Υπάρχει η ιδιωματική έκφραση «αλαφρά γιουρτή» δηλαδή ελαφρά εορτή, η οποία παραμένει κι αυτή αναλλοίωτη εις τους αιώνας.
Το ερώτημα είναι: τι εννοεί ο Κοζανίτης όταν λέει «αυτός είνι αλαφρά γιουρτή» ή «αυτός είνι ντιπ αλαφρά γιουρτή» ;
Για να απαντηθεί αυτό, είναι ανάγκη να εξηγήσουμε κι εδώ μερικά πράγματα. Βεβαίως η θέση του τουρκικού επιρρήματος «μπιτ» η «ντιπ» παράγει υπερθετικό βαθμό. Ο Κοζανίτης την έκφραση αυτή την εννοεί με αλληγορική σημασία. Για να μπούμε στην ουσία του θέματος επιβάλλεται να αντιδιαστέλουμε εν κυριολεξία την ελαφρά εορτή με μια βαριά εορτή.
Σε μια βαριά και σημαντική εορτή ο κόσμος φοράει τα καλά του (γιουρτχιάτκα), τα καταστήματα είναι κλειστά, η πόλη σημαιοστολίζεται, οι καμπάνες των εκκλησιών ηχούν, το θρησκευτικό ή και το εθνικό φρόνημα αφυπνίζονται, πανηγυρικοί λόγοι ακούγονται και γενικώς επικρατεί μία λαμπρότης και περισυλλογή.
Στην ελαφρά εορτή τίποτε απ’ όλα αυτά δεν συμβαίνει. Η ημέρα περνάει εντελώς απαρατήρητη χωρίς να νοιασθεί κανείς, να σκεφθεί την σημασία της. Ο κόσμος κυκλοφορεί με την συνηθισμένη αδιαφορία σε πολλά πράγματα.
Ο Κοζανίτης, λοιπόν, όταν λέει «αλαφρά γιουρτή» εννοεί άνθρωπο άσκεπτο, επιπόλαιο, ανεύθυνο, ουχί σοβαρό, μάλλον με περιορισμένες πνευματικές δυνατότητες, εάν δε προσθέσουμε και το τουρκικό επίρρημα «ντιπ» τότε αναγόμεθα σε υπερθετικό βαθμό, όπως λέμε π.χ. ντιπ ούρδα*⃰, ντιπ χαμένου κουρμί κι εν προκειμένω ντιπ αλαφρά γιουρτή, δηλαδή ανόητος σε βαθμό κακουργήματος .
⃰ Του Γιώργου Θ. Τζέλλου
*⃰ είδος τυριού, κάτι σαν ανθότυρο ανάλατο
