Είναι, ατυχώς, γεγονός ότι οι περισσότεροι συμπατριώτες μας δεν θα κινδύνευαν να …χάσουν την ζωή τους αν κάποιος αποφάσιζε να κρεμάσει όλους τους βιβλιοφάγους. Δεν «το ‘χουμε», οι Νεοέλληνες να καταφεύγουμε στην ανάγνωση των βιβλίων. Τόσο που πολλές φορές, αν δεις κάποιον, είτε στο μετρό είτε στο λεωφορείο, να είναι βυθισμένος στην ανάγνωση ενός βιβλίου, κινδυνεύεις να χάσεις το στοίχημα αν υποστηρίξεις ότι πρόκειται για Έλληνα. Διότι, συνήθως, είναι κάποιος ξένος. Απλώς, στα χρόνια της ευμάρειας, θεωρήθηκε μόδα να υπάρχει και μια βιβλιοθήκη στα περισσότερα σπίτια, φορτωμένη με δερματόδετους τόμους εγκυκλοπαιδειών και πολυτελών εκδόσεων με έργα τέχνης και ταξιδιωτικές καταγραφές. Ενώ τώρα υπάρχει για πολλούς το «άλλοθι» ότι δεν χρειάζονται τα βιβλία αφού έχουν την δυνατότητα να διαβάζουν, ό,τι θέλουν, στον υπολογιστή τους.
Στην πραγματικότητα το βιβλίο παραμένει αναντικατάστατο μέσο γνώσης αλλά και ψυχαγωγίας. Σε τούτους μάλιστα τους καιρούς, ακόμη περισσότερο. Διότι η ενασχόληση με το διαδίκτυο είναι μεν εξαιρετικώς χρήσιμη, αλλά, σε μεγάλο βαθμό, και ψυχοφθόρα. Ο χρήστης βομβαρδίζεται συνεχώς με δυσάρεστα νέα. Αλλά και με τις απόψεις όλων της γης των ψεκασμένων. Τόσον ώστε να διαταράσσεται η ψυχική του ηρεμία. Διαμορφώνεται μια κατάσταση, για πολλούς ανθρώπους, απέναντι στην οποία το βιβλίο μπορεί να λειτουργήσει ως φάρμακο. Φάρμακο που προσφέρει την αναγκαία γαλήνευση της ψυχής.
Για να μην θεωρηθεί ότι έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου κάποιο προσωπικό συμφέρον, ότι ενδεχομένως προσδοκώ σε πωλήσεις δικών μου βιβλίων, ξεκαθαρίζω ότι όλα μου τα βιβλία είναι εξαντλημένα. Με εξαίρεση δε την «Εστία», που εξέδωσε το «Έγκλημα στα Μανιάτικα», οι άλλοι εκδοτικοί οίκοι (Ελληνικά Γράμματα, Ευρωεκδοτική, Ηλέκτρα, Οδυσσέας και προσφάτως Γαβριηλίδης) έχουν κλείσει οριστικώς. Είναι μια εφιαλτική σειρά από «σβηστά κεριά», που με κάνει να αναρωτιέμαι μήπως εγώ είμαι ο… γκαντέμης που ευθύνεται γι’ αυτό.
Την ώρα λοιπόν που βομβαρδιζόμαστε από ειδήσεις γεμάτες θάνατο, ανεργία, φτώχεια, χρεοκοπίες, αδιέξοδα, εγκλήματα, ασχημίες και γελοιότητες τηλεοπτικών απορριμμάτων, η δυνατότητα να αγοράζει κάποιος ένα βιβλίο, να βυθίζεται στις σελίδες του, ακόμη και στο άρωμα του, εκείνο το χαρακτηριστικό άρωμα ενός καινούργιου βιβλίου, είναι στ’ αλήθεια ψυχοθεραπευτική.
Αφήστε λοιπόν ανοικτά τα βιβλιοπωλεία. Μήπως και κάποιοι συμπατριώτες μας αγαπήσουν, η ξαναγαπήσουν, την ομορφιά της ανάγνωσης, τώρα που υποχρεώνονται να μένουν περισσότερες ώρες στο σπίτι.
