Διάβαζα και ξαναδιάβαζα τις υπερπόντιες δηλώσεις κ. Πρόεδρε. Ειδικώς εκείνες, με τις θερμές ευχαριστίες σας για, τον ρόλο των Αμερικανών στα χρόνια τις κρίσης. Για τις «κρίσιμες παρεμβάσεις» τους. Αν και αυτές οι «κρίσιμες παρεμβάσεις», δεν ήταν παρά μόνο στα λόγια, με τον Μπαρόκ Όμπυα και τον υπουργό των Οικονομικών Τζακ Λιού να αποδοκιμάζουν μεν την πολιτική της λιτότητας, αλλά, επί του πρακτέου, να στέκονται αμετακίνητοι στη γραμμή «βρείτε τα με τους εταίρους σας». Και πέραν των καλών λόγων, να μη βάζουν ποτέ το χεράκι στην τσέπη.
Είναι τέτοια η θέρμη σας, και τέτοια η χαρά σας που σας δήχθηκε ο Ντόναλντ Τραμπ, ώστε αφήνω την φαντασία μου να τρέξει προς το μέλλον. Ψάχνοντας να βρει τι μέλλει να δούμε και να ακούσουμε ακόμη. Υποθέτω πώς τα μελλούμενα θα είναι άκρως ψυχαγωγικά. Όπως για παράδειγμα να ακούμε τους νεολαίους του κόμματος σας, πορευόμενους, ως συνήθως, προς την αμερικανική πρεσβεία, να αναπέμπουν, στεντορεία τη φωνή, το άλλοτε δημοφιλές σας σύνθημα, «Φονιάδες των λαών, Αμερικάνοι», ριζοσπαστικώς αναθεωρημένο σε «Σωτήρες των λαών, Αμερικάνοι».
Εγώ βεβαίως δεν εκπλήσσομαι για όλα αυτά. Ούτε και σας κακολογώ για την, μια ακόμη, κωλοτούμπα σας. Διότι δεν είσθε πια ο κομματάρχης ενός αριστερίζοντος κόμματος διαμαρτυρίας. Είσθε ο πρωθυπουργός της Ελλάδος. Και έχετε υποχρέωση, όπου χρειάζεται, να θεμελιώνετε ή να αναβαθμίζετε, τις σχέσεις μας με άλλες χώρες. Ιδίως με τους συμμάχους μας. Ηγέτιδα δύναμη των οποίων είναι πάντα οι Ηνωμένες Πολιτείες. Αρκεί ο δημόσιος λόγος σας να μη ευτελίζεται σε επίπεδο «γλειψίματος». Διότι, τότε, καταντα κωμικός.
Άλλωστε και ο αμφιτρύωνας σας έχει κάνει και αυτός τις δικές του «κωλοτούμπες» απέναντι στη χώρα μας. Ας μην ξεχνούμε ότι είναι αυτός που προεκλογικώς δήλωνε ότι «δεν τον απασχολεί η ελληνική υπόθεση». Διότι, όπως έλεγε, είμαστε «στην εξουσία της Γερμανίας». Και αν η Γερμανία δεν μας ήθελε, μας εκχωρούσε προθύμως …στον Πούτιν, με τον οποίο τότε είχε σχέσεις πάθους.
Οι διεθνείς σχέσεις είναι πάντα σχέσεις συμφερόντων. Τα ωραία λόγια για «παραδοσιακούς δεσμούς» είναι ωραία μεν, αλλά εξατμίζονται όταν δεν συμβαδίζουν με τα συμφέροντα. Οπότε, κάντε και λίγη οικονομία. Ιδίως όταν πρόκειται για τον εξωραϊσμό ενός τόσο απρόβλεπτου ατόμου, όπως ο Ντόναλντ. Τραμπ.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
[email protected]
