Σε κάποια δύσκολη καμπή της πορείας της πατρίδας μας, κατά την Επανάσταση του ‘21, λέει η Ιστορία, σε όχι άξιας λόγου στρατηγικής σημασίας τοποθεσία, πρόγονός μου (από τη μεριά του πατέρα μου), με λιγότερα, από τους Αθάνατους του Λεωνίδα, παλληκάρια, αντιμετώπισαν επάξια τον εκ δεξιών γείτονά μας. Θυσιάστηκαν όλοι, δεν έμεινε κανείς. Οι μεγάλες, όμως, απώλειες που τους προκάλεσαν, έδειξαν ότι δεν ήταν καθόλου ανίκητοι οι αντίπαλοι τους, αντίθετα.
Εντυπωσίασαν και ενεργοποίησαν έτσι όλη την Ευρώπη, διότι αντελήφθησαν τον κίνδυνο που διέτρεχαν κ αυτοί.
«Ο Παλαιότερος των Ημερών» μας έσπειρε και βλαστήσαμε στον τόπο αυτόν, με ρίζες τόσο βαθιές που φτάνουν ως τα έγκατα της Γης. Ό,τι και να γίνει θα μεγαλουργούμε εδώ στον τόπο μας. Εμείς και ο πολιτισμός μας. Ο αξεπέραστος αυτός πολιτισμός που διδάσκει και είναι οδηγός για όλους, ακόμη και τώρα και πάντα.
Τα μνημεία, πνευματικά και υλικά, που διασώζονται και συνεχίζεται να ανευρίσκονται και άλλα, προκαλούν τον θαυμασμό και την έρευνα. Ένα από αυτά και η Αγία Σοφία, της δικής μας Κωνσταντινούπολης, της ψυχής μας, του αρχαίου Βυζαντίου του Μιλτιάδη.
Για εμάς, η Πόλη και η Αγία Σοφία είναι σχεδιασμένα πάνω στην καρδιά μας. Με το ίδιο μελισσοκέρι, όπως φανερώθηκε το σχέδιο του Ναού, και δε θα λιώσει ποτέ. Είναι αφιερωμένος στην «του Θεού Σοφία”.
Μπορεί κάποιοι νομαδικοί λαοί να ήρθαν και να παρέλθουν στο διάβα του χρόνου, ποιος ξέρει, εμείς όμως είμαστε εδώ, να φυλάμε τις αναλλοίωτες και αρραγείς
Ν.Λ
Για την Αγία Σοφία, της Ντίνας Λαμπροπούλου
Μοιραστείτε την είδηση
