Γονείς και παιδιά
Εργαλειοθήκη για τη συντήρηση μιας δύσκολης σχέσης
Χόρχε Μπουκάι, Ντέμιαν Μπουκάι
μετάφραση: Κωνσταντίνα Επισκοποπούλου
Opera, 2017
304 σελ.
«”Ο πατέρας μου μ’ έμαθε να παίζω σκάκι όταν ήμουν έξι χρόνων. Έβγαλα το δημοτικό θεωρώντας τον έναν από τους καλύτερους παίκτες στην ιστορία του σκακιού, και μου άρεσε πολύ να παίζω μαζί του. Καμιά φορά μ’ άφηνε να τον κερδίζω, κι εγώ το ήξερα πως μ’ άφηνε να τον κερδίζω. Πενήντα χρόνια αργότερα, πότε ο ένας και πότε ο άλλος, προτείναμε να παίξουμε μια παρτίδα σκάκι και το ευχαριστιόμασταν πολύ… Καμιά φορά τον άφηνα να με κερδίζει, κι εκείνος το ήξερε πως τον άφηνα να με κερδίζει”.
Ο Χόρχε και ο Ντεμιάν Μπουκάι συζητούν για την πρώτη, την κρισιμότερη και πιο καθοριστική σχέση της ανθρώπινης ύπαρξης: αυτήν που συνδέει τους γονείς με τα παιδιά τους. Προσπαθώντας να εκφράσουν τη δική τους άποψη στα αιώνια ερωτήματα που απασχολούν τον άνθρωπο από τη γέννηση μέχρι το θάνατο, δε διστάζουν να διαφωνήσουν και δεν προσπαθούν να καλύψουν τις διαφορετικές τους απόψεις. Τι σημαίνει να είσαι γονέας; Ποιος ο λόγος να γίνεις; Τι είναι αυτό που καθιστά κάποιον “περισσότερο γονέα” από κάποιον άλλο; Τι σημαίνει “είμαι πατέρας” και τι “είμαι μητέρα”;
Με αφετηρία την επαγγελματική τους εμπειρία ως ψυχίατροι και ψυχοθεραπευτές, προσεγγίζουν το θέμα της πατρότητας και συμφωνούν ότι από τη στιγμή που αποκτάς ένα παιδί, πέρα και έξω από τη βιολογική σχέση που σε συνδέει μαζί του, καλείσαι να εκπληρώσεις μια λειτουργία που προϋποθέτει πως αισθάνεσαι, σκέφτεσαι και ενεργείς ως γονέας.
Ο αναγνώστης θα βρει μία κατηγοριοποίηση των διαφόρων “τύπων γονέων” που συνήθως εντοπίζουμε στη σύγχρονη κοινωνία (αμελείς, αυταρχικοί, πολιτικά ορθοί κ.λπ…) καθώς και μερικές απόψεις για το πώς μπορούμε να χτίσουμε με τα παιδιά μας τον τύπο σχέσης που επιθυμούμε.
Ο Χόρχε Μπουκάι σχολιάζει το “Γονείς και παιδιά” ως εξής: “Αυτή η “εργαλειοθήκη για τη συντήρηση μιας δύσκολης σχέσης” νομίζω ότι είναι το καλύτερό μου βιβλίο (και ίσως και το χρησιμότερο) ακριβώς γιατί λειτουργεί όπως τα εργαλεία. Θα μου άρεσε να μάθω ότι χρησίμευσε σε ανθρώπους που σκέφτονται να γίνουν γονείς, και ότι βοήθησε με κάποιον τρόπο στην απόφασή τους να το τολμήσουν”.»
Ο Χόρχε Μπουκάι (Jorge Bucay) γεννήθηκε το 1949 στο Μπουένος Άιρες (Αργεντινή). Γιατρός και ψυχοθεραπευτής της σχολής Γκεστάλτ, ειδικεύτηκε στη θεραπεία των νοητικών ασθενειών εργαζόμενος αρχικά σε νοσοκομεία και κλινικές και, εν συνεχεία, δίνοντας διαλέξεις σε ιδρύματα, κολέγια, θέατρα, καθώς και σε ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς. Μονίμως και παντού προσκεκλημένος, προσπαθεί να παρίσταται σε μαθήματα, σεμινάρια και συνέδρια στην Αργεντινή, την Ουρουγουάη, τη Χιλή, το Μεξικό, τις Η.Π.Α, την Ιταλία, την Ισπανία… Όταν αποφάσισε να ασχοληθεί με τη συγγραφή, είδε τα περισσότερα βιβλία του να μεταφράζονται στις περισσότερες γλώσσες του κόσμου και να καταλαμβάνουν την πρώτη θέση στις λίστες των ευπώλητων.
Αϊλίν
Οτέσα Μόσφεγκ
μετάφραση: Αργυρώ Μαντόγλου
Ψυχογιός, 2017
328 σελ.
«Το όνομά μου είναι Αϊλίν Ντάνλοπ. Τώρα με γνωρίζετε. Ήμουν είκοσι τεσσάρων χρόνων και είχα μια δουλειά που μου απέφερε πενήντα επτά δολάρια την εβδομάδα – εργαζόμουν ως γραμματέας σε ένα ιδιωτικό σωφρονιστήριο για αγόρια στην εφηβεία. Τώρα το σκέφτομαι όπως ακριβώς ήταν· μια φυλακή για παιδιά. Θα την αποκαλώ Μούρχεντ. Ο Ντέλβιν Μούρχεντ ήταν ένας απαίσιος σπιτονοικοκύρης που είχα χρόνια αργότερα και το να χρησιμοποιήσω το όνομά του για ένα τέτοιο μέρος μού φαίνεται ταιριαστό. Σε μια βδομάδα θα το έσκαγα από το σπίτι και δε θα γύριζα ποτέ. Αυτή είναι η ιστορία της εξαφάνισής μου.
Τα Χριστούγεννα δεν επιφυλάσσουν χαρές για την Αϊλίν Ντάνλοπ, μια μετριόφρονα, ωστόσο διαταραγμένη κοπέλα, εγκλωβισμένη ανάμεσα στον ρόλο της ως “κηδεμόνα” του αλκοολικού πατέρα της, σε ένα σπίτι το οποίο συζητά όλη η γειτονιά για τη βρομιά του, και στη δουλειά της ως γραμματέως σε μια φυλακή έφηβων αγοριών, με ό,τι εφιάλτες μπορεί αυτή να συνεπάγεται. Με ένα αίσθημα πικρίας και απέχθειας για τον εαυτό της να την κατατρώει, η Αϊλίν γεμίζει τις μέρες της με διεστραμμένες φαντασιώσεις και όνειρα απόδρασης από τη μικρή πόλη όπου ζει. Στο μεταξύ, περνάει τα βράδια και τα Σαββατοκύριακά της κάνοντας μικροκλοπές σε μαγαζιά, παρακολουθώντας έναν γυμνασμένο δεσμοφύλακα με το όνομα Ράντι και καθαρίζοντας το χάος που δημιουργεί ο ολοένα και πιο ανισόρροπος πατέρας της. Όταν στη ζωή της μπαίνει η όμορφη και χαμογελαστή Ρεμπέκα, η νέα διευθύντρια εκπαίδευσης του Μούρχεντ, η Αϊλίν μαγεύεται και αδυνατεί να αντισταθεί σε αυτό που αρχικά μοιάζει με δυνατή φιλία. Σε μια χιτσκοκική ανατροπή, όμως, η λατρεία της για τη Ρεμπέκα θα την κάνει συνεργό σε ένα έγκλημα που ξεπερνά τη φαντασία της.»
Γραμμένο με ειρωνικά ανάλαφρη διάθεση και άφθονο μαύρο χιούμορ, το μυθιστόρημα της Οτέσα Μόσφεγκ διαβάζεται εύκολα. «Η διαδικασία δημιουργίας της Αϊλίν ήταν ένα μάθημα πειθαρχίας, αντοχής, προσαρμοστικότητας και πίστης. Βασίζομαι σε όσα μου δίδαξε σε καθημερινή βάση», λέει η 36χρονη συγγραφέας. «Πέρασα πάνω από έναν χρόνο μόνη μου με την Αϊλίν, προσπαθώντας να συντονιστώ με τη φωνή της. Εξακολουθεί να επιστρέφει στο μυαλό μου καθώς γράφω, και κάποιες φορές πρέπει να την αποδιώχνω γιατί το αφηγηματικό της στυλ τείνει να κυριαρχεί. Δεν την απολαμβάνω πάντοτε, αλλά είμαι ευγνώμων για τη σπιρτάδα και την άρρωστη γοητεία της».
Η Οτέσα Μόσφεγκ είναι συγγραφέας από τη Νέα Αγγλία. Διηγήματά της έχουν εκδοθεί στα λογοτεχνικά περιοδικά Paris Review, New Yorker και Granta, και έχουν τιμηθεί με τα βραβεία Pushcart, O. Henry και Plimpton Discovery.
