Την μοναδικότητα της περιοχής του Χρωμίου και την παγκόσμια γεωλογική σημασία και αξία του Μπούρινου ερευνά για ακόμη μια φορά ομάδα Αμερικανών γεωλόγων – ερευνητών, αποτελούμενη από ομότιμους και εν ενεργεία καθηγητές των πανεπιστημίων της Καλιφόρνιας, με επικεφαλής τον διακεκριμένο ομότιμο καθηγητή Eldridge Moores από το πανεπιστήμιο Ντέϊβιντ,που θεωρείται ένας από τους «πατέρες» της θεωρίας των τεκτονικών πλακών με βάση την επιστημονική του εργασία πάνω στους οφιόλιθους του Μπούρινου.
Οι Αμερικάνοι γεωλόγοι φιλοξενούνται στους ξενώνες του Μουσείου Μακεδονικού Άγωνα και για έξι μέρες θα επισκεφθούν όλα τα σημεία γεωλογικού ενδιαφέροντος της περιοχής.
Το Σάββατο το απόγευμα σε μια λιτή εκδήλωση ο Δήμος Κοζάνης, η Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας, η Τοπική Κοινότητα Χρωμίου, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Χρωμίου και ο ΤΟΕΒ Χρωμίου υποδέχτηκαν τους Αμερικάνους γεωλόγους ενώ αποκαλύφθηκαν τέσσερα τιμητικά ενθύμια αφιερωμένα σε διεθνείς προσωπικότητες της γεωλογίας και συγκεκριμένα στον Alan Smith, στον Jan Brunn, στην Anne Ewing Rassios και τον Eldridge Moores.
Εκεί βρέθηκαν ο Δήμαρχος Κοζάνης Λευτέρης Ιωαννίδης, ο Αντιπεριφερειάρχης Οικονομικών Ηλίας Κάτανας και βουλευτής Γιάννης Θεοφύλακτος.
Κοινή συνισταμένη πως το οφιολιθικό σύμπλεγμα του Μπούρινου διαθέτει μια μοναδική γεωλογική ταυτότητα και σημασία με σπουδαίο ακαδημαϊκό ενδιαφέρον αλλά και σημαντικές δυνατότητες τουριστικής ανάπτυξης.
Και αυτό γιατί περπατώντας κανείς στην περιοχή του Χρωμίου μπορεί να βρεθεί μπροστά σε ένα εντυπωσιακό φαινόμενο. Να πατήσει επάνω στην ένωση της Ευρασιατικής και την Αφρικανικής τεκτονικής πλάκας.
Ένα φαινόμενο, που γίνεται αντιληπτό δια γυμνού οφθαλμού από το Χρώμιο έως και την κοιλάδα του Μεσιανού νερού, και την κορυφή του Μπούρινου καθώς η χλωρίδα, που αναπτύσσεται στις δύο πλάκες είναι διαφορετικές και ευθύνεται για τη δημιουργία του Μπούρινου αλλά και για τη μεγάλη βιοποικιλότητα, που παρατηρείται. Αντίστοιχες εικόνες στην περιοχή του Βοίου αλλά και στην περιοχή των Γρεβενών.
Σε μια περιοχή, που πριν από πολλά χρόνια ήταν Ωκεανός γνωστή ως θάλασσα της Τηθύος, μια μεγάλη κεντρική θάλασσα, η οποία από το παλαιοζωικό μέχρι και τον τριτογενές αιώνα εκτεινόταν ανάμεσα στην Ευρασιατική ήπειρο και την Αφρικανική (Γκοντβάνα). Ονομάστηκε έτσι χάρη στην αρχαία ελληνική θεότητα των ωκεανών Τηθύς. Σημερινό υπόλειμμά της Τηθύος είναι η Μεσόγειος και η Ερυθρά Θάλασσα, με τεράστια γεωλογική αξία καθώς τα απολιθόμωτα όπως τα τρηματοφόρα (νουμμολίτες, φουσουλίνες, γλιβικερίνες κ.λ.π.), τα κοράλλια, τα βραγχιόποδα, οι βελεμνίτες, οι αμμωνίτες, είναι πολύτιμοι οδηγοί στη γεωλογία, για τον προσδιορισμό, τη χρονολόγηση και την ταξινόμηση των διάφορων στρωμάτων.
Όπως ήταν λογικό το φαινόμενο αυτό τράβηξε την προσοχή των επιστημόνων. Οι πρώτοι γεωλόγοι εμφανίστηκαν το 1930 με σημαντικότερο το γάλλο Jan Brunn ενώ ακολούθησε το 1963 ο Eldridge Moores και από τότε η περιοχή είναι αντικείμενο ενδιαφέροντος, όπως φάνηκε και από δύο διεθνή συνέδρια στην Αιανή.
Τα τελευταία χρόνια η επιστημονική ομάδα με επικεφαλής την Δρ. Αννα Ράσσιου, Γεωλόγου ΙΓΜΕ έχει κάνει τεράστιες προσπάθειες ανάδειξης της περιοχής με σημαντικότερη αυτή της ένταξης του επονομαζόμενου Γεωπάρκο Τηθύος στο Ευρωπαϊκό και Διεθνές Δίκτυο Γεωπάρκων της Unesco. Το Γεωπάρκο περιλαμβάνει περιοχές των Σερβίων, της Κοζάνης, του Βοίου και των Γρεβενών.
Το Γεωπάρκο μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο τόσο στην διάδοση του γεωφυσικού πλούτου της Δυτικής Μακεδονίας όσο και στην ανάπτυξη του γεωτουρισμού στην ευρύτερη περιοχή.
Το Γεωπάρκο Τυθήος έχει οριοθετηθεί σε γεωγραφική έκταση 1548 τετρ. χιλιομέτρων και περιλαμβάνει τις βασικές ενότητες του Όρλιακα, των Γρεβενών και του Μπούρινου – Βουνάσσας (Χρώμιο, Ελάτη, Παλιουριά, Δεσκάτη). Η σπουδαιότητα του Γεωπάρκου έγκειται στη γεωλογική κληρονομιά που εκφράζεται με ένα σημαντικό αριθμό γεωτόπων -115 σημεία ενδιαφέροντος- που έχουν να κάνουν με την ύπαρξη των παλαιοτέρων πετρωμάτων στην ελληνική επικράτεια, όπως αυτά που απαντώνται στην περιοχή της Δεσκάτης και του Χρωμίου, που σχηματίστηκαν ακόμη και πριν από ένα δισεκατομμύριο χρόνια (700 εκατ. – 1 δισεκ. χρόνια). Η μελέτη τους ξετυλίγει το συναρπαστικό παραμύθι της γένεσης του κόσμου, που είχε σαν επακόλουθο το ενδιαφέρον και την προσοχή επιστημόνων διεθνούς κλίμακας. Τα πετρώματα αυτά γεννήθηκαν από τον διαχωρισμό της αρχαίας ηπείρου Παγγαίας και τη δημιουργία της Ευρώπης και της Αφρικής. Τα πετρώματα βυθίστηκαν στον ωκεανό της Τηθύος, ενώ αργότερα βγήκαν ξανά στην επιφάνεια, όταν η Ευρώπη και η Αφρική συγκρούστηκαν πριν 270 εκατ. χρόνια (Βούρινος).
Με πληροφορίες Δήμος Κοζάνης- mikrovalto.gr
