καλημέρες και πως είστε με περαστικούς της γειτονιάς
που προσέχουν τα βήματα τους στον πάγο,
κουβεντούλες για το καυτό ψωμί «που θα παγώσει μόλις βγείτε έξω»
με τα κορίτσια του φούρνου μας,
ματιές συμπόνοιας στα αδέσποτα της περιοχή μας
που περιφέρονται ατάκτως αναζητώντας τροφή,
επιμελές τίναγμα του τραπεζομάντηλου στην αυλή και κρεμασμένο ψωμί
στην παγωμένη μανόλια (να μη πάει χαμένο ούτε ένα ψίχουλο για τα πουλιά),
αγκαζέ με τους άγνωστους ηλικιωμένους στις διαβάσεις
με τον παγωμένο αέρα και τα παγωμένα αυτοκίνητα στη διέλευση των κουκουλωμένων πεζών,
ευχαριστίες και νεύματα στο τεχνικό προσωπικό που παλεύει με τους πάγους,
τους εργαζόμενους με τα πορτοκαλί γιλέκα που ανεβοκατεβαίνουν στα απορριμματοφόρα σαν σε πειρατικά κατάρτια …
η παγωνιά που συνοδεύει
το χιόνι
μας ενώνει κατά κάποιο τρόπο
αυτές τις ημέρες …
μόλις λίγο ζεστάνει,
γυρνάμε πάλι στα παλιά,
στα συνηθισμένα,
στα καθημερινά …
για λίγο καιρό όμως γινόμαστε
παιδιά του ίδιου παγωμένου χωριού …
