Υπό τον ορυμαγδό των επικοινωνιακών εντυπώσεων περί το σκάνδαλο των φαρμάκων, πέρασε στα «ψιλά» μια έρευνα για τις συνθήκες διαβίωσης, εκεί που ζει σχεδόν ο μισός πληθυσμός της χώρας. Στην Περιφέρεια Αττικής.
Αν επρόκειτο για έρευνα που έγινε για λογαριασμό αντιπολιτευομένου την κυβέρνηση κόμματος, ή μέσου ενημέρωσης, θα ήταν εύκολο να πει κανείς ότι, η εταιρία Marc, που την διεξήγαγε, εκτέλεσε «παραγγελιά» εκείνου που την πλήρωσε. Αλλά έχουμε να κάνουμε με έρευνα που παραγγέλθηκε από την Περιφέρεια Αττικής και το Εργατικό Κέντρο Αθήνας. Τα δε αποτελέσματα της παρουσιάσθηκαν επισήμως από την περιφερειάρχη Ρένα Δούρου, που είναι το δεύτερο μεγάλο «αστέρι» του ΣΥΡΙΖΑ, μετά τον Αλέξη Τσίπρα.
Αξίζει λοιπόν να σταθούμε, επιγραμματικώς, στις βασικές διαπιστώσεις της, οι περισσότερες των όποιων περιγραφούν τι συμβαίνει, όχι μόνο στην Αττική, αλλά και στην υπόλοιπη χώρα:
*** Ένα στα δύο νοικοκυριά δεν μπορεί να πληρώσει το ενοίκιο του, ούτε τους λογαριασμούς ρεύματος, τηλεφώνου, νερού, κοινοχρήστων.
***Μισθοί 360 ευρώ για 600.000 εργαζόμενους
*** Το 57% των προσλήψεων του τελευταίου 12μηνου αφορά μερική απασχόληση..
*** Η μερική απασχόληση στις γυναίκες και στους νέους εργαζόμενους 18-34 ετών ξεπερνά το 40% (γυναίκες 41,1%, νέοι 41,5%).
***Το 57% των προσλήψεων εντός του τελευταίου 12μήνου αφορούν μερική απασχόληση.
*** Το 25% των προσλήψεων τα τελευταία χρόνια δεν έχει πλήρη ασφάλιση.
*** Ένας στους πέντε εργαζόμενους με μισθό κάτω των 500 ευρώ
*** Οι 6 στους 10 ανέργους που συμμετείχαν στην έρευνα δήλωσαν πως παραμένουν σε καθεστώς ανεργίας περισσότερο από δύο χρόνια.
*** Επίδομα ανεργίας λαμβάνει μόνον ο ένας στους δέκα άνεργους.
Προσθέστε και το γεγονός ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι, ιδίως νέοι, υποαπασχολούνται σε αντικείμενα εργασίας που δεν έχουν καμία σχέση με την ειδικότητα τους, με τις σπουδές τους. Προσθέστε επίσης το ότι οι περισσότεροι απαντούν πώς οι υπερωρίες που κάνουν είναι συνήθως απλήρωτες. Ότι ασφαλίζονται για πολύ λιγότερο χρόνο από όσο πράγματι απασχολούνται. Και θα έχετε τον θρίαμβο της «αριστερής» πολιτικής αυτής της κυβέρνησης, που τάχα βελτιώνει τη ζωή των εργαζομένων.
Ας μη γκρινιάζουμε. Είναι πολιτική ισότητας. Εξασκούμεθα μισθολογικώς και συνταξιοδοτικώς, όλο και περισσότερο, με την Βουλγαρία. Οπότε δεν κινδυνεύουμε να μας ματιάζουν, ζηλεύοντας μας, οι γείτονες μας. Λίγο το έχετε; «Εμπρός της γης οι …ματιασμένοι».
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
