Αξιοποιώντας την Πολιτική της Συνοχής

2 Min Read

Το τελευταίο διάστημα εργάζομαι σ’ ένα πρότζεκτ με βασικό θέμα την Πολιτική της Συνοχής. Ξέρετε, την πολιτική αυτή επιλογή που φροντίζει να έρχονται χρήματα για έργα μέσα από διαρθρωτικά ταμεία πχ. Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο ή Ταμείο Δίκαιης Μετάβασης. Την πολιτική αυτή, χάρη στην οποία έχουμε δρόμους, πλατείες, Βιβλιοθήκη κλπ. Τέλος, την πολιτική αυτή εξαιτίας της οποίας οι Βόρειοι μας βλέπουν σαν τους ζητιάνους του Νότου.
Διαχρονικά το πρόβλημα παραμένει ένα. Ότι σ’ αυτή την ευρωπαϊκή πολιτική, την τόσο γενναιόδωρη και κατασυκοφαντημένη στην Ελλάδα, δεν αναγνωρίζεται η συμβολή στην πρόοδο της ζωής όλων μας. Κι έτσι ενώ περπατάμε πάνω στους δρόμους που χρηματοδότησε και φοιτούμε στα σχολεία που έχτισε και πίνουμε νερό από τους αγωγούς που υποστήριξε, εμείς τη θεωρούμε δεδομένη. Το χειρότερο τη βρίζουμε για τα δεινά και της χρεώνουμε τα προβλήματα, ενώ τα θετικά καρπώνεται το τοπικό πολιτικό προσωπικό, το οποίο “έσπρωξε” το κάθε έργο, ανεξάρτητα από το πόσο ωφέλιμο ή απαραίτητο ήταν.
Με αφορμή το Ταμείο Δίκαιης Μετάβασης και την έναρξή του οφείλουμε να δούμε με πολύ μεγαλύτερη προσοχή τα νέα έργα που θα ενταχθούν, ώστε να βγούμε κερδισμένοι συνολικά και να πάψουμε να φιγουράρουμε στις κόκκινες περιοχές της χαμηλής απορροφητικότητας και αποτελεσματικότητας των έργων. Το χρωστάμε στα τόσα χρόνια διαρκούς παρουσίας της Πολιτικής της Συνοχής στη ζωή μας.

Μοιραστείτε την είδηση