεντρώνει τις ίδιες πιθανότητες στη διεκδίκηση του μεταλλίου. Η Κοζάνη είναι μια μικρή πόλη, αλλά έχουμε δείξει ότι οι άνθρωποι εδώ, έχουν όρεξη για δουλειά. Από εδώ έχουν βγει μεγάλοι αθλητές. Ο σύλλογός μου και στο παρελθόν είχε μεγάλες διακρίσεις με την εθνική ομάδα. Το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή, σε μια 16μελή αποστολή βρίσκονται δύο Κοζανίτες, σημαίνει ότι κάτι γίνεται καλά».
«Να γράφω ιστορία με την κάθε διάκριση…»
Το ζητούμενο για τον Αποστόλη Τεληκωστόγλου είναι «να γράφω ιστορία με την κάθε διάκριση. Αν πάρω ένα ακόμη Παγκόσμιο μετάλλιο, θα είμαι ο μοναδικός Έλληνας άνδρας αθλητής, ο οποίος θα έχει δύο Παγκόσμια, συν ένα σε εφήβων. Εάν πάρω Ευρωπαϊκό μετάλλιο θα είμαι ο μοναδικός ίσως αθλητής, εάν δεν κάνω λάθος, που θα έχω δύο Παγκόσμια μετάλλια, ένα σε ανδρών και ένα σε εφήβων, καθώς και ένα ευρωπαϊκό».
Απωθημένο φυσικά είναι η συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες («ο μοναδικός στόχος που με καίει»), ενώ επανέλαβε ότι το επόμενο εξάμηνο θα κρίνουν τα πάντα αφού «υπάρχουν 4-5 τουρνουά μετά το Παγκόσμιο που δίνουν πολλούς πόντους. Είτε πάρεις στο Παγκόσμιο καλή θέση, είτε όχι, μπορείς να το σώσεις αλλά και να το γκρεμίσεις. Έξι μήνες πρέπει να έχεις πορεία σταθερή, αν όχι ανοδική. Δεν σημαίνει τίποτα απλά και μόνο μια καλή πορεία, σε ένα μόνο από αυτά τα τουρνουά».
- Δεν έκρυψε ότι η παρουσία του στην προολυμπιακή ομάδα «αποτελεί κίνητρο. Κίνητρο για να καταφέρω ότι δεν μπόρεσα την προηγούμενη τετραετία. Για μένα και για όλη την ομάδα μου. Όλους μας ιντριγκάρει να πετύχουμε ότι δεν καταφέραμε στο παρελθόν. Είναι στόχος και πόθος όλων μας. Με όλα αυτά που προσπαθούμε τώρα, είμαστε σίγουροι ότι στο τέλος θα δικαιωθούμε».
«Από κάθε προετοιμασία, παίρνεις και κάτι διαφορετικό»
Πριν το ταξίδι στο Μπακού, ο Αποστόλης Τεληκωστόγλου, μαζί με τον Διονύση Ραψομανίκη, πραγματοποίησαν προετοιμασία σχεδόν 15 ημερών στη γενέτειρα του ταεκβοντό, την Κορέα. Για τον Κοζανίτη πρωταθλητή, αυτή ήταν η 7η φορά που ταξίδεψε στη χώρα της Ασίας, η οποία όπως λέει χαρακτηριστικά «προσφέρει τα μέγιστα σε προπονητικό επίπεδο, αφού διαφέρει σε σχέση με τον τρόπο που προπονούνται οι Ευρωπαίοι. Αυτό μας βοήθησε στην ουσία. Αυτό κρατάμε. Από τέτοιες προετοιμασίες, πάντα κάτι παίρνεις. Και εμείς το κάναμε στο μέγιστο βαθμό. Πραγματοποιήσαμε πάρα πολλούς αγώνες, που ήταν και ο στόχος μας. Η χώρα διαθέτει πάρα πολλούς αθλητές. Σε κάθε αγώνα, είχαμε και έναν διαφορετικό. Ήταν μια πολύ σοβαρή και στοχευμένη προετοιμασία».
Μάλιστα δεν δίστασε να τη συγκρίνει και με την προετοιμασία στο Ιράν, το 2022, εκεί όπου έπεφταν… κορμιά αφού «οι αθλητές είναι πιο σκληροί. Όμως δεν είχε τόσο μεγάλη ποικιλία όπως στην Κορέα. Η αλήθεια είναι ότι δεν συγκρίνονται οι δύο προετοιμασίας. Στο Ιράν είχε περισσότερο ξύλο, ενώ στην Κορέα υπερίσχυσε η ποιότητα των προπονήσεων».
«Με το τέλος της καριέρας μου, θα ήθελα να περάσω τις γνώσεις μου στις επόμενες γενιές»
Ο ρόλος του πρεσβευτή του αθλήματος, όπως συμβαίνει στο εξωτερικό κατά κόρον, είναι κάτι που θα ήθελε να έχει ο Αποστόλης Τεληκωστόγλου με την ολοκλήρωση της καριέρας του. «Αθλητές με μεγάλες διακρίσεις στο εξωτερικό, μένουν στο χώρο. Αποτελούν έμπνευση για τα νέα παιδιά. Θα ήθελα να μείνω στο ταεκβοντό. Είναι στο μυαλό μου να μείνω στο ταεκβοντό. Τον αγαπάω πολύ αυτόν τον χώρο. Αυτό άλλωστε έχω σπουδάσει. Να μείνω, ώστε όσα έχω διδαχθεί σαν αθλητής, να τα περάσω στις επόμενες γενιές».
Ο 28χρονος πρωταθλητής, στον σύλλογό του, τη Μακεδονική Δύναμη Κοζάνης, βρίσκεται συνεχώς δίπλα στα παιδιά γιατί όπως λέει «μπορεί να μην έχω να κερδίσω κάτι από αυτά, αλλά το χρωστάμε στις νέες γενιές. Όπως ήταν και σε μένα δίπλα μου οι παλαιότεροι αθλητές, έτσι κι εγώ προσπαθώ να βρίσκομαι δίπλα στους μικρούς αθλητές. Μου αρέσει. Η έμπνευση που έχω πάρει από Έλληνες αθλητές, μου έχει μείνει αξέχαστη. Και η Ελλάδα είχε πολλούς Ολυμπιονίκες, Παγκόσμιους πρωταθλητές και αθλητές με τεράστια αθλητική πορεία. Και τους είχα πάντα ως πρότυπο».
Ο Κοζανίτης πρωταθλητής αναφέρθηκε και στη στήριξη που έχει πάρει από τον σύλλογό του. «Είμαστε από την πρώτη μέρα μαζί. Είμαστε μαζί σε όλο το ταξίδι. Ο δάσκαλός μου θα είναι κοντά μου στο Αζερμπαϊτζάν. Εάν από την πρώτη κιόλας ημέρα ενασχόλησής μου με το ταεκβοντό, δεν είχα αυτούς τους ανθρώπους δίπλα μου, εγώ σήμερα δεν θα βρισκόμουν σε αυτήν τη θέση. Τους χρωστάω πολλά. Ένα μεγάλο ευχαριστώ συνολικά στην ομάδα που με στηρίζει. Γιατρούς και επιστήμονες στην Κοζάνη. Τη ψυχολόγο μου. Την εταιρεία μάρκετινγκ Upgr8 με την οποία συνεργάζομαι. Και φυσικά την Ελληνική Ομοσπονδία Ταεκβοντό, η οποία καλύπτει τα έξοδα της προολυμπιακής ομάδας, όπως συνέβη και στην Κορέα. Τους ευχαριστώ για τη στήριξή τους».
«Τα παιδιά βρίσκουν σιγά-σιγά τα πατήματά τους μετά την καραντίνα»
Η καραντίνα έπαιξε τον δικό της ρόλο στο κομμάτι του αθλητισμού, ωστόσο σύμφωνα με τον Αποστόλη Τεληκωστόγλου, «τα παιδιά σιγά-σιγά βρίσκουν τα πατήματά τους. Η καραντίνα ήταν δύσκολη περίοδος για όλους, οπότε ήταν λογικό να επηρεαστεί η νέα γενιά και ειδικά τα νέα παιδιά που δεν μπορούσαν να διαχειριστούν αυτά που περνούσαν. Όμως τα πράγματα αλλάζουν μέρα με τη μέρα. Βλέπουμε ότι υπάρχουν αθλητές με θέληση. Που βάζουν στόχους όπως έκανα και εγώ. Γιατί και στη δική μου περίπτωση δεν είχα κάτι ξεχωριστό. Απλά είχα στόχους που τους κυνηγούσα και το ίδιο κάτω και σήμερα. Αυτό το βλέπω και σε άλλους αθλητές. Απλά η Πολιτεία είναι αυτή που σε κάποιες περιπτώσεις βάζει φρένο στα όνειρα κάποιων παιδιών. Εκεί υστερούσε σε σχέση με άλλες χώρες. Ελπίζω ότι αυτό κάποια στιγμή θα αλλάξει».
Σχετικά με την ενασχόληση των παιδιών με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και πόσο αυτά επηρεάζουν την παρουσία τους στον αθλητισμό είπε ότι «όποιος καταφέρνει να βάζει μέτρο, μπορεί να βγει κερδισμένος από τα social media. Έχει τη δυνατότητα να βλέπει αγώνες ανά πάσα στιγμή, τη στιγμή που παλαιότερα εμείς έπρεπε να ταξιδέψουμε για να τους παρακολουθήσουμε. Να δούμε αθλητές. Το διαδίκτυο είναι σε θέση να ανοίξει τους ορίζοντες των παιδιών. Και μάλιστα μέσα από το σπίτι τους. Η κατάχρηση είναι αυτή που μας απομακρύνει από τους στόχους μας».
«Δεν με πόνεσαν οι δύο χαμένοι τελικοί, όσο το Μεξικό»
Με τον Αποστόλη Τεληκωστόγλου μιλήσαμε και για τους δύο Παγκόσμιους τελικούς που συμμετείχε, το 2012 στην Αίγυπτο και το 2019 στο Μάντσεστερ. Και στις δύο περιπτώσεις, ο εθνικός μας ύμνος δεν μπόρεσε να ακουστεί αφού πήρε το ασημένιο μετάλλιο, ωστόσο αυτό που τον έχει… πονέσει περισσότερο, είναι ότι δεν κατάφερε να μπει στα μετάλλια της περσινής διοργάνωσης, στο Μεξικό, όταν και κατέλαβε την 5η θέση, χάνοντας από έναν αθλητή που μέχρι εκείνη την ημέρα τον είχε κερδίσει δύο φορές.
«Το πρώτο μετάλλιο ήταν στην Αίγυπτο το 2012. Στους έφηβους. Αγωνιστικά δεν θυμάμαι πάρα πολλά πράγματα γιατί ήμουν και μικρός σε ηλικία. Ήταν από τις πιο όμορφες εμπειρίες που έχω πάντως αφού ήταν η πρώτη μου φορά στην εθνική ομάδα, είχαμε κάνει μια εξαιρετική προετοιμασία, οπότε το μετάλλιο ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Θυμάμαι στον τελικό έχασα με 9-8 από τον Κορεάτη, όμως έφυγα από την Αίγυπτο ευχαριστημένος. Τον δεύτερο τελικό, το 2019, τον έχασα 22-12. Μέχρι την απονομή ένιωθα καλά, όμως στη συνέχεια συνειδητοποίησα ότι είχα φτάσει κοντά στον στόχο και δεν τον είχα πετύχει. Ήταν στενάχωρο που δεν άκουσα τον εθνικό μας ύμνο. Η στιγμή όμως που με πόνεσε περισσότερο ήταν πέρυσι στο Μεξικό. Γιατί χάθηκε στις λεπτομέρειες η είσοδός μου στα μετάλλια από έναν αθλητή που τον είχα κερδίσει δύο φορές πριν το Παγκόσμιο. Τελικά εκείνος με κέρδισε μια, αλλά στον κρισιμότερο αγώνα. Από τέτοιες στιγμές παίρνω έμπνευση. Μου αρέσουν αυτά τα στοιχεία. Γι` αυτόν ακριβώς τον λόγο είμαι ερωτευμένος με τον πρωταθλητισμό. Γιατί δεν υπάρχουν φαβορί και αουτσάιντερ. Ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για τη θέση σου και το κατάλαβα με τον χειρότερο τρόπο. Εκείνος ο αγώνας με στιγμάτισε. Πήρα την 5η θέση. Όμως, εκείνος ακριβώς ο αγώνας ήταν που με ωρίμασε πιο πολύ όλους τους υπόλοιπους. Οπότε κοιτάω να παίρνω τα θετικά απ` όλες τις καταστάσεις. Είτε κερδίζεις, είτε χάνεις. Φροντίζω να παίρνω μόνο τα θετικά».
Και μπορεί να έχει πάρει δύο Παγκόσμια μετάλλια, όμως δεν έχει κάνει… σεφτέ στην Ευρώπη. Και μας εξηγεί τους λόγους. «Στην Ευρώπη έχω βγει τρεις φορές πέμπτος. Η κατηγορία των -80 κιλών, είναι κυρίως ευρωπαϊκή, κάτι που το βλέπουμε και στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα είναι πάντα δύσκολα. Στο τελευταίο Ευρωπαϊκό, το 2021, έχασα 15-14 από έναν αθλητή που πλέον είναι Νο-1 στον κόσμο. Όμως αυτό πρέπει να λήξει σύντομα. Και θα τελειώσει του χρόνου. Είναι κι αυτός ένας στόχος που έχω βάλει με τον εαυτό μου. Και θα φροντίσω να τον υλοποιήσω».
Πηγή: ΑΠΕ ΜΠΕ Γιάννης Χατζηδοπαυλάκης
