Στην Κίνα, την χώρα από την οποία ξεκίνησε αυτή φονική πανδημία, που έχει ήδη σκοτώσει περισσότερους από ένα εκατομμύριο ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη, είχαν προχθές 16 νέα κρούσματα. Και αυτό θεωρήθηκε …είδηση. Εδω έχουμε πια εκατοντάδες κρούσματα να καταγράφονται κάθε μέρα. Και στην «μεγάλη πατρίδα», την Ευρωπαϊκή Ένωση, ο αριθμός είναι εφιαλτικός. Μιλάμε για πολλές χιλιάδες κρούσματα ημερησίως.
Ασφαλώς δεν περιμένουμε να λειτουργούν οι πολίτες, στις αστικές δημοκρατίες του δυτικού κόσμου, όπως οι πολίτες της Κίνας, επιδεικνύοντας τον ίδιο βαθμό αυστηρής εφαρμογής των μέτρων «κοινωνικής, συλλογικής ευθύνης» με εκείνους. Διότι, εκεί, με το ξέσπασμα ήδη της πρώτης περιόδου, του πρώτου κύματος των μολύνσεων, η εξουσία ενήργησε με τρόπους που δεν θα μπορούσαν να γίνουν αποδεκτοί στις δικές μας κοινωνίες. Τρόπους πού δεν διεκδικούν δα και εύσημα δημοκρατικότητας.
Ας συγκρίνουμε όμως τα δεκαέξι κρούσματα, χωρίς κανέναν θάνατο, σε μια χώρα με πληθυσμό που μετριέται σε δισεκατομμύρια ανθρώπους, με ό,τι καταγράφηκε, την ίδια ημέρα, στις δικές μας κοινωνίες, όπου ο καθένας μπορεί να αμφισβητεί, η και να απορρίπτει, τα μέτρα που λαμβάνουν οι δημοκρατικές κυβερνήσεις:
ΗΠΑ 60315 κρούσματα, 933 θάνατοι
Γαλλία 20675 και 281
Ισπανία 13873 και 218
Τσεχία 11984 και 106
Ιταλία 10871 και 89
Και κλείνω με μια αναφορά στο Βέλγιο που έχει τον ίδιο πληθυσμό με εμάς. 9679 νέα κρούσματα και 46 θάνατοι. Όταν, την ίδια ημέρα, εμείς είχαμε 667 κρούσματα και 8 θανάτους.
Και πάλι ευχαριστημένοι να είμαστε. Διότι κάποιοι που διαμαρτύρονται για το πόσοι μαθητές είναι σε κάθε τάξη, είναι οι ίδιοι που ξεσηκώνουν τους μαθητές σε συγκεντρώσεις και πορείες, όπου η λέξη «συγχρωτισμός» είναι πολύ φτωχή για να περιγράψει το τι συμβαίνει. Οι ίδιοι που κινητοποιούν περίπου είκοσι χιλιάδες ανθρώπους έξω από το δικαστήριο, στην λεωφόρο Αλεξάνδρας, χωρίς καμία τήρηση αποστάσεων, ή άλλων μέτρων προφύλαξης, λες και αν δεν ήταν εκεί θα αποφάσιζε αλλιώς το δικαστήριο για τους νεοναζί.
Δεν ζηλεύω και δεν προτείνω να αντιγράψουμε σε όλα τις πρακτικές που εφαρμόσθηκαν στην Κίνα ή την Κορέα. Αλλά μόνο σε ένα: Στον υψηλό βαθμό συναίσθησης της ατομικής και συλλογικής ευθύνης. Ατομικής για τους πολίτες. Και συλλογικής για τα κόμματα που οργανώνουν συναθροίσεις χιλιάδων …υποψηφίων θυμάτων.
