Μία θρυλική μορφή του Κοζανίτικου ποδοσφαίρου, που με την προσωπική της συμβολή στην ομαδική προσπάθεια και των λοιπών συμπαικτών της, έγραψαν σελίδες τιμής και δόξης στην ιστορία του μεταπολεμικού Ολυμπιακού και γενικότερα της Κοζάνης, ο χαρισματικός, Τάσος Εμμανουηλίδης, άφησε την τελευταία του πνοή, στις 24 λήγοντος μηνός, σε ηλικία 89 ετών.
Μερκούρης Κυρατσούς, έχει απονείμει το κύπελλο και καρφιτσώνει
το μετάλλιο στο στήθος του Τάσου Εμμανουηλίδη, για την κατάκτηση
του πρώτου πρωταθλήματος από τον Ολυμπιακό , την περίοδο 1957
Ο Τάσος είχε ιδιαίτερη κλίση στα σπορ και ήταν ένα πολυσύνθετο ταλέντο. Έπαιζε ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ, χωρίς να περιφρονεί και τα αγωνίσματα στίβου. Αφιέρωνε ώρες ολόκληρες μέσα στους στίβους και στα γήπεδα. Εκεί τον επεσήμανε το έμπειρο μάτι του «Αρχηγού» (Κώστα Στυλιανού), καθώς έβλεπε ένα νεανία, να δείχνει αγάπη, ζήλο, όρεξη, έφεση για διάκριση σε όποιο σπορ και αν αγωνιζόταν, μαχητή και παθιασμένο με αυτό. Ο «Αρχηγός» άδραξε την ευκαιρία και έπεισε τον νεαρό αθλητή να υπογράψει δελτίο στον Ολυμπιακό και σε ηλικία μόλις 17 ετών να τον προωθήσει στην ενδεκάδα, κάτω από τα δοκάρια να υπερασπίζεται την εστία του Ολυμπιακού, καθώς, το 1950, η ομάδα προχωρούσε στην ανανέωση του έμψυχου υλικού.
Στη θέση του τερματοφύλακα ο Τάσος αγωνίσθηκε μία τριετία, μέχρις ότου εντάχθηκαν στην δύναμη του Ολυμπιακού, οι Γιώργος Ιωαννίδης και Γιώργος Παπαχρήστου, που τον διαδέχθηκαν στη θέση του. Όμως η αγωνιστική δραστηριότητα του Τάσου δεν σταμάτησε εκεί. Πέρασε στη γραμμή των αμυντικών ποδοσφαιριστών του Ολυμπιακού, καθώς ξεχώριζε για την δύναμη, την ταχύτητα, την αντοχή, τα ισχυρά σουτ που διέθετε, διακρινόμενος και στην γραμμή της άμυνας. Σε ορισμένες περιόδους κάλυπτε και άλλους «χώρους» στο γήπεδο. Προωθήθηκε στη γραμμή των μέσων, στην οποία δεν άργησε να προσαρμοσθεί και σταδιακά να κυριαρχεί στο κέντρο του γηπέδου. Αλλά και όταν η ομάδα, λόγω τραυματισμών, τιμωριών ποδοσφαιριστών κ.λ.π. παρουσίαζε έλλειψη επιθετικών, ο Τάσος αγωνιζόταν και στην επιθετική γραμμή! Ήταν ο ποδοσφαιριστής – κλειδί, χάρη στο οποίο, οι προπονητές έλυναν κάθε πρόβλημα, κυριολεκτικά πασπαρτού!
Βέβαια, η ανέλιξη του Τάσου – όπως και των άλλων συμπαικτών του – δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Τα πρώτα χρόνια της ποδοσφαιρικής του πορείας, ήταν «πέτρινα», αλλά ποτέ δεν κυριεύθηκε από απογοήτευση. Αντίθετα, η θέληση, η επιμονή, η υπομονή, σε συνδυασμό με το απαράμιλλο ήθος του, για να πάρουν τα ηνία – σαν ομάδα – από τον συντοπίτη τους Μακεδονικό και να κυριαρχήσουν – αρχικά – στο τοπικό πρωτάθλημα και – στη συνέχεια – σε πανελλήνιο επίπεδο, επέτειναν τις προσπάθειές τους να κάμουν πραγματικότητα το ευγενές όνειρό τους.
Το 1957 ήταν η αφετηρία για τον Ολυμπιακό. Έφθασε στην κορυφή της ποδοσφαιρικής πυραμίδος του τόπου μας, με τον Τάσο – που οι συμπαίκτες του, ήδη, τον είχαν ανακηρύξει αρχηγό – να σηκώνει το πρώτο κύπελλο πρωταθλήματος ΒΔ Μακεδονίας για τον μεταπολεμικό Ολυμπιακό!
Έκτοτε – πλην μιας παρένθεσης με τον Μακεδονικό το 1959 – ο Ολυμπιακός μονοπωλούσε τον τίτλο του πρωταθλητού ΒΔ Μακεδονίας μέχρι και το 1962. Ευτύχησε να ανακηρυχθεί – με τους συμπαίκτες του – πρωταθλητής ΒΔ Μακεδονίας πέντε φορές (το 1957, 1958, 1960, 1961, 1962), ενώ από το 1960 συμμετείχε ανελλιπώς με τον Ολυμπιακό στους αγώνες του νέου θεσμού πρωταθλήματος, της Β’ Εθνικής, με εντυπωσιακές εμφανίσεις.
Πράγματι, κατά κανόνα, οι εμφανίσεις του Τάσου ήσαν εντυπωσιακές. Σταχυολογήματα, ενδεικτικά και μόνο, από τις πάμπολλες περιπτώσεις: Στο τοπικό πρωτάθλημα, διαγωνίζονταν στην Πτολεμαΐδα, οι Πτολεμαίος και Ολυμπιακός, σε ένα λασπώδες γήπεδο, από την συνεχιζόμενη βροχή, που δυσχέραινε τις κινήσεις των ποδοσφαιριστών, ώστε να μη μπορούν να σκοράρουν. Σε κάποια φάση, ο Ολυμπιακός κερδίζει πέναλτυ. Όμως οι καθιερωμένοι «σπεσιαλίστες» δίσταζαν και απέφευγαν να το κτυπήσουν. Ο Τάσος έπαιζε τερματοφύλακας και βλέποντας την απροθυμία των συμπαικτών του, αφήνει την εστία του και ως… «από μηχανής Θεός» δίνει τη λύση. Σπεύδει στο σημείο του πέναλτυ, παίρνει τη φόρα που ήθελε και με την… «βολίδα» που εξαπέλυσε, δεν άφησε περιθώρια αντίδρασης στον αντίπαλο τερματοφύλακα και χάρισε την νίκη στην ομάδα του!
απονέμει το βαρύτιμο κύπελλο στον Τάσο Εμμανουηλίδη,
για τον τίτλο του πρωταθλητή ΒΔ. Μακεδονίας της περιόδου 1962
Σε άλλη περίπτωση, στο πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής, ο Ολυμπιακός έπαιζε εναντίον του συνωνύμου του Βόλου, σε ένα κρίσιμο βαθμολογικά αγώνα και είχε επιτύχει να προηγείται στο σκορ με 2-1. Όμως οι παίκτες του Βόλου πίεζαν για την ισοφάριση και σε κάποια φάση, επιθετικός τους ποδοσφαιριστής βρέθηκε με την μπάλα στα καρέ του Ιωαννίδη, ο οποίος, για να αποσοβήσει τον κίνδυνο, έπεσε στα πόδια του Βολιώτη ποδοσφαιριστή και τον ανέτρεψε. Ο διαιτητής καταλόγισε πέναλτυ, ο Ιωαννίδης τραυματίσθηκε στη σύγκρουση, αδυνατώντας να συνεχίσει τον αγώνα και ο Ολυμπιακός Κοζάνης βρέθηκε απέναντι στο… «εκτελεστικό απόσπασμα» του Ολυμπιακού Βόλου! Τα βλέμματα των Κοζανιτών έπεσαν επάνω στον Τάσο, ο οποίος τολμηρά και αποφασιστικά πήρε τη θέση του κάτω από τα δοκάρια και απέναντι από τον εκτελεστή, Μποτίνο. Ο Τάσος είχε συνηθίσει, ως πρώην τερματοφύλακας, να ψυχολογεί τον αντίπαλο. Η αντίληψη που είχε αποκτήσει ήσαν από τα μεγάλα εφόδια. Είδε τον Μποτίνο να κάνει δύο – τρεις κινήσεις προς την δεξιά πλευρά, σίγουρα για παραπλάνηση. Ο Τάσος δεν «έπεσε στην παγίδα», να δώσει στο κορμί του κλίση προς τα δεξιά. Έμεινε ακίνητος και όταν ο Μποντίνος σούταρε προς την αριστερή πλευρά, ο Τάσος πετάχθηκε σαν ελατήριο στα αριστερά και με πλονζόν μπλόκαρε τη μπάλα! Ο Τάσος και οι συμπαίκτες του κράτησαν τη νίκη, ενώ οι Βολιώτες «τραβούσαν τα μαλλιά τους»!
Ο Τάσος ήταν από τις κυριαρχούσες μορφές στα τοπικά ντέρμπυ Ολυμπιακού – Μακεδονικού, από το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1950. Δεν ήσαν λίγες οι φορές, που με δικά του τέρματα ο Ολυμπιακός επικρατούσε του αντιπάλου του, όπως: Στις 6-1-58, για το Κύπελλο Ελλάδος (σκορ 2-1 υπέρ του Ολυμπιακού, με σκόρερ τον Εμμανουηλίδη στο 30’ και στο 68’, με φάουλ – σουτ, ενώ για τον Μακεδονικό είχε σκοράρει ο Τριανταφύλλου στο 64’, με πέναλτυ). Επίσης, για το πρωτάθλημα, στις 3-3-58, στο ισόπαλο 2-2, να σημειώνουν τα τέρματα οι: Τριανταφύλλου στο 9’, Κυρατσούς Ηλίας στο 36’ για τον Μακεδονικό και οι: Σπανίδης Τηλ. στο 20’, Εμμανουηλίδης στο 77’ με πέναλτυ για τον Ολυμπιακό. Και σε άλλους μεταξύ τους αγώνες, κατά τους οποίους ο Τάσος Εμμανουηλίδης, είτε με ατομικές προσπάθειες, είτε με πέναλτυ, είτε με απ’ ευθείας φάουλ, επιτύγχανε εντυπωσιακά τέρματα, χάρη στα ισχυρά σουτ, που διέθετε!
Μικρό δείγμα του πολυσύνθετου ταλέντου και της αγάπης του Τάσου για την «πρωτιά» του Ολυμπιακού ήταν οι αγώνες στίβου, τα «Β’ Λασσάνεια», που διεξήχθησαν ανήμερα του Αγίου Δημητρίου στα 1959. Ο Τάσος όχι απλώς έλαβε μέρος στα αγωνίσματα ημιαντοχής (των 800 μ., και 1.500 μέτρων), αλλά ανέβηκε και στο βάθρο των νικητών, παίρνοντας το αργυρό μετάλλιο (2ος) στα 800 μ., και το χάλκινο (3ος) στα 1.500 μ., προσθέτοντας 9 βαθμούς στη γενική βαθμολογία του Ολυμπιακού, που επρώτευσε με 128 βαθμούς!
απονέμει το κύπελλο στον Τάσο Εμμανουηλίδη, για την κατάκτηση
του πρωταθλήματος από τον Ολυμπιακό, την περίοδο του 1960
Ο Τάσος στην επταετία (1957-1963) της παντοδυναμίας του Ολυμπιακού ήταν από τα βασικά και αναντικατάστατα στελέχη της ενδεκάδας του Ολυμπιακού. Συνέβαλε τα μέγιστα – με τους συμπαίκτες του – στο να συγκαταλέγεται ο Ολυμπιακός στα ισχυρότερα επαρχιακά σωματεία Πανελλαδικά, μαζί με την Δόξα Δράμας, την Νίκη Βόλου, την Παναχαϊκή, τον Όλυμπο Κατερίνης, τον Ο.Φ.Η.
Συμμετείχε στην εκάστοτε ενδεκάδα του Ολυμπιακού για τους αγώνες Κυπέλλου Ελλάδος, από το 1961 και εντεύθεν, εναντίον του Ηρακλέους Θεσ/νίκης, Απόλλωνος Καλαμαριάς, Π.Α.Ο.Κ., Ατρομήτου Αθηνών (τους οποίους απέκλεισε) και Πανιωνίου (από τον οποίο απεκλείσθη στα προημιτελικά) και ήλθε αντιμέτωπος με τους τότε άσσους ποδοσφαιριστές Α’ Εθνικής (Καραπατής, Λιάρος, Σταθ. Χασεκίδης, Μπέλλης, Τουμπέλης, Μπερεδήμας, Πρόγιος, Κεμανίδης, Λέανδρος, Χαβανίδης, Τάκης και Θανάσης Λουκανίδης, Γεωργιάδης, Βασ. και Παύλος Γρηγοριάδης, Κοτρίδης, Ιωάννου, Αγγελόπουλος, Σούρπης, Σουρούνης, Παπουλίδης, Χάϊτας, Δέδες, Σαραβάκος, Ερμείδης κ.α.).
Απετέλεσε βασικό μέλος της ενδεκάδας του Ολυμπιακού στο πρωτάθλημα Β’ Εθνικής του 1961, κατά το οποίο στις 7 πρώτες αγωνιστικές ο Ολυμπιακός είχε επιτύχει ισάριθμες νίκες, χωρίς να δεχθεί τέρμα!
Είχε ενεργό συμμετοχή με τον Ολυμπιακό στα πρωταθλήματα Β’ Εθνικής του 1961 και του 1962, κατά τα οποία ο Ολυμπιακός ήθελε ένα μόλις βήμα για να δρασκελίσει το κατώφλι της Α’ Εθνικής, αλλά «σκόνταψε» και έδωσε την ευκαιρία, την μεν πρώτη χρονιά στη Νίκη Βόλου, την δε δεύτερη στον Πιερικό, να κάμουν αυτοί το «άλμα» και να εισέλθουν στην Α’ Εθνική!
Αυτό ήταν και το μόνο ανεκπλήρωτο όνειρο του Τάσου στην 13χρονη (1950-1963) ποδοσφαιρική του καριέρα! Υπήρξε, ωστόσο, από τους βασικούς δημιουργούς της «χρυσής» εποχής του Ολυμπιακού, με πικρό φινάλε, όμως, για τον Ολυμπιακό! Ήταν ένα απ’ αυτά, που εμφανίζονται στο περιβόλι της δόξης, καθώς σ’ αυτό, με τα άνθη του καλού, συμφύονται και τα άνθη του κακού!
Τον Τάσο Εμμανουηλίδη, όμως, και τότε και τώρα στολίζουν τα άνθη του καλού! Αυτά τον συνοδεύουν και στο μακρινό του ταξίδι!
Δημ. Κλείδης – www.xronos-kozanis.gr
