Η φωτογραφία μπήκε στη ζωή του πολλά χρόνια πριν, με παρότρυνση της γυναίκας του, η οποία ήθελε να πάρουν μια καλύτερη φωτογραφική μηχανή και το ένα έφερε το άλλο. Τρώγοντας έρχεται η όρεξη και όταν αρχίζεις και ασχολείσαι λίγο παραπάνω με την φωτογραφία, ταυτόχρονα μπαίνει και το «μικρόβιο» της στη ζωή σου. H φωτογραφία χει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του. Θεωρεί πως πλέον δεν μπορεί να πάει κάπου χωρίς τη φωτογραφική του κάμερα. Την λογίζει ως «μέλος της οικογένειας» του και μέρος της καθημερινότητας του. Ανέκαθεν τραβούσε φωτογραφίες όπου και αν πήγαινε, πάντα απαθανάτιζε τις στιγμές για να μένουν αναλλοίωτες στο πέρας του χρόνου, αλλά όταν πήρε στα χέρια του την πρώτη του DSLR (Digital Single-lens reflex) camera, τότε μπήκε για τα καλά το «μικρόβιο» στη ζωή και την καθημερινότητα του.
Η φωτογραφία για τον ίδιο είναι καθαρά ένα χόμπι, καθώς βιοπορίζεται ως ιατρικός επισκέπτης. Ένα χόμπι το οποίο τον βοηθάει να αποφορτίζεται από όλη την καθημερινότητα του, από την πίεση της δουλειάς του, τον ξεκουράζει, τον γεμίζει και θα ήθελε να παραμείνει σαν χόμπι του εσαεί. Τρώει εκεί όλο τον ελεύθερο χρόνο του, ο οποίος είναι πολύ περιορισμένος λόγω οικογένειας και δουλειάς. Του αρέσει πολύ να βγαίνει και να φωτογραφίζει ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών καθώς τον γεμίζει ψυχικά και τον ξεκουράζει. Όλη η δημιουργικότητα που βγάζει η φωτογραφία τον ηρεμεί και τον αποφορτίζει αλλά σίγουρα η επιβράβευση που έρχεται από την αλληλεπίδραση που έχει με τον κόσμο του δίνει ένα κίνητρο να συνεχίζει και να γίνεται ακόμα καλύτερος. Ένα δεύτερο χόμπι του είναι η ορειβασία με την οποία ασχολείται εδώ και αρκετά χρόνια.
Είναι αυτοδίδακτος. Δεν έχει κάνει κάποια μαθήματα ή σεμινάρια πάνω στη φωτογραφία και αυτό μας αποδεικνύει πως όποιος έχει πάθος για κάτι και ταλέντο σε αυτό, θα τα καταφέρει ανεξαρτήτου εκπαίδευσης, χωρίς αυτό να σημαίνει πως είναι κάτι αμελητέο, καθώς κάθε γνώση είναι σημαντική. Στην περίπτωση του Αργύρη, όμως, η δουλειά του μιλάει από μόνη της. Έχει εξελιχθεί μέσα από την εμπειρία του και την τριβή του με τη φωτογραφία. Πρέπει κάποιος να το κυνηγήσει, να βγει, να βρει μέρος να φωτογραφίσει, να ανέβει σε βουνά, να δει πως δουλεύει το φως, να προσαρμοστεί στις συνθήκες εκείνης της στιγμής, ώστε να βγει σωστή η φωτογραφία. Χρειάζεται χρόνο, χρήμα και πολύ περπάτημα. Έχει πολλές ώρες αναμονής αν θέλεις να έχεις το τέλειο κλικ. Θέλει υπομονή και επιμονή, δε γίνεται από τη μια ημέρα στην άλλη.
Του αρέσει να απαθανατίζει την φύση και τα αστικά τοπία. Ο ουρανός είναι στις περισσότερες φωτογραφίες του και του αρέσει πάρα πολύ, τον προτρέπει να θέλει να τον φωτογραφίσει και παίζει πάρα πολύ σημαντικό ρόλο, καθώς είναι στο 90% των φωτογραφιών του. Του αρέσει το σύννεφο στην φωτογραφία, θεωρεί πως προσδίδει άλλο κύρος και άλλη ομορφιά, από ότι ένας καθαρά μπλε ουρανός. Η πιο δημοφιλής φωτογραφία του μπορεί να είναι το φεγγάρι της Βέροιας, αλλά σίγουρα δεν είναι η αγαπημένη του. Του αρέσει πάρα πολύ η γέφυρα της λίμνης Πολυφύτου και μια από τις αγαπημένες του τοποθεσίες για φωτογράφηση είναι αυτή.
Σε μεγάλες πόλεις οι φωτογράφοι έχουν άπειρες ευκαιρίες και προοπτικές για να μπορέσουν να βιοποριστούν μέσα από αυτή. Στην Κοζάνη αυτά δυστυχώς δεν υπάρχουν. Αν θέλει κάποιος να βιοποριστεί μέσα από αυτήν θα πρέπει να το κάνει μόνο μέσω των γάμων και των βαπτίσεων που τον ίδιο δεν τον ιντριγκάρουν. Μπορεί, επίσης, κάποιος να πουλήσει φωτογραφίες του είτε σε ιδιώτες είτε σε εταιρείες και ο ίδιος το έχει κάνει πολλές φορές. Μπορείς έτσι να έχεις ένα έξτρα εισόδημα χωρίς να κάνεις τίποτα παραπάνω, στην ουσία, από το χόμπι σου γιατί είναι φωτογραφίες οι οποίες προϋπάρχουν, κάποιοι τις βλέπουν, θέλουν να τις αγοράσουν και είναι κάτι το οποίο του συμβαίνει πολύ συχνά και τον χαροποιεί διότι του δίνει ένα κίνητρο παραπάνω, τον αναζωογονεί και του δείχνει πως η δουλειά του αρέσει.
Πριν τρία χρόνια είχε κάνει μια έκθεση φωτογραφίας στο μουσείο της Κοζάνης και είναι κάτι το οποίο είναι στο μυαλό του για το μέλλον αλλά δυστυχώς οι συνθήκες δεν το επιτρέπουν. Δεν είναι μια εύκολη διαδικασία γιατί πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός στην επιλογή των φωτογραφιών. Είναι όμως στα άμεσα σχέδια του μια δεύτερη έκθεση φωτογραφίας μόλις λήξουν οι καραντίνες.
Πλέον υπάρχει άπειρη πληροφορία στο διαδίκτυο που δεχόμαστε καθημερινά, αντλεί έμπνευση, βλέποντας εκεί κάποια ωραία μέρη τα οποία δεν τα έχει φωτογραφήσει ή ακόμα και μέρη τα οποία έχει ήδη φωτογραφήσει καθώς κανένα κλικ δεν είναι ίδιο με το επόμενο, αλλά και από την καθημερινότητα του, διότι η δουλειά του του επιτρέπει να ταξιδεύει αρκετά και να βλέπει διάφορα μέρη, αλλάζοντας παραστάσεις και έτσι παίρνει περισσότερα ερεθίσματα από κάποιον άλλον ο οποίος είναι ριζωμένος στην πόλη του.
Αν θέλεις να γίνεις φωτογράφος κατά τον Αργύρη χρειάζεται να έχεις δύο πράγματα: θέληση και αντίληψη. Είναι όλα θέμα αντίληψης και προοπτικής. Αυτός που θέλει να ασχοληθεί με την φωτογραφία, να ασχοληθεί πραγματικά. Πρέπει να αφιερώσει χρόνο. Το μεγαλύτερο λάθος θεωρεί πως είναι το να δώσεις λεφτά για να πάρεις μια καλή φωτογραφική μηχανή πριν καν αρχίσεις να φωτογραφίζεις. Δεν υπάρχει λόγος, καθώς τα smartphones σήμερα πολλές φορές είναι καλύτερα και από φωτογραφική μηχανή. Η ακριβή φωτογραφική δεν θα σου δώσει μια καλή φωτογραφία, οπότε μπορεί κάποιος να ξεκινήσει με κάτι πιο απλό και εφόσον δει πως του αρέσει, τον γεμίζει και θέλει να το ακολουθήσει τότε μπορεί να προχωρήσει και σε μια καλύτερη φωτογραφική μηχανή ή έναν καλύτερο φακό.
Του αρέσει πάρα πολύ η επαφή του με τον κόσμο, ο οποίος τον έχει πλησιάσει αναγνωρίζοντας τη δουλειά του. Ειδικά με ανθρώπους, οι οποίοι ασχολούνται με τη φωτογραφία από διάφορες πόλεις, έχει πολύ συχνή επικοινωνία και όταν τυχαίνει και βρίσκονται από κοντά, είναι λες και γνωρίζονται χρόνια και αυτό του αρέσει, γιατί είναι πολύ επικίνδυνοι και δύσκολοι οι καιροί που διανύουμε με τα social media, αλλά ο ίδιος έχει σταθεί πολύ τυχερός και έχει γνωρίσει πολλούς ανθρώπους με τους οποίους έχει γίνει πολύ καλός φίλος.
Θένια Βασιλειάδου – www.xronos-kozanis.gr
