Μέρες που είναι. η διάθεση -θέλουμε δε θέλουμε- γίνεται πιο χαλαρή κι ανάλαφρη. Σαν ένα Aperol Spritz.
Όχι, το σημερινό σημείωμα δεν είναι καθόλου διαφημιστικό, αν και θα μπορούσε. Γράφεται, όμως, έχοντας ως έναυσμα ένα ιταλικό επώνυμο προϊόν, το οποίο κατέκτησε την ελληνική αγορά και με τον προβληματισμό του γιατί τα ελληνικά προϊόντα δεν έχουν την ίδια τύχη.
Για όσους δεν έχουν γευτεί το Spritz, να πούμε ότι είναι ένα βενετσιάνικο κοκτέηλ, που συγκαταλέγεται στην κατηγορία των aperitivi. Αν βρεθείς στην Ιταλία, θα το δεις παντού. Τελευταία, όμως, το ίδιο συμβαίνει και στην Ελλάδα.
Το πρωτοήπια πριν μερικά χρόνια, φτιαγμένο απο τα χέρια της φίλης μου της Εύης. Τότε στις κάβες της Κοζάνης δεν ήταν εύκολο και να το βρεις.
Μέχρι που άρχισε να κάνει την εμφάνισή του παντού με ένα επιθετικό μάρκετινγκ, σε σημείο που φτάσαμε το φετινό καλοκαίρι να το πίνουν 3 στους 5, αντί να πίνουν κρασί Αμυνταίου, σαντορινιό ή λημνιό. Όπως είχε συμβεί μερικά χρόνια πριν, τότε που ο εσπρέσο και ο καπουτσίνο εξαφάνισαν κάθε άλλο καφέ.
Αυτό σημαίνει πετυχημένο μάρκετινγκ. Να δημιουργείς ανάγκες απο ‘κει που δεν υπάρχουν και να καταφέρνεις να εισάγεις ένα προϊόν σε μια αγορά και να το οδηγείς στην κορυφή.
Όλα τα υπόλοιπα, περί στήριξης ελληνικών προϊόντων και πατριωτισμού, είναι να ‘χαμε να λέγαμε.
Ιωάννα
[email protected]
