Αυτοί που μένουν, τιμούν τη μνήμη αυτών που φεύγουν!…

3 Min Read
Μία ανέκδοτη εμφάνιση των νεαρών ποδοσφαιριστών, των ομάδων Ολυμπιακού και Μακεδονικού Κοζάνης, σε φιλικό αγώνα «σιξ-έϊ-σάϊντ» (αγώνες στους οποίους μετείχαν ομάδες, η σύνθεση των οποίων απαρτίζονταν από 6 μόνο ποδοσφαιριστές και με χρονική διάρκεια 30 λεπτών), πριν από το πρωτάθλημα της περιόδου 1963-64 . Στην πρώτη τριάδα διακρίνεται ο Θόδωρος Βαρδάκας (με το λάβαρο της ομάδας του), έχοντας δίπλα του τον Νίκο Κωσταρέλλα (δεξιά) και τον Γιάννη Πισλή (αριστερά). Στη δεύτερη τριάδα ιακρίνονται, από αριστερά ο Σάκης Καραμούζας, ο μόλις διακρινόμενος και καλυπτόμενος από τον Γιάννη Πισλή, Βαγγέλης Ματάνας και ο Λώλος Αλεξιάδης. Πίσω από αυτούς, αριστερά διακρίνεται ο Λάκης Πισλής (με τη μπάλα στο χέρι).

 

Μία ανέκδοτη εμφάνιση των νεαρών ποδοσφαιριστών, των ομάδων Ολυμπιακού και Μακεδονικού Κοζάνης, σε φιλικό αγώνα «σιξ-έϊ-σάϊντ» (αγώνες στους οποίους μετείχαν ομάδες, η σύνθεση των οποίων απαρτίζονταν από 6 μόνο ποδοσφαιριστές και με χρονική διάρκεια 30 λεπτών), πριν από το πρωτάθλημα της περιόδου 1963-64 . Στην πρώτη τριάδα διακρίνεται ο Θόδωρος Βαρδάκας (με το λάβαρο της ομάδας του), έχοντας δίπλα του τον Νίκο Κωσταρέλλα (δεξιά) και τον Γιάννη Πισλή (αριστερά). Στη δεύτερη τριάδα ιακρίνονται, από αριστερά ο Σάκης Καραμούζας, ο μόλις διακρινόμενος και καλυπτόμενος από τον Γιάννη Πισλή, Βαγγέλης Ματάνας και ο Λώλος Αλεξιάδης. Πίσω από αυτούς, αριστερά διακρίνεται ο Λάκης Πισλής (με τη μπάλα στο χέρι).

Σαν κεραυνός σε αστροφεγγιά «έπεσε», πριν σαράντα ημέρες περίπου, η είδηση: Ο  Θόδωρος Βαρδάκας «έφυγε» στα 77 του, για το μεγάλο ταξίδι. Έτσι, ξαφνικά, απρόσμενα, ανεπάντεχα και μας άφησε όλους σύξυλους!… Και αυτό, γιατί κανένα σημάδι, στην  καθημερινότητά του, δεν έδειχνε κάτι το ανησυχητικό. Ακόμα και τώρα, ύστερα από σαράντα ημέρες περίπου, η είδηση αυτή «ταιριάζει» περισσότερο με «πρωταπριλιάτικο ξεγέλασμα» παρά με πραγματικότητα. Έλα, όμως, που όσα δεν φέρνει ο χρόνος, τα φέρνει η ώρα. Η ώρα εκείνη, που ο κινητικός, ενεργητικός, ζωντανός οργανισμός, μεταβάλλεται και γίνεται ακίνητος, ανέκφραστος, άπνους!… Ανακοπή καρδιάς!… Και τέρμα στα επίγεια. Τέρμα στις καθημερινές μας σχεδόν συναντήσεις, στις εκδηλώσεις, στις συζητήσεις, στις  αντιπαραθέσεις, στα «πειράγματα», στις «περιπέτειες», στις «φιλοφρονήσεις», στις «χυλόπιτες», αλλά και στις μικρές ή μεγάλες προσωπικές επιτυχίες!…

Σε τελευταία ανάλυση, τι μένει; Ο καλός χαρακτήρας, η προσφορά, το έργο, χωρίς υστεροβουλία. «Κάνε το καλό και ρίξ’το στο γυαλό», που λέει και η παροιμία. Και ο Θόδωρος είχε πολλές καλές στιγμές στην εφήμερη ζωή του. Αξιαγάπητος, διαλακτικός, δημιουργικός, ανθρωπιστής, έδινε βροντερό «παρών», κυρίως σε κάθε δύσκολη περίσταση. Ξεχώριζε για την αλληλεγγύη και συμπαράσταση στον διπλανό του. Το πνεύμα ομαδικότητας,  που αναπτύχθηκε στην ποδοσφαιρική μας ομάδα, τον Μακεδονικό, πέρασε και στην ιδιωτική του ζωή. Έτσι, έγινε πετυχημένος επαγγελματίας (αυτοκινητιστής) και οικογενειάρχης, ο οποίος με τη σύντροφό του απέκτησαν τα άξια παιδιά τους, που ακολούθησαν και ακολουθούν τις αρετές του.

Αισθανόμαστε ικανοποιημένοι, διότι ξεκινήσαμε τότε, στα άγουρα εφηβικά μας χρόνια, χωρίς ιδιαίτερους προσανατολισμούς, αλλά μέρα με την ημέρα ανδρωθήκαμε και ωριμάσαμε σε ένα σωστό και αθλητικό περιβάλλον, της ομάδας του Μακεδονικού, που πασχίζαμε και προσπαθούσαμε να γίνουμε καλλίτεροι και χρήσιμοι.

Ο Θόδωρος αποτελεί ένα συμβολικό παράδειγμα της προσπάθειας αυτής, τόσο στον αθλητικό, όσο και στον κοινωνικό τομέα.

Άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του.

Για μας, θα παραμένεις για πάντα μαζί μας!…

Οι συμπαίκτες σου

Μοιραστείτε την είδηση