Βλέπω πολλούς να βιάζονται για «χριστουγεννιάτικο άνοιγμα». Κατανοητή η αγωνία όλων των καταστηματαρχών που δοκιμάζονται από τα απαγορευτικά μέτρα. Όπως επίσης και του προσωπικού τους. Αλλά πρώτη προτεραιότητα παραμένει η προστασία της δημόσιας υγείας, η προστασία της ίδιας της ζωής, ιδίως όταν έχουμε φθάσει να μετράμε μια εκατόμβη νεκρών, κατά μέσο όρο, ημερησίως.
Οποιαδήποτε ανοίγματα πρέπει να γίνουν με μεγάλη προσοχή. Με ιεράρχηση αναγκών και προτεραιοτήτων. Κανείς δεν πρόκειται να πεθάνει αν δεν ανοίξουν τα μπαράκια και οι καφετέριες. Αντιθέτως, ο συνωστισμός, ειδικώς στα μπαράκια, που είναι, σε πολύ μεγάλο ποσοστό, τόσο μικρού εμβαδού ώστε να χαρακτηρίζονται ως «τρύπες», μπορεί να επιφέρει επιδείνωση της διασποράς και να μας …χαρίσει νέους διασωληνωμένους αλλά και νέους θανάτους.
Αλλά δεν είναι μόνον το άνοιγμα των καταστημάτων που πρέπει να γίνει με εξαιρετική φειδώ. Υπάρχουν και άλλα επικίνδυνα φαινόμενα, για τα οποία είναι ανάγκη να επιδειχθεί μεγαλύτερη ευελιξία. Πήγαινα κατά τις ένδεκα στο φαρμακείο, καθώς έχω τη σύντροφο μου σε καθεστώς απομόνωσης για δωδέκατη ημέρα. Και μελαγχόλησα με αυτά που έβλεπα:
*** Έξω από τα ΕΛΤΑ, αλλά και όπου υπήρχε τραπεζικό μηχάνημα αυτόματης ανάληψης, οι ουρές, κυρίως από συνταξιούχους που περίμεναν να κάνουν αναλήψεις από την σύνταξη που μόλις κατατέθηκε, ήταν τεράστιες. Δεκάδες ηλικιωμένοι, καθένας και με το «υποκείμενο νόσημα» του, σε αποστάσεις που ήταν, το πολύ, του μισού μέτρου. Διότι η κλιμακωτή καταβολή των συντάξεων δεν είναι αρκετά εκτεταμένη ώστε να αποφεύγονται αυτά τα φαινόμενα. Η κλιμάκωση των τεσσάρων έως πέντε ημερών, αποδεικνύεται ατελέσφορη. Οπότε προκύπτει η ανάγκη για αλλαγή τακτικής. Να αρχίζει, η σταδιακή καταβολή των συντάξεων, από τα μέσα ενός εκάστου μηνός και όχι κατά το τελευταίο πενθήμερο.
*** Στον πεζόδρομο, άλλοι καθιστοί στα παγκάκια, ο ένας δίπλα στον άλλο, και άλλοι …σουλατσάροντας, οι συνήθεις ύποπτοι. Αυτοί τους οποίους έβλεπα και στην πρώτη καραντίνα. Κάτι τύποι που είτε δεν τους χωρεί το σπίτι τους, είτε δεν τους θέλουν οι γυναίκες τους μέσα στα πόδια τους. Αλλά με αυτούς δεν βρίσκεται άκρη. Πάνε γυρεύοντας. Και μόνο αν πέσουν σε κανέναν έλεγχο και τους τσούξει κανένα πρόστιμο, ίσως «συνέλθουν». Το ίδιο και αυτοί που ετοιμάζονται για «αντίσταση» με… ρεβεγιόν.
Το πάθημα, εκ της εκτενούς χαλάρωσης, του Σεπτεμβρίου, ας γίνει μάθημα.
