Πολύς αχός και αντάρα ξεσηκώθηκαν περί το τηλεοπτικό διαφημιστικό μήνυμα σχετικώς με ένα συνέδριο γονιμότητας. Ξεκαθαρίζω: Κατανοώ πλήρως τις αντιδράσεις γυναικών, όταν, σε πολλές περιπτώσεις, αναγκάσθηκαν να αναβάλουν είτε τον γάμο είτε την τεκνοποίηση, με αποτέλεσμα να βρεθούν στην δύσκολη θέση που περιγραφεί το «σποτάκι». Της γυναίκας που έχει περάσει τα σαράντα. Και τώρα πια, αν και το θέλει πολύ, δεν είναι εύκολο να αποκτήσει παιδί. Διότι η φύση έχει τους δικούς της νόμους. Τους οποίους προσπαθεί με χιλίους τρόπους να ξεπεράσει η επιστήμη. Επικερδώς για τους επιστήμονες που ασχολούνται με την τεχνητή γονιμοποίηση, την εξωσωματική κλπ και αιματηρώς για τα ζευγάρια που αναγκάζονται να καταφύγουν στις υπηρεσίες της, προκειμένου να ακουσθεί στο σπιτικό τους το ωραιότερο τραγούδι του κόσμου: Το κλάμα ενός μωρού.
Εκείνο που δεν συμμερίζομαι είναι η έκταση και ένταση των αντιδράσεων των πολιτικών. Όλων των αποχρώσεων. Ιδίως εκείνων που τα κόμματα τους έχουν κυβερνήσει τον τόπο.
Αντί να παριστάνουν οψίμως του φεμινιστές και να συντάσσονται με όσους, στο διαδίκτυο, διείδαν τον «σεξισμό» πίσω από ένα μήνυμα που απευθύνεται στις γυναίκες καλώντας τες να μεριμνούν εγκαίρως για θέματα γονιμοποίησης, ώστε να μη χάνουν το τραίνο, θα περίμενα να κάνουν την δική τους αυτοκριτική για το συγκεκριμένο φαινόμενο. Διότι βεβαίως οι γυναίκες που αργούν να τεκνοποιήσουν δεν το κάνουν επειδή …βαριούνται. Το αναβάλουν για συγκεκριμένους λόγους. Ο πρώτος των όποιων είναι η ανασφάλεια.
Ναι. Η πατρίδα αντιμετωπίζει οξύτατο δημογραφικό πρόβλημα. Έχει ανάγκη από γεννήσεις. Αλλά αυτό δεν ανάγεται στην σφαίρα της ατομικής ευθύνης κάθε Ελληνίδας. Είναι πρωτίστως ευθύνη της Πολιτείας, των πολιτικών. Που έχουν υποχρέωση, απέναντι στις γυναίκες και στην πατρίδα, να εξασφαλίσουν τις συνθήκες που ενθαρρύνουν τους νέους να γίνουν γονείς.
Όποιος κοιμάται ήσυχος, ότι τάχα έκανε το χρέος του, ως προς αυτό, ψεύδεται ακόμη και έναντι του εαυτού του.
Κάντε μια πρωινή βόλτα, σε μια σκανδιναβική πρωτεύουσα, να δείτε πόσες νέες γυναίκες κυκλοφορούν στους δρόμους με μωρά στα καροτσάκια είτε στο μάρσιπο. Και μετά μελετήστε ποιες παροχές προσφέρει εκεί η Πολιτεία, αλλά και η αυτοδιοίκηση. Σε δημόσιους ολοήμερους βρεφονηπιακούς και παιδικούς σταθμούς. Σε άδειες μητρότητας. Σε επιδόματα. Σε πλήρως δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, για τις ίδιες και τα παιδιά τους. Και τότε θα καταλάβετε πόσα χρωστάτε. Στις Έλληνιδες και την Ελλάδα.
