Ιουλιανά 1965
Τα άγνωστα παρασκήνια
Του Γιώργου Α. Λεονταρίτη
(Ο συγγραφέας από το 1965 εργάσθηκε ως ρεπόρτερ, πολιτικός συντάκτης και αρθρογράφος. Έζησε από πολύ κοντά πολιτικές προσωπικότητες κατά τη δεκαετία 1950-1960.Τα αρχεία και στοιχεία που συγκέντρωσε έκαναν δυνατή την αντικειμενική εξιστόρηση των γεγονότων της πολιτικής ιστορίας μας).
Το βιβλίο απαριθμεί 235 σελίδες.
Θα χρειαστείτε για την ανάγνωση του περίπου 8 1/2 ώρες με μέση ταχύτητα 150 λέξεις το λεπτό.
Με τον όρο «ΙΟΥΛΙΑΝΑ 1965» αναφερόμαστε στα πολιτικά γεγονότα που συνέβησαν το θέρος του 1965 και ιδιαίτερα αυτά κατά τον μήνα Ιούλιο στην Ελλάδα.
Στο βιβλίο καταγράφονται τα γεγονότα της περιόδου, αλλά και τα άγνωστα παρασκήνια από μαρτυρίες υπεύθυνων ιστορικών προσώπων και πρωταγωνιστών της εποχής στον συγγραφέα του βιβλίου.
Εδώ βρίσκεται λοιπόν η γοητεία των κειμένων του βιβλίου που κάνει τον αναγνώστη να το διαβάσει και δεύτερη και τρίτη φορά.
Τα ΙΟΥΛΙΑΝΑ του 1965 «ανοίγουν» την αυλαία σε μια άλλη «απρόσμενη» περίοδο με τραγικές συνέπειες…
Έτσι στο βιβλίο γίνεται αναφορά για τον ΑΣΠΙΔΑ, τον Ανδρέα Παπανδρέου, το Γέρο της Δημοκρατίας, τον Καραμανλή, τον Κωνσταντίνο, τον Αθανασιάδη-Νόβα, τον Τσιριμώκο, τον Τούμπα, τον Στεφανόπουλο, την ΕΔΑ, την Ένωση Κέντρου, τον Πανό Κόκκα, τον Ηλίου, τον Μητσοτάκη.
Ο αναγνώστης, ιδιαίτερα αυτός που έζησε έστω και μαθητής τα γεγονότα και διάβαζε τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων τον Ιούλιο 1965, έχει την ευκαιρία να κατανοήσει σε βάθος την πολιτική τότε κατάσταση και να εμπλουτίσει με αλήθειες τις ιστορικές του γνώσεις. Αλλά και να «ακονίσει» την ευθυκρισία και δυνατότητα ανάλυσης των πολιτικών γεγονότων στην χώρα μας.
Στη σελίδα 70 αναφέρεται:
«Η Αθήνα είχε μεταβληθεί σε καμίνι. Τα καθοδηγούμενα στελέχη και μέλη της Αριστεράς διαδήλωναν και προέβαιναν σε κάθε είδους έκτροπα. Ένα χαρακτηριστικό περιστατικό αφηγήθηκε ο Κων. Μητσοτάκης:
«Βρισκόμουν στην Τράπεζα της Ελλάδας. Εκεί είχα ένα γραφείο ως υπουργός των Οικονομικών, όπου απομονωνόμουνα συχνά για να εργάζομαι. Ήταν μεσημέρι, δεν θυμάμαι ποια ακριβώς ημέρα ,πάντως λίγες μέρες μετά την 15ην Ιουλίου. Ήθελα να πάω στα γραφεία της Ελευθερίας,η οποία ήταν λοξώς απέναντι. Απο κάτω ο δρόμος ήταν πλημμυρισμένος από πλήθος που ούρλιαζε συνθήματα εναντίον μου: ’’Προδότη’’,’’Κάθαρμα’’ και αλλά τέτοια. Σηκώθηκα και είπα να κατέβουμε να πάμε στην Ελευθερία. Κατέβηκα κάτω. Μόλις πλησίασα στην πόρτα, που ήταν φρούριο, είδα τους φύλακες τους οποίους είχα τότε να έχουν οδηγήσει το αυτοκίνητο στην είσοδο και να χιμούν απάνω μου για να με βάλουν μέσα. Τους είπα:
Τι αυτοκίνητο; Δεν χρειάζεται. Είναι δυο βήματα. Θα πάμε με τα πόδια.
Ο Θάνος με κοίταζε έκπληκτος. Του λέω :
Θάνο, φοβάσαι;
Γέλασε:
Εγώ θα έρθω!
Ξεκινήσαμε εγώ, ο Θάνος, ο Άρης κι ένας άλλος. Διασχίσαμε το μαινόμενο πλήθος, το όποιον ωρύετο. Κι όμως, παραμέρισε, περάσαμε και πήγαμε απέναντι.»
Διαβάζοντας το βιβλίο ήρθαν συνειρμικά στη μνήμη μου πρωτοσέλιδα εφημερίδων της εποχής εκείνης. Οι φωτογραφίες-ενσταντανέ- με πολιτικά πρόσωπα δίνουν το έναυσμα για αναπόληση. Τα νέα στοιχεία και οι εξομολογήσεις πολιτικών προσώπων-πρωταγωνιστών γίνονται αφορμή για να ανασκευάσει ο αναγνώστης πεποιθήσεις και ίσως βεβαιότητες. Λυτρωτική, λοιπόν, η ανάγνωση του βιβλίου.
Στο παράρτημα του βιβλίου παρατίθεται η ανοικτή επιστολή του Πάνου Κόκκα, εκδότη και διευθυντή της εφημερίδας ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ προς τον Γεώργιο Παπανδρέου. Δημοσιεύθηκε στις 18 Ιουλίου 1965 και προκάλεσε αίσθηση. Στο κείμενο της επιστολής περιγράφεται η εικόνα του πολιτικού παρασκηνίου της εποχής.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως τα ξημερώματα της 21ης Απριλίου 1967 οι «συνταγματάρχες» επιχείρησαν να συλλάβουν τον Κόκκα από τους πρώτους. Ο Κόκκας που είχε διαβλέψει ήδη την επέμβαση του στρατού πρόλαβε να εξαφανισθεί. Συνέλαβαν τον πατέρα του και τον αρχισυντάκτη της Ελευθερίας Γιώργο Ανδρουλιδάκη.
Στην επιστολή διάχυτη είναι η οξύνοια του συντάκτη, ο άριστος χειρισμός της ελληνικής γλώσσας και η ορθοτόμηση της αλήθειας.
Καλή ανάγνωση
Το βιβλίο θα σταλεί στο δανειστικό τμήμα της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης, ως δωρεά, απ’ όπου μπορείτε να το δανειστείτε.
