Οι Ζαρκάδας και Τζελαπτσής «Ζ&ΤΖ» παιδιά της πιάτσας, βιοπαλαιστές, είχαν ένα καρότσι τρίτροχο.
Μια πλατφόρμα ξύλινη, με άλλα λόγια, διαστάσεων 1,5 x 2,0 μέτρα περίπου, που φερόταν επί τρίτροχου μεταλλικού σκελετού. Σ’ αυτήν πάνω αράδιαζαν τ’ν πραμάτια τς προς πώληση.
Φρούτα, σφουγγαράκια, κάλτσες αναλόγως την εποχή. Τους θυμάμαι στο γήπεδο τις Κυριακές μπροστά από το εκδοτήριο εισιτηρίων να διαλαλούν τ’ν πραμάτια τς. Ήταν ευρηματικοί στην από στόματος διαφήμιση.
Έτσι ένα πρωινό περνούσαν από τον Τζιαντέ, τη βόλτα, τον κεντρικό δρόμο της Κοζάνης. Π’λούσαν ροδάκινα.Τούμπα χύδην τα ρουδάκινα στου καρουτσάκ’.
-Άνιμους φεύγουν τα ροδάκινα, άνεμος, φώναζε ο Ζαρκάδας. Εννοώντας πως γίνονται ανάρπαστα λόγω φρεσκάδας και νοστιμιάς.
Ξαφνικά από το μπαλκόνι του Ταχυδρομείου βγήκε ένας κύριος φανερά θυμωμένος, φουρκισμένος.
– Δεν ντρέπεστε αλήτες, ποιόν κοροϊδεύετε;
Οι Ζαρκάδας & Τζελαπτσής απόμναν κόκαλου!
– Σας παρακαλούμε, κύριε,το προϊόν διαφημίζουμε.
Αυτήκοος μάρτυς ο κύριος Γιάννης Κριεζής, πολιτικός μηχανικός και φίλος.
Ο συμπαθής αυτός κύριος, ταχυδρομικός υπάλληλος είχε την ατυχία νεόφερτος στην Κοζάνη, να περάσει από την οδό Ερμού, όπου το Πρυτανείο των κασμερτζήδων της πόλης. Εκεί μπήκε για ψώνια σ’ ένα μαγαζί και σχολίασε:
– Τι άνεμος διαβολεμένος σήμερα;
Αυτό ήταν, οι κασμερτζήδες απόρσαν, τι θα πει άνεμος αναρωτήθηκαν.
– Αέρας, αέρας θα πεί τς είπιν ένα γραμματζούμενους.
Άρχισαν λοιπόν άνιμους, άνιμους. Διαδόθκιν το νέο στου Μισκιάθκου. Σε λίγες μέρες όλη η πόλη παέν με τουν ρυθμό του άνιμους. Άνιμους ο ένας, άνιμους ου άλλους. Μέχρι στο τηλέφωνο, μόλις το σήκωναν, έλεγαν άνιμους αντί εμπρός, άνιμους ήταν η απάντηση.
Τα νέα έφθασαν και στ’ αυτιά του ταχυδρομικού.Το πράγμα έφτασε στα άκρα. Τον έπαιρναν στο υπηρεσιακό τηλέφωνο ώρες εργασίας και μετά το εμπρός άκουγιν άνιμους. Γκράνκ το κλειναν.
Κι όλα αυτά έγιναν γιατί στην καθομιλουμένη των Κοζανιτών, η λέξη άνεμος ήταν σε αχρησία!
Του Γιώργου Θρασύβουλου Τζέλλου
