Τετάρτη 29 Απριλίου 2020. Στον κοιμητηριακό Ναό Παπάγου τελείται η εξόδειος ακολουθία για τον Γιάννη Καραχισαρίδη. Τέσσερις μέρες μετά την άφιξη του πιο θλιβερού μαντάτου κι ακόμα το κορμί, ο νους και η ψυχή δεν μπορούν να το χωρέσουν.
“Ο Γιάννης Καραχισαρίδης δεν είναι πια εδώ…”Η αίσθηση και η ελπίδα μας είναι πως δεν έχει ειπωθεί μεγαλύτερο ψέμα από τούτο.
“Ο Γιάννης θα είναι πάντα εδώ”. Πρώτο γραφείο αριστερά, στον ημιόροφο της Αίθουσας Τέχνης, σκυμμένος πάνω από τον υπολογιστή του, να τρίβει το ταλαιπωρημένο του μουστάκι, να σχεδιάζει, μα και να βάζει σε ενέργεια το όνειρό του για τον πολιτισμό. Όχι μόνο για τον ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Μα για τον πολιτισμό αυτού του τόπου.
Αναλαμβάνοντας τα ηνία της Καλλιτεχνικής διεύθυνσης του θεάτρου μας το 2007, ο Γιάννης δεν αποτέλεσε έναν ακούραστο εργάτη του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. μόνο.
Ήταν η συνεκτική ουσία που οδήγησε στη συνεργασία όλων των πολιτιστικών φορέων του τόπου και σε μια πολιτιστική άνοιξη που όμοιά της δεν έχουμε ξαναζήσει.
Ήταν το ζωντανό πνεύμα που άλλαξε, όχι με στείρες διδαχές, αλλά με το ζωντανό του παράδειγμα τον τρόπο της σκέψης μας. Ειλικρινής, προσιτός, ανιδιοτελής, σεμνός, δεν κράτησε ποτέ τίποτε για τον εαυτό του. Ακόμη και το χειροκρότημα που του ανήκε δικαιωματικά, δεν ανέβηκε ποτέ στη σκηνή για να το λάβει.
Το διοικητικό συμβούλιο και οι εργαζόμενοι στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης εκφράζουμε τα βαθιά μας συλλυπητήρια στην οικογένειά του.
Σήμερα δεν προσευχόμαστε μόνο για την ανάπαυσή του. Ελπίζουμε και ταυτόχρονα υποσχόμαστε να προσπαθήσουμε, το ζωντανό του πνεύμα, να εξακολουθήσει να αποτελεί την συνεκτική μας ουσία. Αυτή που απελευθέρωνε την δημιουργικότητά μας, μας αποδέσμευε από την μικρότητα του εγώ μας και μας οδηγούσε πάντοτε στο φως. Αυτή τη διαθήκη μας άφησε ο Γιάννης. Και το χρέος της εκτέλεσής της, βαρύνει όλους.
Το Δ.Σ και οι Εργαζόμενοι του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης.
