Αν δεν ήταν η έβδομη χρονιά που βρισκόμαστε σε κρίση και είμαστε αναγκασμένοι να ακούμε διάφορες αυτοδιαψευδόμενες μπουρδολογίες για θαύματα που δεν κρατούν ούτε σαράντα ημέρες,
Αν δεν ήταν η έβδομη χρονιά που συζητάμε για πωλήσεις των «ασημικών» μας,
Αν δεν ήταν η έβδομη χρονιά που η ανεργία έχει το πρόσωπο των δικών μας ανθρώπων,
Αν δεν ήταν η έβδομη χρονιά που μιλάμε διαρκώς για την κρίση, χωρίς να κάνουμε τίποτα για την κρίση,
Τότε η χθεσινή
Θα ήταν μια ακόμα μέρα του πανέμορφου Μαΐου, η επομένη της Πρωτομαγιάς που μας βρήκε να λιαζόμαστε, να σκαρφαλώνουμε, να κολυμπάμε, να ψήνουμε, να πίνουμε καφέ και όλα αυτά να τα κάνουμε εικόνα στο Instagram,
Θα ήταν μια ακόμα μέρα που χιλιάδες άνθρωποι θα περίμεναν να δουν το επόμενο επεισόδιο του Survivor, για να «κράξουν» με όλη τους την καρδιά τους διάσημους και να ταυτιστούν με τους μαχητές,
Θα ήταν μια ακόμα μέρα που θα συζητούσαμε για μεταρρυθμίσεις, για τη χαρά και μόνο της συζήτησης.
Είναι, όμως, μια μέρα που διαδέχεται τη νύχτα που αποφασίστηκαν πολλά και διάφορα, μεταξύ των οποίων και η πώληση του 40% των μονάδων και ορυχείων της ΔΕΗ με ορίζοντα το 2018. Μια μέρα που είδαμε για πολλοστή φορά το άσπρο να γίνεται μαύρο, χωρίς να τηρούνται καν τα προσχήματα. Ας προσέχαμε.
