Λογικά ακούγονται τα μέτρα που ανακοινώθηκαν. Διότι προδιαγράφουν μια πιο αισιόδοξη προοπτική: Να μπορούν, οι πολλοί, η πλειονότητα των συμπολιτών μας, αυτοί που ειναι πλήρως εμβολιασμένοι, είτε πρόκειται να καταστούν πλήρως εμβολιασμένοι ως το τέλος τους καλοκαιριού, δηλαδή ως τις 21 Σεπτεμβρίου, να απολαύσουν κάποια πράγματα που στερήθηκαν το προηγούμενο φθινόπωρο και ιδίως τον προηγούμενο χειμώνα. Αν μη τι άλλο, ένα θέατρο βρε αδελφέ. Έναν κινηματογράφο. Ένα γεύμα με φίλους. Ένα ασφαλές ταξίδι προς τα πατρώα χώματα, για όσους ειναι “εσωτερικοί μετανάστες” στις μεγαλουπόλεις.
Ασφαλώς και δεν ειναι ευχάριστο το να στερούνται όλα αυτά εκείνοι οι οποίοι αρνούνται να εμβολιασθούν. Αλλά δεν γίνεται αλλιώς. Δεν ειναι ούτε ηθικό, ούτε “δικαιωματικό” και δημοκρατικό, για το γεροντικό πείσμα κάποιου, που βλέπει σύριγγα και φαντασιώνεται πως στο υγρό της κρύβεται αυτοπροσώπως ο Μπίλι Γκέϊτς με τα “τσιπάκια” του, να μην μπορεί ο άλλος να ταξιδέψει ως το χωριό του να δει τους γονείς του. Να μην μπορούν οι παππούδες και οι γιαγιάδες να ταξιδέψουν ως την πόλη να δουν τα εγγόνια τους, γιατί ο άλλος, με την νεανική του ανευθυνότητα, θαρρεί πώς κάνει “επανάσταση” κατά των εμβολίων, τα οποία έχει ανακηρύξει σε όργανα του παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού συστήματος. Και οι δυο μαζί να δημιουργούν συνθήκες που προκαλούν την επιβολή οριζόντιων απαγορεύσεων, “επί δικαίων και αδίκων”.
Σαφώς και δεν έχω ψευδαισθήσεις ότι τα δύο εμβόλια που έκανα -και το τρίτο που θα κάνω, ως ανήκων σε “ειδική ομάδα” ανοσοκατεσταλμένων- μου εξασφαλίζουν απόλυτη προστασία στο 100%. Ίσως περάσουν χρόνια κλινικών και εργαστηριακών ερευνών ώσπου οι επιστήμονες καταφέρουν να αναβαθμίσουν σε τέτοιο επίπεδο την αποτελεσματικότητα των εμβολίων. Είτε, ακόμη προτιμότερο, να φθάσουν ως την ανακάλυψη του φαρμάκου αντιμετώπισης του συγκεκριμένου ιού. Αλλά, ως τότε, δεν έχουμε στην διάθεση μας άλλη “ασπίδα” για την προστασία μας. Οπότε πράγματι ειναι αναγκαίο να γυρίζουμε την πλάτη σε όσους, όχι μόνο γίνονται οι ίδιοι, αλλά καλούν και εμάς να γίνουμε, …ριψάσπιδες.
Ασφαλώς και ειναι “τιμωρητικά” για κάποιους ορισμένα μέτρα, όπως εκείνο της αναστολής της εργασίας, όσων επιμένουν να μην εμβολιάζονται, ενώ υπηρετούν σε δομές υγείας και ειδικών περιθάλψεων. Πλην, αρχαιόθεν, αυτή ήταν η, επιβεβλημένη, ως πράξη αυτοάμυνας, απάντηση των κοινωνιών στους “ριψάσπιδες”.
