Α, όλα κι όλα. Υπάρχουν μερικά πράγματα σ’ αυτό τον τόπο για τα οποία έχουμε άποψη και μάλιστα εμπεριστατωμένη. Όλοι μας. Το ένα είναι τα γιαπράκια, το άλλο είναι οι Αποκριές και ίσως περιστασιακά η πλατεία ή ο Νιάημερος. Συζητάμε για τα θέματα αυτά ταυτόχρονα ως ειδικοί, αλλά και βιωματικά και δεν επιδεχόμαστε αμφισβητήσεων, κάνοντας επίκληση στην αυθεντία της γιαγιάς που είχε την ορίτζιναλ συνταγή για γιαπράκια ή στην προσωπική
Δεν μας αρέσει τώρα ο Λαζόπουλος και πολύ καλά κάνει και δεν μας αρέσει. Όμως δεν άλλαξε εκείνος. Τα τελευταία χρόνια έτσι ήταν. Μονομανής και έτοιμος να χρησιμοποιήσει για “υπερόπλο” του το αδύνατο σημείο του άλλου. Πάνω στις ανελέητες καζούρες και χοντράδες σε βάρος της Ντενίση κι άλλων ….αγαπημένων του, εδραίωσε την τηλεοπτική του παντοκρατορία. Να μην το κρύβουμε τώρα. Γελούσαμε και εξακολουθούμε να γελάμε με πολλές απο αυτές τις
Δεν υπάρχει τελικά πιο φοβιστικό, ανατριχιαστικό -όπως θέλετε ονοματίστε το- πράγμα από το θάνατο στο facebook. Από τον τρόπο που ξαφνικά εισβάλλει και τα διαδοχικά “αναπαύσου εν ειρήνη” (συντομογραφία RIP) που ταράζουν την ησυχία των συνηθισμένων αναρτήσεων. Μα πιο ανατριχιαστικό από όλα είναι ότι οι ολοζώντανες φωτογραφίες και οι πριν λίγες ώρες αναρτήσεις σκορπούν παντού σαν ένα διαδικτυακό μνημόσυνο, στο οποίο όλοι αισθάνονται την ανάγκη να παραβρεθούν και να πουν
Οι περισσότεροι -ότι και να λέμε- αγαπούμε το τόπο μας κι ότι τον περιβάλλει. Ακόμη κι αν αυτή είναι η ασχήμια των κατά καιρούς παρεμβάσεων μας. Και το αντιλήφθηκα για μια ακόμη φορά από τη μεγάλη απήχηση που έχουν οι φωτογραφίες, παλιές, αλλά και καινούργιες στην πραγματική, αλλά και στη διαδικτυακή κοινότητα. Εκτός από τις φωτογραφίες, όμως, στην Κοζάνη αγαπούμε με έμφαση την Αποκριά. Oχι τόσο αυτό που είναι η
There is no business like show business, λένε. Κι έχουν δίκιο, αφού οτιδήποτε συμβαίνει και δε συμβαίνει μπορεί άνετα να μετατραπεί σε σόου και μάλιστα αποδοτικό. Αρκεί να υπάρχει κάποιος που να το θέλει και να το κάνει και κάποιοι που να το χειροκροτήσουν. Η επιτυχία του σόου δεν είναι δεδομένη. Για να διασφαλιστεί απαιτείται μεθοδικότητα, δουλειά, καλός συγχρονισμός και αίσθηση του κατά που πάει το πράγμα. Οι κατά Ραμονέ
Κάθε Νοέμβριο ξεφυτρώνουν ξαφνικά αιτήματα για κατάληψη. Τον Οκτώβρη είναι ακόμα νωρίς και την άνοιξη πολύ αργά. Ο Νοέμβρης είναι η κατάλληλη εποχή και “κολλάει” πολύ ωραία και με τα Χριστούγεννα. Κι ερχόμαστε στα αιτήματα της κατάληψης. Διαχρονικά και της στιγμής. Στα διαχρονικά εντάσσονται το πάγιο περί αύξησης του προϋπολογισμού για την παιδεία, ενώ στης στιγμής ακόμα και το αίτημα να γίνει άμεσα εξαέρωση στα καλοριφέρ (το διαβάσαμε κι αυτό
Είπαμε, δεν αλλάζει η κατάσταση με το να δείχνουμε αποσπασματικά την ευαισθησία μας, μαζεύοντας είδη πρώτης ανάγκης για τους μετανάστες. Αλλά κάτι είναι κι αυτό. Σαν καλωσόρισμα και καλό κατευόδιο από έναν τόπο που μόνο από αυτό που δεν του περισσεύει μπορεί να δώσει. Εκεί μετριούνται οι άνθρωποι. Δεν είναι το ψωμί, ούτε τα πάμπερς. Εξάλλου, δεν μπορούν να φτάσουν και να καλύψουν τις τεράστιες ανάγκες που δημιουργούνται καθημερινά. Είναι
Σ’ αυτή τη χώρα οι εκλογές μοιάζουν φάρμακο δια πάσαν νόσο. Λειτουργούν ως επιταχυντής, εκβιαστικό δίλημμα ή εύκολος τρόπος για να ξεφορτωθεί κάποιος την εξουσία. Είναι, λοιπόν, φοβερό για μια χώρα, η οποία έχει με τόσα προβλήματα να ασχοληθεί, η φύση των οποίων είναι ιδιαίτερα πιεστική, να ασχολείται κάθε λίγο και λιγάκι με το “γαϊτανάκι” των εκλογών. Οι εκλογές κοστίζουν κι αυτό το ξέρουμε όλοι. Και σε χρήμα και σε
Η ερμηνεία των γεγονότων ασφαλώς υπόκειται στους παράγοντες της αντίληψης που ευθύνονται αποκλειστικά σχεδόν για το ότι δεν βλέπουμε όλοι τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο. Το μυαλό μας εξάλλου δε λειτουργεί ως φωτογραφική μηχανή, αποτυπώνοντας αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα, αλλά μάλλον ως παραμορφωτικός φακός. Προσπαθούμε, όμως, και κυρίως όταν εκφραζόμαστε ως συλλογικότητες, να διατηρούμαστε όσο το δυνατόν πιο κοντά στην πραγματικότητα. Τα δημοσκοπικά ευρήματα, όπως αποδείχθηκε περίτρανα πολλές
