Ο ναός του Αγίου Νικολάου είναι ο τρίτος1 σε αρχαιότητα ναός της Κοζάνης. Με το να χτιστεί όμως στο κέντρο της αναπτυσσόμενης τότε πόλης, καθιερώθηκε από την αρχή ως ο πρώτος και καθεδρικός ναός της πόλης και αργότερα και της εκκλησιαστικής επαρχίας Σερβίων και Κοζάνης. Και έτσι ο ναός αυτός έγινε ο επίσημος δημόσιος χώρος προσευχής και το πρωτεύον κέντρο λατρείας τών Κοζανιτών. Στον ιερό αυτό χώρο η ευσέβεια των
Σαν κεραυνός σε αστροφεγγιά «έπεσε», πριν σαράντα ημέρες περίπου, η είδηση: Ο Θόδωρος Βαρδάκας «έφυγε» στα 77 του, για το μεγάλο ταξίδι. Έτσι, ξαφνικά, απρόσμενα, ανεπάντεχα και μας άφησε όλους σύξυλους!… Και αυτό, γιατί κανένα σημάδι, στην καθημερινότητά του, δεν έδειχνε κάτι το ανησυχητικό. Ακόμα και τώρα, ύστερα από σαράντα ημέρες περίπου, η είδηση αυτή «ταιριάζει» περισσότερο με «πρωταπριλιάτικο ξεγέλασμα» παρά με πραγματικότητα. Έλα, όμως, που όσα δεν φέρνει
Ένα αφιέρωμα σε αναρτήσεις του 2021 στη σελίδα της στο Facebook, μελών της Ομάδας Κοζάνη: Μνήμες, Αναμνήσεις και Εικόνες, που έκλεισε 9 χρόνια δράσης στην προσπάθεια ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής του τόπου … Το συνοδευτικό κείμενο του ετήσιου αφιερώματος είναι το εξής : ———————————— μη παρακαλώ σας μη, λησμονάτε τον τόπο μας … στη μνήμη των παιδιών της πόλης που χάνουμε, στη μνήμη του Μίκη της Ελλάδας, με τη χορωδία του Κόκκινου
Η μεγαλύτερη χαρά του παππού μου ήταν να προλαβαίνει τις επιθυμίες της γιαγιάς μου. Έτσι, μόλις έμπαινε ο Οκτώβρης και λίγο πριν αρχίσει ο τρύγος και μπουν οι τρυγητές στ΄αμπέλια και τα σταφύλια σταλούν κατευθείαν στο πατητήρι, πήγαινε πρώτα στο αμπέλι ¨στουν Κασλά¨ και κατόπιν ¨ στ΄ς Λούνις¨, και μάζευε τα πιο γλυκά σταφύλια. Μετά έκανε παραγγελία ¨στου Βιλίστ¨ για άσπρο χώμα και κλαδιά βελανιδιάς. Τα κλαδιά αυτά η γιαγιά
Κοζάνη, 1906. Πυροβολισμοί σπάζουν την ησυχία της πόλης έξω από το χάνι των αδερφών Ζιάμπρα κι ο ρουμανίζων δάσκαλος Μητούσης Τόλιου τραυματίζεται θανάσιμα, όχι, όμως, επί τόπου, αφού διαφεύγει από τα κατσικάθ΄κα, ενώ τα φορτώματά του καταστρέφονται σε μια μπάρα. Είχε φτάσει χαμπέρι στην Επιτροπή Εθνικής Άμυνας πως ο δάσκαλος θα περνούσε από την Κοζάνη φορτωμένος ρουμανικά βιβλία και προπαγανδιστικό υλικό, με προορισμό τα Γρεβενά κι η επιτροπή δεν δίστασε
Ιστορικό παραδοσιακό τραγούδι της Κοζάνης, αφιερωμένο στην επέτειο της άλωσης της Νάουσας και στα 200 χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. «Του κρίμα να ’χν οι Έλληνες, του κρίμα οι Μωραίτις που σήκουσαν ’πανάσταση, που σήκουσαν κεφάλι που χάλασαν 9 χωριά κι 15 κάστρα, που χάλασαν τη Νιάουστα, που ήταν ξακουσμένη. Πήραν μανούλες με πιδιά κι πιθερές με νύφες. Πήραν κι μιαν νυμφόΐπουλη, τα τέλια στα μαλλιά της, απού φλουρί
Ένα μοναδικό βίντεο ντοκουμέντο της Αποκριάς στην Κοζάνη τη δεκαετία του 80′ είναι ανεβασμένο στο youtube. To βίντεο εντοπίσαμε στην Ομάδα Κοζάνη Μνήμες, Αναμνήσεις και Εικόνες. Στο yoυtube αναφέρεται Αποκριάτικη παρέλαση σε πόλη της Β. Ελλάδος, πιθανόν στην Κοζάνη. Χρονολογία το διάστημα 1982-1987, με βάση την επιγραφή “ΕΡΤ1”-“ΕΡΤ2”. Δωρεά του κ. Τάσου Διττόπουλου. Ορφανό φιλμ.
Τσικνοπέμπτη και Απουκρές χωρίς Πανδώρα live να κατεβαίνει την Παύλου Μελά, να περνάει μπροστά από του Μαμάτσιο και τ’ «βόλτα» βαραίνοντας τον εθνικό μας ύμνο, το Έντεκα γίνεται; Πού είν τ’ς ικείνις οι χρονιές, οι όχι και τόσο μακρινές, που με τον Πανούλη, τον εγγονό μου που τον κουβαλούσε γκαλγκούτσι ο παππούς του , μόλις ακούγαμι το πρώτο τραγούδι πεταγόμασταν βουρ όξου, εγώ με άλυτα κορδόνια πολλές φορές, και τρέχαμε
Πρωϊνό Σαββάτου της 30ης Ιανουαρίου ε.ε. ξεκίνησε!… Πάλι για «ρεπορτάζ»… Αυτή τη φορά, όμως, διαφορετικό, αλλιώτικο από τα μέχρι τώρα. «Ρεπορτάζ», που θα μπορούσε να το τιτλοφορήσει: «Το τελευταίο για τα επίγεια και το πρώτο για τα επουράνια»!… Ο λόγος, για τον Πανελλήνια γνωστό δημοσιογράφο, ιδρυτή και εκδότη της εφημερίδας «Ο Χρόνος» της Κοζάνης, Νίκο Κωσταρέλλα και για την μετάστασή του από τα εφήμερα στα αιώνια!… Ο Νίκος Κωσταρέλλας υπήρξε
Χριστούγεννα χωρίς κάλαντα δε νοούνται ακόμα και σήμερα, πόσο μάλλον τα παλιότερα χρόνια κανένας δε μπορούσε να διανοηθεί κόλιαντα χωρίς τρουβά και τσιώκου. Κι αν ο τρουβάς, κοινώς ταγάρι ή σακούλι, ήταν εύκολο να βρεθεί έστω και την τελευταία στιγμή. Μέχρι κι άδειο σακούλι από τραχανά άρπαζε όποιος δεν είχε, ο τσιώκος είχε άλλες προδιαγραφές. Απαγορευόταν αυστηρά νά ‘ναι σιδερένιος, αυτό δα έλειπε, εδώ και ο ξύλινος από το πολύ
Άλλη μία σημαντική – για την Κοζάνη και την περιοχή της – ημερομηνία είναι και η 25 Ιουνίου 1950!… Τί συνέβη στην Κοζάνη των 17.000 κατοίκων (η απογραφή της 7ης Απριλίου 1951 έδειξε ότι είχε 17.742 κατοίκους) την ημερομηνία αυτή; Σίγουρα κάποιο γεγονός. Κοινωνικό, πολιτικό, πολιτιστικό, επιστημονικό επαγγελματικό, λογοτεχνικό, εικαστικό, αθλητικό και κοντολογίς ένα γεγονός, που τα αγκάλιαζε όλα αυτά και άλλα τόσα!… Ποιο ήταν αυτό; Η έκδοση μιας νέας
Έτσι τόθελε η μοίρα!… Στις 5 Ιουνίου 2020 άφηνε την τελευταία του πνοή ο γνωστός λεωφορειούχος και ποδοσφαιρικός παράγοντας, Δημήτρης (Τάκης) Λάκκας, και η Κοζανίτικη γη ήταν έτοιμη να δεχθεί στα σπλάχνα της ένα από τα δοκιμασμένα μέλη της!… Πριν 27 χρόνια (5 Ιουνίου 1993), όμως, η Κοζανίτικη γη ετοιμαζόταν να πάρει και πήρε τελικά στην αγκαλιά της το βαρύτιμο Κύπελλο Ελλάδος Ερασιτεχνών, το οποίο, μετέφερε από το γήπεδο Χαριλάου
H Σιάτιστα είναι μία εξέχουσα πόλη με διαχρονική παρουσία. Είναι η φωτοδότρα πόλη της Δυτικής Μακεδονίας και ο Προμαχώνας του Ελληνισμού. Η Σιάτιστα είναι ένας βραχότοπος που γεννάει το πνεύμα, την αρχοντιά και τη δύναμη. Η συμπλήρωση φέτος 107 χρόνων από την απελευθέρωση της Σιάτιστας από τους Τούρκους, θεωρήθηκε ορόσημο για την ιστορική της πορεία και η λαϊκή μούσα απαθανάτισε με τους στίχους: « Κοιμάται η Σιάτιστα και όμως αγρυπνάει
Τα αξιοσημείωτα γεγονότα στην περιοχή μας, διαδέχονταν το ένα μετά το άλλο, στο μακρυνό 1959. Αυτά, που καταγράφονται παρακάτω, συνδέονται με την Κοζάνη και τους κατοίκους της γενικώς, ειδικώτερα δε με τη νεολαία της. Στόχευαν στην καλλιέργεια και ανάπτυξη του πνεύματος αλλά και του σώματος, κατά τη γνωστή ρήση: “Νους υγιής, εν σώματι υγιεί». Το ένα από αυτά, ήταν η ανέγερση κτιρίου της Δημοτικής Βιβλιοθήκης, η οποία στεγάζονταν στο υπόγειο
Αρχές της δεκαετίας του 90, με έναν καιρό ανοιξιάτικο κι ας κόντευε να τελειώσει ο Οκτώβρης, ανηφορίσαμε με τον Αργύρη Παφίλη και τον Κώστα Κουτσονάνο στον Πεντάλοφο του Βοΐου. Σκοπός μας να βρούμε κάποια από τις φημισμένες γυναίκες της Ηπείρου που στο αλβανικό έπος έριξαν στον ώμο τα ξύλινα κουτιά με τα πολεμοφόδια και τα μετέφεραν στην πρώτη γραμμή του μετώπου, με τα πόδια να βουλιάζουν στο χιόνι κι τη
Άλλο ένα ιστορικής σημασίας γεγονός συνέβη το 1959, στην περιοχή μας. Πρόκειται για την λειτουργία του Ατμοηλεκτρικού Εργοστασίου της ΔΕΗ στην Πτολεμαΐδα, τα εγκαίνια του οποίου έγιναν την 27η Οκτωβρίου 1959, ακριβώς 60 χρόνια πριν. Με τη λειτουργία του εργοστασίου αυτού άρχιζε μια νέα εποχή στον τόπο μας, καθώς μια καθαρώς αγροτική και γεωργική περιοχή του λεκανοπεδίου της Πτολεμαΐδας, μεταβάλλονταν, κατά ένα τμήμα σε βιομηχανική, χωρίς βέβαια να χάσει και
Οι δυνατότητες αξιοποίησης του περιβαλλοντικού πλούτου της Δυτικής Μακεδονίας ως κεφάλαιο στην παραγωγή εργασίας και ενίσχυσης της τοπικής οικονομίας μέσα από καινοτόμες δράσεις συζητήθηκαν κατά τη διάρκεια συνάντησης εργασίας του Περιφερειάρχη Θεόδωρου Καρυπίδη και του Αναπληρωτή Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας Σωκράτη Φάμελλου. Στα πλαίσια επένδυσης των πόρων του Ταμείου Δίκαιης Μετάβασης, όπου έχουν διατεθεί 60 εκατ. ευρώ για τη χρηματοδότηση δράσεων καθαρού αναπτυξιακού χαρακτήρα στις λιγνιτικές περιοχές της Δυτικής Μακεδονίας,
Πριν 50 χρόνια, το 1968, η Ε.Π.Ο., διωργάνωσε ένα «μίνι» πρωτάθλημα μεταξύ των σωματείων της Β’ Εθνικής. Το πρωτάθλημα αυτό διεξαγόταν κατά τους θερινούς μήνες και σ’ αυτό συμμετείχαν προεαιρετικά σωματεία της Β’ Εθνικής, που δήλωναν συμμετοχή. Η διεξαγωγή του πρωταθλήματος αυτού, που ονομάσθηκε «τουρνουά του Ο.Π.Α.Π.», είχε διπλό σκοπό, από την μία να αποτελεί τμήμα του σταδίου προετοιμασίας των σωματείων για την επερχόμενη κανονική έναρξη της νέας ποδοσφαιρικής περιόδου,
Τρεις ομάδες της ποδοσφαιρομάνας Κοζάνης, που έγραψαν, κατά περιόδους – και συνεχίζουν να γράφουν – λαμπρές σελίδες, στην ποδοσφαιρική ιστορία της πόλης μας παρουσιάζονται παρακάτω. Οι δύο απ’ αυτές, ανακηρύχθηκαν Κυπελλούχες, Ελλάδος η «Κοζάνη», Ε.Π.Σ.ΒΔ.Μ. ο «Λασσάνης», η δε τρίτη, η Α.Ε. Κοζάνης, πρωταθλήτρια Γ’ κατηγορίας της Ε.Π.Σ.ΒΔ.Μ., από την πρώτη μόλις περίοδο της εμφάνισής της στο ποδοσφαιρικό στερέωμα. Και οι τρεις αυτές ομάδες φάνηκαν αντάξιες της βαρειάς ποδοσφαιρικής κληρονομιάς
Tα αποτέλεσματα των δύο ημιτελικών του Κυπέλλου Ελλάδος ερασιτεχνών του 1993 έφεραν αντιμέτωπες στον τελικό δύο ομάδες από τον Βορειοελλαδίτικο χώρο και μάλιστα από δύο Ενώσεις, που δικαιολογημένα χαρακτηρίσθηκαν ποδοσφαιρομάνες: Από την Ε.Π.Σ. Δράμας με την Κυπελλούχο της Α.Ε. Καλαμπακίου και από την Ε.Π.Σ. Κοζάνης με την Κυπελλούχο της «Κοζάνη». Η πρόκριση στον τελικό των παραπάνω δύο Κυπελλούχων ήταν ένα μικρό δείγμα της αξίας του Βορειοελλαδίτικου ποδοσφαίρου και δεν ήταν
