Στη μικρή μας πόλη, ο καθένας κάνει ό,τι τον βολεύει. Κατεβάζει, ας πούμε, την παλιά λεκάνη της τουαλέτας του στο πεζοδρόμιο δίπλα στον κάδο, αδιαφορώντας για τους περαστικούς και κυρίως χωρίς να ενημερώσει το δήμο για την αποκομιδή. Άλλος πάλι προχωράει σε φορτοεκφόρτωση σούπερ μάρκετ σε ώρα αιχμής, κλείνοντας τον κεντρικό δρόμο. Για να μην μιλήσουμε για εκείνον που βάζει τραπεζοκαθίσματα στη μέση του πεζοδρόμου. Γιατί όλοι οι παραπάνω συμπεριφέρονται έτσι; Γιατί μπορούν, είναι η απάντηση.
Τα φαινόμενα αυτά αντί να περιορίζονται, αυξάνονται χρόνο με το χρόνο, λες και όλα αυτά τα προγράμματα ευαισθητοποίησης που γίνονται στα σχολεία, δεν επιδρούν τελικά στις συμπεριφορές σε βάθος χρόνου.
Ασφαλώς και η ευθύνη ανήκει πρώτα απ’ όλα στους πολίτες. Οι αντικοινωνικές συμπεριφορές βαρύνουν αυτούς από τους οποίους εκπορεύονται. Ένα κομμάτι, ωστόσο, αφορά και τους ελεγκτικούς μηχανισμούς. Αυτούς που οφείλουν να είναι παρόντες, ώστε να εντοπίζουν τις συμπεριφορές αυτές και να επιβάλλουν τις ανάλογες κυρώσεις. Διαφορετικά, δεν επιτυγχάνεται αλλαγή κουλτούρας.
