Γ. Γραμματικάκης: Εμένα ο μεγάλος μου πόνος είναι ο πόνος των νέων

Ο Γιώργος Γραμματικάκης, ο ευρωβουλευτής του κινήματος «Το Ποτάμι» στη συνέντευξή του στους Σωκράτη Μουτίδη και Παναγιώτη Τσαρτσιανίδη στο Στρασβούργο για λογαριασμό του kozani.tv και της τηλεόρασης του Flash που δημοσιεύεται σήμερα ολόκληρη στο «Χρόνο» μιλά για την εμπειρία του Ευρωκοινοβουλίου, τους νέους και το Σκοπιανό.
Γραμματικάκης: Χαίρομαι πολύ που σας βλέπω και μιλώ μαζί σας γιατί είστε εκπρόσωποι της άλλης Ελλάδας που βρίσκεται μακριά από την τύρβη της Αθήνας, μιας Ελλάδας με πολλά προβλήματα που διατηρεί, ωστόσο, κάποια περηφάνια και ελπίδα.
Ερ.: κ.. καθηγητά ή ευρωβουλευτά, σας αρέσει να σας προσφωνούν;
Γραμματικάκης: Η πιο συγκινητική είναι η προσφώνηση δάσκαλε. Πολλοί με σταματούν στο δρόμο χωρίς να ξέρουν ότι είμαι εδώ (σσ. Ευρωκοινοβούλιο) και είναι ευχάριστο. Καλύτερα να μένεις ως δάσκαλος.
Για την εμπειρία του Ευρωκοινοβουλίου
Θα έλεγα ότι είναι συναρπαστική και μαζί πολύ πιεστική, αν θέλεις να είσαι λίγο συνεπής στις υποχρεώσεις σου. Τα πράγματα τρέχουν συνεχώς και πρέπει να έχεις κάποιους μόνιμους στόχους και να απασχολείσαι με την επικαιρότητα. Αυτό για μένα είναι ο πιο δύσκολος συνδυασμός. Προσπαθώ, λοιπόν, να είμαι συνεπής. Να έχω κάποιους μόνιμους στόχους γύρω από τον πολιτισμό και το περιβάλλον που με ενδιαφέρουν, να είμαι στις επιτροπές και ταυτόχρονα να διδάσκομαι από την επικαιρότητα που είναι καθημερινά επιταχυνόμενη.
Ζούμε όλες τις καταστάσεις εδώ στις Βρυξέλλες. Τελειώσαμε με το Brexit και τώρα περιμένουμε το επόμενο. Το τελευταίο διάστημα είχαμε απανωτές κρίσεις. Αρχίσαμε από την τρομοκρατία και μπήκαμε στα προσφυγικά θέματα που η Ελλάδα ήταν το μεγάλο θύμα, ταυτόχρονα, όμως, και η μεγάλη περηφάνια, γιατί στο προσφυγικό συμπεριφερθήκαμε με τρόπο που συγκίνησε τους καλούς Ευρωπαίους. Τώρα είμαστε στο μεγάλο θέμα σχετικά με το που πάει η Ευρώπη.
Οι καλοί Ευρωπαίοι δίνουν καθημερινή μάχη γιατί υπάρχουν χώρες που κοιτούν το δικό τους εθνικό συμφέρον, το κακώς εννοούμενο εθνικό συμφέρον. Από την άλλη υπάρχουν και χώρες που προσπαθούν να βγουν από μια επώδυνη μια κρίση που τους προκάλεσε μεγάλη φθορά, όπως η Ελλάδα. Ελπίζω ότι είμαστε κάπου στο τέλος, αλλά το τέλος είναι μια καινούργια αρχή.
Για το χρόνο
Μένω εκεί που ξεκίνησα. Ότι δεν ξέρουμε τι είναι ο χρόνος. Ο καθένας μεταφράζει το χρόνο όπως νομίζει. Η φυσική έχει πολλές αμφιβολίες για τη φύση του χρόνου. Και το μόνο που μπορεί να πει κανείς είναι ότι δεν πρέπει να χάνουμε το χρόνο μας σε περιττές συνομιλίες και κινήσεις. Αυτό το έχει πει καλύτερα από μένα ο Καβάφης.
Για το μέλλον της Ευρώπης
Απλούστατα η ιστορική εποχή που ζούμε είναι γεμάτη με συνεχείς εκπλήξεις. Κανείς δεν περίμενε την άνοδο του Τραμπ στην προεδρία της Αμερικής και έχει αποδειχθεί μέχρι σήμερα πόσο καταστροφική είναι. Ούτε τον φανατισμό της τρομοκρατίας. Καθημερινά συναντάμε ένα καινούργιο πρόβλημα. Η σφαίρα του μέλλοντος είναι πολύ θολή και το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι η Ευρώπη παρά τις δυσκολίες και τις αδυναμίες παραμένει μια όαση σε έναν πολύ ταραγμένο κόσμο κι αυτή η όαση πρέπει να επιβιώσει. Υπερασπίζεται τόσο πολύ τις δημοκρατικές αξίες και προσπαθεί να φέρει κοντά τα διάφορα κράτη και ταυτόχρονα μακριά από πολέμους και φανατισμούς.
Για την ανεργία και τη νεολαία
Στους νέους πρέπει να ζητήσουμε συγνώμη, πράγμα που δεν το κάνουμε. Δεν το κάνουν τα πολιτικά κόμματα και οι ηγεσίες. Η νεολαία μας δεν φταίει. Τα βρήκαν. Τι μπορεί να γίνει; Εμένα ο μεγάλος μου πόνος είναι ο πόνος των νέων και στο μέτρο του δυνατού προσπαθώ να τους βοηθήσω, είτε μέσα από την Επιτροπή θεσμικά, με προγράμματα όπως το Erasmus, είτε με προσωπικές συμβουλές που τις αποφεύγει κανένας, γιατί δεν θέλει να πάρει την ευθύνη τη ζωής τους. Το μόνο αισιόδοξο είναι ότι η Ελλάδα είχε πάντα ένα κύμα νέων ανθρώπων που έφευγαν για να βρουν καλύτερη τύχη. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό αρκεί η Ελλάδα να βρει το βηματισμό της και να είμαστε βέβαια ότι σε 10-20 χρόνια που αυτοί οι άνθρωποι θα επιστρέψουν τα πράγματα θα είναι καλύτερα.
Για το Σκοπιανό
Καιρός είναι να τελειώσει. Στη δική μας την ψυχή μπορεί να μην τελειώσει ποτέ, αλλά είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε κάποιους συμβιβασμούς. Ελπίζω μόνο αυτή τη φορά ο συμβιβασμός να είναι σοβαρός και ευθύς και να μπορέσουμε να ανοίξουμε μια νέα σελίδα με αυτό τον παράδοξο γείτονα. Τον λέω παράδοξο γιατί ένας γείτονας που επιδιώκει να είναι ο διάδοχος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, κάτι έχει και στη δική του ψυχή. Ελπίζω ότι αυτή τη φορά δεν θα κάνουμε τα λάθη του παρελθόντος με φανατισμούς και συλλαλητήρια που μας οδήγησαν σε μια ακόμη χειρότερη κατάσταση.
Ερ: Προτιμάτε το αμφιθέατρο του Ευρωκοινοβουλίου ή του Πανεπιστημίου;
Προτιμώ το αμφιθέατρο στο Πανεπιστήμιο. Πιάνω τον εαυτό μου όταν μιλώ στο Κοινοβούλιο να μιλώ σα να κάνω κάποιο μάθημα. Έχω ένα περίεργο, ένα αυτάρεσκο ύφος. Ίσως γι΄ αυτό με προσέχουν και οι συνάδελφοι.