Φαίνεται πως τις τελευταίες μέρες όσοι ασχολούνται με την υγεία στην περιοχή αφιερώνουν περισσότερο χρόνο στη σύνταξη επιστολών και σε κινήσεις εικόνας, παρά στο να επιτελέσουν το θεάρεστο έργο τους. Το οποίο είναι ποιο ακριβώς;
Η απάντηση στο ερώτημα είναι τόσο απλή, γι’ αυτό ταυτόχρονα και τόσο σύνθετη στην υλοποίησή της. Το έργο τους, λοιπόν, είναι να κάνουν τα νοσοκομεία να δουλεύουν. Τουλάχιστον στοιχειωδώς. Με τα μέσα και τους ανθρώπους που διαθέτουν, χωρίς μαγικά ραβδάκια.
Αυτό συνεπάγεται και κάποιες αποφάσεις δύσκολες και κυρίως δυσάρεστες στα αυτιά των πολλών. Αυτών που ζουν μακριά απο τα νοσοκομεία και δεν έχουν ιδέα για τις ροκ καταστάσεις που εκτυλίσσονται εντός τους. Αυτών που πολύ εύκολα τα λένε μπροστά απο τις κάμερες. Αυτών που θέλουν την κλινική στα δέκα βήματα από το σπίτι τους.
Κάποτε θα πρέπει να σταματήσουμε να “ψαρώνουμε” με τα μικρά και να εστιάσουμε στη μεγάλη εικόνα. Πολίτες και πολιτικοί. Να δεχθούμε ότι κάποιες αποφάσεις δεν θα ακουστούν ευχάριστα στα αυτιά μας, αλλά είναι ο μόνος τρόπος να περισώσουμε κάτι και να εξασφαλίσουμε τα στοιχειώδη.
Αλλιώς θα τα έχουμε όλα μισά και ετοιμόρροπα. Τάχα λυμένα μέχρι την επόμενη φορά που θα γίνει το μπαμ και θα ξαναπαιχτεί το ίδιο έργο.
