Η διαχείριση του θέματος της Υψηλής Γέφυρας των Σερβίων γίνεται υπό το βάρος του τραγικού δυστυχήματος στα Τέμπη. Καλύτερα να προλαμβάνεις, παρά να έρχεσαι να αντιμετωπίσεις τις ολέθριες συνέπειες, μοιάζει να είναι η σκέψη που κυριαρχεί. Γι’ αυτό και από τη μια η Εισαγγελία Κοζάνης και από την άλλη η Περιφέρεια, που είναι ο βασικός διαχειριστής, έδειξαν γρήγορα αντανακλαστικά για ένα παλιό, ωστόσο, πρόβλημα. Η μεν Εισαγγελία δίνοντας διαταγή για
Το έχουμε ξαναγράψει ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έδωσαν ξαφνικά σε εκατομμύρια ανθρώπους την ευκαιρία να εκφράσουν την άποψή τους δημόσια. Αυτό δηλαδή που άλλοτε λεγόταν μέσα στα σπίτια, μεταξύ οικογένειας και φίλων, πλέον διατυπώνεται στην πλατεία του διαδικτυακού χωριού. Η νέα αυτή δυνατότητα έχει τα καλά της, αφού επιτρέπει στον οποιονδήποτε να μιλήσει απευθείας με τον οποιονδήποτε, χωρίς να παρεμβάλλονται εμπόδια. Έχει, όμως, και τα πολύ αρνητικά της, όπως
Ο χειρότερος σύμβουλος σε μια οποιαδήποτε κρίση είναι η διασπορά ψευδών ειδήσεων και φημών. Και ειδικά σε μια περίοδο που η έλλειψη εμπιστοσύνης στα συστήματα του κράτους βρίσκεται στο ναδίρ. Γι’ αυτό, λοιπόν, είναι εξαιρετικής σημασίας για τους κατοίκους της Δυτικής Μακεδονίας και ειδικότερα για όσους χρησιμοποιούν καθημερινά την Υψηλή Γέφυρα των Σερβίων να ξέρουν επακριβώς τι συμβαίνει. Οι δηλώσεις περί άγνωστης απομένουσας αντοχής της γέφυρας από χείλη ειδικών στα
Για να παράγεις χρειάζεσαι κινητήριο δύναμη. Άλλοτε λεφτά, άλλοτε φαγητό, άλλοτε τροφή για σκέψη. Κάπως έτσι πάει. Αν δεν έχεις ερεθίσματα και είσαι κλεισμένος/η στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού, έχοντας διακόψει τις κοινωνικές σου σχέσεις κι έχοντας σταματήσει να διαβάζεις από καιρό, προφανώς δεν θα έχεις και πολλά να πεις ή να κάνεις. Βάλτε στο μυαλό σας την αναλογία σε επίπεδο κοινωνίας και χώρας. Πρέπει άμεσα να παράγουμε. Ιδέες, υπηρεσίες,
Ο διασώστης του ΕΚΑΒ Ευθύμης Αραβανής, μιλώντας στο podcast “Πρωταγωνιστές” του Σταύρου Θεοδωράκη και ερωτηθείς αν ένιωσε ήρωας επιστρέφοντας από την Τουρκία, απάντησε “έκανα απλά τη δουλειά μου”. Για όσους δεν τον γνωρίζουν, ο Αραβανής συμμετείχε στην ομάδα των διασωστών του ΕΚΑΒ που βρέθηκαν στην Τουρκία μετά τους φονικούς σεισμούς για να προσφέρουν βοήθεια. Ο Αραβανής είναι ένας από τους πολλούς Έλληνες και Ελληνίδες που ως άλλοι γιατροί Ριέ (για
Μέτρα ως το δέκα, κι αν επείγει ως το τρία, πριν ανοίξεις το στόμα σου και πεις αυτό που με απίστευτη φόρα σου ‘ρχεται. Κάνε ασκήσεις ψυχραιμίας στο σπίτι, στο γραφείο, παντού. Ιδιαίτερα αν έχεις κάποια θέση που σου έχουν αναθέσει οι συμπολίτες σου. Τότε η sosαρα -που λέγαμε και στο σχολείο- είναι τα μαθήματα διατήρησης αυτοκυριαρχίας. Η ψυχραιμία, η αυτοκυριαρχία και η ευγένεια είναι δυσεύρετες πια. Κι όσο κι
Από παντού ακούς γενικεύσεις και αφορισμούς. Ότι η Ελλάδα είναι τάχα μια χώρα που τρώει τα παιδιά της με παράλληλες προτροπές στους νέους να φύγουν. Κατηγορίες ότι όλοι οι πολιτικοί είναι σκάρτοι και η δημοσιογραφία διεφθαρμένη. Πρόκειται για μια υγιή αντίδραση; Ή αυτή η αποστροφή στους θεσμούς και ό,τι εκπροσωπούν σημαίνει απλά την παράδοση της ζωής μας από ‘δω και πέρα στην τύχη και σε ό,τι αυτή μας επιφυλάσσει, αφού δεν
Η συναισθηματική νοημοσύνη είναι μεγάλο προνόμιο. Να καταλαβαίνεις δηλαδή πώς θα πρέπει να απευθυνθείς στον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου, κατανοώντας το από που έρχεται και μέσα από ποιες δυσκολίες έχει περάσει. Δεν είναι και από τα πιο εύκολα πράγματα, καθώς απαιτεί και νοημοσύνη και αντίληψη, αλλά και διαχείριση συναισθημάτων. Ίσως σε παλαιότερες εποχές όλα αυτά να φαινόταν πολύ ασήμαντα και δευτερεύοντα, αφού οι άνθρωποι είχαν να παλέψουν σκληρά για
Η ικανότητά μας να ευημερούμε (ή ενίοτε απλά να επιβιώνουμε) εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον τρόπο με τον οποίο αξιοποιούμε τα τεχνολογικά εργαλεία με στόχο να απομακρύνουμε καταστροφικά σενάρια, ή/και να ανταποκρινόμαστε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο σε ολιγοπίθανα γεγονότα. Για το μεν πρώτο (τεχνολογία) υπεύθυνη είναι η επιστήμη που μας παρέχει τα εργαλεία, ενώ για το δεύτερο (απόκριση, διαχείριση) υπεύθυνες είναι οι πάσης φύσεως ηγεσίες που με τη
Σε κάθε κρίση, πραγματική ή τεχνητή, παίζει ρόλο η ορθολογική κρίση. Με άλλα λόγια η κρίση θέλει κρίση. Νου δηλαδή και σύνεση, ώστε η διαχείριση των θεμάτων να μην συνιστά αφορμή για νέα κρίση. Κάθε κρίση έχει την επιχειρησιακή διάσταση, την ουσία δηλαδή του θέματος, αλλά και την επικοινωνιακή διάσταση, με άλλα λόγια τη διαχείριση της πληροφορίας γύρω από το θέμα. Η επιχειρησιακή διάσταση είναι η καρδιά της κρίσης. Αν
Στη μικρή μας πόλη, ο καθένας κάνει ό,τι τον βολεύει. Κατεβάζει, ας πούμε, την παλιά λεκάνη της τουαλέτας του στο πεζοδρόμιο δίπλα στον κάδο, αδιαφορώντας για τους περαστικούς και κυρίως χωρίς να ενημερώσει το δήμο για την αποκομιδή. Άλλος πάλι προχωράει σε φορτοεκφόρτωση σούπερ μάρκετ σε ώρα αιχμής, κλείνοντας τον κεντρικό δρόμο. Για να μην μιλήσουμε για εκείνον που βάζει τραπεζοκαθίσματα στη μέση του πεζοδρόμου. Γιατί όλοι οι παραπάνω συμπεριφέρονται
Δεν θα κουραστούμε να γράφουμε ότι το «πετράδι στο στέμμα» κάθε φορέα εξουσίας και μηχανισμού διοίκησης που θέλει να ενεργεί για το συμφέρον των πολλών, είναι η πιστή τήρηση και ο σεβασμός των διαδικασιών. Αυτό είναι που δίνει και στους πολίτες τη σιγουριά ότι οι επικεφαλής τους σέβονται και διασφαλίζεται η δημοκρατική λειτουργία. Όσο περισσότερο οι διαδικασίες «ξεχειλώνουν», προσπερνιούνται και συμπιέζονται, τόσο λιγότερες είναι οι εγγυήσεις που παρέχονται ότι αυτοί
Μέχρι πριν -όχι πολλά- χρόνια, οι επιχειρήσεις των μέσων είχαν να ανησυχήσουν για πολλά πράγματα, αλλά τουλάχιστον γνώριζαν τι τους ξημερώνει. Οι τεχνολογίες δεν άλλαζαν κάθε μέρα κι έτσι δεν άλλαζαν και οι συνήθειες του κοινού. Από την ώρα που οδηγός του τρένου της ενημέρωσης έγινε το Facebook και οι λεγόμενοι ψηφιακοί συναθροιστές ειδήσεων (news aggregators), όπως η GoogleNews, αποφάσισαν να το ακολουθήσουν, τα πράγματα άλλαξαν δραματικά όχι μόνο για
Η λειτουργία των… χωριών των μέσων κοινωνικής δικτύωσης (φαινόμενο νεοφυλετισμού της μετανεωτερικότητας), ως «στεγανών έντασης», είναι ένα από τα κυρίαρχα θέματα της εποχής μας. Πολλοί ξαφνιάζονται, ίσως όψιμα, με τη δύναμη που έχουν αποκτήσει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, για την ακρίβεια οι ομάδες που αξιοποιούν τον τρόπο λειτουργίας τους, αλλά και το πως οι -κατά Έκο- «λεγεώνες ηλιθίων» έχουν καταφέρει να μονοπωλούν τη σύγχρονη αγορά. Κρατούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης
Είναι άραγε περισσότερες οι κακές ειδήσεις σήμερα; Δεν τολμάς να ανοίξεις μέσο ενημέρωσης και να σου το κακό, το σοκαριστικό, το τραγικό. Για ποιον να πρωτοκλάψεις; Τα παιδιά της Κιβωτού, το κορίτσι θύμα βιασμού, το διπλανό σου ή εκείνον που χάθηκε στο σεισμό στα τουρκοσυριακά σύνορα; Κάθε είδηση και μια τραγωδία, κάθε ανάρτηση και μια φοβερή ιστορία. Αν ζούσε σήμερα ο Marshall McLuhan, πατέρας της φράσης “όλοι ζούμε σε ένα
Αναπτύσσεται τις τελευταίες ημέρες, κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ένας διάλογος σχετικά με μια φωτογραφία που παραπέμπει στην αλληλεγγύη των λαών με φόντο τους φονικούς σεισμούς της Τουρκίας. Πρόκειται, λοιπόν, για μια σύνθεση με photoshop κι ένα άλλο λογισμικό δημιουργίας εικόνων που εικονίζει έναν άνδρα με κράνος που γράφει ΕΜΑΚ κι έχει μια ελληνική σημαία, ο οποίος κρατάει στοργικά στην αγκαλιά του ένα κορίτσι που έχει στο μανίκι μια τουρκική
Υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων που συναρπάζει, κυρίως στα σόσιαλ μίντια, με διάφορα τσιτάτα, αναρτήσεις εκ του προχείρου για σύνθετα ζητήματα και συνταγές επιτυχίας με ολίγα υλικά. Από κάτω τα σχόλια των πολλών διθυραμβικά, τύπου «πες τα Χρυσόστομε», θαρρείς και όλοι οι υπόλοιποι δεν βλέπουν το προφανές και περιμένουν τον κάθε μάγο του διαδικτύου να τους πεις τη μαγική λύση. Το πρόβλημα σε μια τέτοια περίπτωση είναι ότι δημιουργείται μια κουλτούρα
Στη φάση που διανύουμε δεν έχει σημασία τι κάνεις, αλλά πως το κάνεις. Αίφνης όλος ο κόσμος ασχολείται με την εικόνα, τα συναισθήματα που αυτή δημιουργεί και το γενικότερο θόρυβο που προκαλεί. Κι ενώ παλαιότερα λέγαμε ότι την μεγαλύτερη σημασία έχει πάντα η αξία χρήσης ενός προϊόντος, σήμερα ζούμε τον απόλυτο θρίαμβο του συμβολισμού. Η αρχή, βέβαια, έχει γίνει εδώ και αρκετά πια χρόνια. Τότε που η Apple και ο
Πολύς λόγος γίνεται το τελευταίο διάστημα για τους κινδύνους που διατρέχουν οι δημοκρατίες, οι οποίοι μάλιστα είναι πολύ διαφορετικοί από εκείνους περασμένων εποχών. Στο βιβλίο τους «How Democracies die» οι καθηγητές του Χάρβαρντ Levitsky και Ziblatt υποστηρίζουν ότι στην εποχή μας, οι δημοκρατίες εξακολουθούν να πεθαίνουν, αλλά με διαφορετικά μέσα, “λιγότερο από το χέρι των ανδρών με όπλα και περισσότερο από εκλεγμένους ηγέτες”. Και δεν έχουν άδικο. Οι δημοκρατίες, ωστόσο,
Το καλό νέο, που περνάει ωστόσο μέσα από τραγικές προσωπικές και οικογενειακές ιστορίες, είναι ότι 3000 άνθρωποι έλαβαν κάρτα του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων μόνο μέσα στο μήνα Δεκέμβρη. Από 16.000 οι εγγεγραμμένοι του μητρώου ανήλθαν σε 19.000 μέσα σε λίγες εβδομάδες. Μια αύξηση δηλαδή της τάξης του 14%. Όσοι δηλαδή δεν γράφτηκαν τους προηγούμενους μήνες και χρόνια, γράφτηκαν σε μόνο λίγες μέρες πριν το τέλος του 2022 και στον απόηχο της δωρεάς
