Της Γεωργίας Ζεμπιλιάδου, επικεφαλής του συνδυασμού «ΕΛΠΙΔΑ»
Μια σημαντική επιτυχία της τοπικής κοινωνίας και του Δήμου Σερβίων αποτελεί η Απόφαση 1613/2024 του ΣτΕ, απέναντι σε ένα περιβαλλοντικό έγκλημα που στήθηκε στη Μάνα Νερού, η οποία κρίνει «μη νόμιμες τις εγκρίσεις επέμβασης σε δασικές εκτάσεις προς εγκατάσταση φωτοβολταϊκών σταθμών».
Η απόφαση του ΣτΕ ορίζει ότι η Διοίκηση όφειλε να κρίνει μόνη της τις συνεργιστικές – σωρευτικές επιπτώσεις στο περιβάλλον των 77 συνολικά φωτοβολταϊκών και ουσιαστικά δικαιώνει όλους εμάς που το υποστηρίξαμε αυτό σθεναρά με αντίστοιχες προσφυγές και για άλλες περιπτώσεις. Σύμφωνα με το ΣτΕ, «…η Διοίκηση ουδέποτε ερεύνησε αν οι ως άνω εγκαταστάσεις φωτοβολταϊκών σταθμών, αθροιστικώς, έχουν σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον…» και ως εκ τούτου «οι… εγκρίσεις επέμβασης», καθώς και «…οι βεβαιώσεις απαλλαγής από την περιβαλλοντική αδειοδότηση, εκδόθηκαν μη νομίμως και πρέπει για τους λόγους αυτούς να ακυρωθούν…».
Με λίγα λόγια, η απόφαση ορίζει ότι, ακόμη και αν τα έργα λόγω του μικρού τους μεγέθους απαλλάσσονται από Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων ή εμπίπτουν στην κατηγορία απλής περιβαλλοντικής προεκτίμησης, που δεν επιβάλλει τη γνωμοδότηση των φορέων (π.χ. αυτοδιοίκηση), η Διοίκηση, ως αδειοδοτούσα αρχή, οφείλει να μελετά τις επιπτώσεις που ενδέχεται να έχουν στο περιβάλλον, «…ιδίως λόγω της φύσεως, του μεγέθους ή της θέσεώς τους…».
Η απόφαση αυτή είναι η καλύτερη απάντηση σε όσους πιστεύουν ότι οι αποφάσεις της Διοίκησης και οι αδειοδοτήσεις είναι θέσφατο και δεν μπορούν να αλλάξουν. Η απόφαση αυτή του ΣτΕ αποτελεί σταθμό και για τις υπόλοιπες προσφυγές κατά των φωτοβολταϊκών των 2GW στα Ορυχεία, οι επιπτώσεις των οποίων ουδέποτε μελετήθηκαν συνολικά, αλλά και αντίστοιχα για τις ΑΠΕ σε Βέρμιο, Καλαμιά, Σιδερά, Λεύκαρα, Μπούρινο κ.λπ.
Είναι η ΠΡΩΤΗ δικαίωση στο επίπεδο του ΣτΕ και δίνει ένα ισχυρό μήνυμα: τίποτα ακόμα δεν έχει χαθεί!
