Φτωχοί και μόνοι καουμπόυδες

Οι περιοχές έχουν τη μοίρα που τους αξίζει. Που είναι ένας συνδυασμός των επιλογών τους, αλλά και των ολιγωριών τους. Και ο δρόμος που ακολουθούν χαράσσεται μεν από όσους βρίσκονται στο τιμόνι των εξελίξεων, αλλά και όλους όσοι επιλέγουν τους οδηγούς της διαδρομής.
Στο πλαίσιο αυτό, η Δυτική Μακεδονία τα τελευταία χρόνια έχει να αντιμετωπίσει μια χιονοστιβάδα αρνητικών εξελίξεων. Η απολιγνιτοποίηση, η απογουνοποίηση, η κατάρρευση της επιχειρηματικότητας και η υψηλή ανεργία έρχονται να συμπαρασύρουν την περιοχή σε μια καταστροφική πορεία. Ήταν, όμως, αυτή η πορεία αναπόφευκτη;
Ασφαλώς και όχι, κυρίως γιατί τα παραπάνω ζητήματα δεν υπήρξαν “μαύροι κύκνοι” που έκαναν ξαφνικά την εμφάνισή τους, αλλά είχαν προειδοποιήσει εδώ και πολλά χρόνια ότι καταφθάνουν. Κι όμως, όλοι κάναμε ότι δεν βλέπουμε ότι έρχονται και προτιμήσαμε να βάλουμε το κεφάλι μας στην άμμο, παρά να δούμε ποιες θα μπορούσαν να είναι οι διορθωτικές κινήσεις.
Ταυτόχρονα, τις όποιες προσπάθειες έγιναν από ιδιώτες φροντίσαμε να τις απαξιώσουμε και να μην τις στηρίξουμε, σαμποτάροντας έτσι στο φινάλε το δικό μας μέλλον.
Και τώρα, ως φτωχοί και μόνοι καουμπόυδες, ερχόμαστε κατόπιν εορτής να ψάξουμε τι φταίει για το κακό το ριζικό μας. Μόνο που ο χρόνος μετράει ήδη αντίστροφα.