Η κρίση είναι γνωστό ότι λειτούργησε εξοντωτικά για πολλές ομάδες ανθρώπων. Εκεί, όμως, που δημιουργήθηκε η μεγαλύτερη ζημιά είναι στον τομέα της κοινωνικής πρόνοιας. Ε, εκεί δεν έμεινε τίποτα όρθιο.
Ένα από τα θύματα, ήταν και οι δομές για τους ανθρώπους με αναπηρία. Τα δύο ειδικά εργαστήρια σε Κοζάνη και Πτολεμαϊδα πλήρωσαν σε μεγάλο βαθμό το τίμημα της ελλιπούς χρηματοδότησης, καθώς κουβαλώντας απο την αρχή ένα κακό ιστορικό θεσμικού πλαισίου, εξαρτώνται στην κυριολεξία απο την ελεημοσύνη των φορέων της αυτοδιοίκησης και τα κονδύλια μέσω ΕΣΠΑ.
Η εικόνα αυτή αποτυπώνει και τα χάλια της κοινωνίας μας, που τόσα χρόνια δε φρόντισε να δημιουργήσει δομές αυτόνομες και σταθερά χρηματοδοτούμενες.
Όπως ειπώθηκε κατά την κοπή της πίτας στο Ειδικό Εργαστήριο Κοζάνης, κάτι πάει να γίνει τώρα, ώστε να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα των δομών τουλάχιστον μέχρι το 2020.
Δεν είναι, όμως, ούτε αυτή λύση, καθώς όλοι οι άνθρωποι που ζουν με την αναπηρία και εργάζονται για την αναπηρία έχουν πολλοί μεγαλύτερα προβλήματα να αντιμετωπίσουν και σ’ έναν ιδανικό κόσμο θα έπρεπε να έχουν τα οικονομικά λυμένα. Όχι να τρέχουν κάθε τρεις και λίγο γι’ αυτά, λες και δεν τους φτάνουν τα υπόλοιπα.
Επειδή, όμως, έχουν πάνω από όλα ψυχή και πείσμα, τα καταφέρνουν και στέκονται ψηλά.Αν μη τι άλλο, ας τους βοηθήσουμε οι υπόλοιποι με όποιο τρόπο μπορούμε, να έχουν την ηρεμία που τους χρειάζεται.
Ιωάννα
[email protected]
