Μάρτιος του 1946 μ’ ένα έθνος σε διαρκή εμφυλιακή κρίση, που επιβεβαιώνεται κι από το παρόν έγγραφο/εγκλητήριο εποχής, του στρατοδικείου Λάρισας, σε δίκη του Μ.Ι. (ο οποίος γεννήθηκε στο Βοσκοχώρι Κοζάνης), κατηγορούμενος για πρόκληση διχόνοιας και για εξύβριση του ιδιώτη Α.Α. Από το άκρως αξιοσημείωτο λοιπόν κατηγορητήριο προκύπτουν τα εξής…
Ότι ο Μ.Ι. το πρώτο δεκαήμερο Μαρτίου του 1946:
«α) δημοσία διήγειρεν τους πολίτας εμμέσως εις διχόνοιαν άδων κουμμουνιστικά άσματα και ομού μετ’ άλλων πολιτών ρίπτων λίθους εναντίον εταίρων β) εκλόνισε την προς τας εθνικάς ενόπλους δυνάμεις της χώρας εμπιστοσύνην των πολιτών λέγων “μη δειλιάζεται παιδιά πάλιν θα έλθωμε σε λίγες μέρες στα πράγματα” ο στρατός είναι δικός μας (δηλ. κομμουνιστικός) και γ) το Πάσχα του 1946 προσέβαλε δια λόγων την τιμήν του ιδιώτου Α.Α. δια φράσεως “γαμώ την οικογένειά σου”…». Και κάπως έτσι, το 1946, δύο οικογένειες βρέθηκαν στα δικαστήρια λόγω ιδεολογικών διαφόρων. Ή τουλάχιστον έτσι ήθελαν να φαντάζονται…
Στο αδημοσίευτο λοιπόν ντοκουμέντο που εξετάζουμε, με κυρίαρχη τη φράση «γαμ@ την οικογένειά σου», διαπιστώνουμε το λόγο που το κλίμα της κρίσης παρατάθηκε τόσο πολύ μετά από τη λήξη του πολέμου καθώς καλλιέργησε και τάισε το διχασμό με μία μονόπλευρη κυρίαρχη επιβολή.
Θεσμοθετήθηκε έτσι στην επίσημη γλώσσα της δημόσιας διοίκησης η ιδεολογική και πολιτική πόλωση, καθώς και σε όλες τις εκφάνσεις της (ακόμη και σ’ αυτήν της παιδείας), αποτελώντας για δεκαετίες μέρος ενός επίσημα δημοκρατικού συστήματος, παράλληλα όμως βαθύτατα αυταρχικού. Αποτέλεσμα ήταν το κλίμα του εμφύλιου διχασμού να παραταθεί επί μακρόν, με τα βαθιά ιδεολογικά ρήγματα των δεκαετιών του 1940 με 1950 να διαρκούν και να μη λήγουν παρά μόνο με την πτώση του πραξικοπήματος των συνταγματαρχών το 1974. (αφήνοντας όμως μία ακόμη νωπή πληγή στον ελληνισμό, αυτή του Κυπριακού).
Ηθικοί τελικά νικητές του εμφύλιου πολέμου στο κοινωνικό γίγνεσθαι αναδείχτηκαν οι ηττημένοι στο πεδίο της μάχης, πληρώνοντας όμως το τίμημα όλοι οι Έλληνες ως έθνος συνολικά μέχρι και σήμερα. Από την άλλη, δεν είναι λίγες οι φορές που ο κοινοβουλευτικός λόγος συνεχίζεται να είναι χτισμένος πάνω σε αυτό το μετεμφυλιακό κλίμα. Και πρόκειται για μία παρωχημένη πολιτική προπαγάνδα, που την πληρώνουμε ακόμα πολύ ακριβά.
Εν τέλει, ο εκδημοκρατισμός του κρατικού μηχανισμού, ακόμη και στα χαμηλά κλιμάκια, ώστε να πάψει να αποτελεί εκδοτήριο κοινωνικών φρονημάτων και να γίνει δίκαιο απέναντι σε κάθε πολίτη, θα αργήσει χαρακτηριστικά να φανεί. Στη συγκεκριμένη όμως διένεξη που εξετάζουμε μέσα από το παρόν ντοκουμέντο, η «εθνική συμφιλίωση» θα έλθει τελικά πολύ νωρίτερα μ’ ένα εξαιρετικά χαρμόσυνο γεγονός. Ο αδελφός του Μ.Ι. παντρεύτηκε την αδελφή του Α.Α. κι έτσι έζησαν αυτοί καλά και μεις καλύτερα!
(σ.σ. Για το χαρμόσυνο «πόρισμα» με την εξέλιξη των γάμων μεταξύ των δύο οικογενειών, προηγήθηκε ενδελεχής ιστορική έρευνα και διασταύρωση της ακρίβειας των πληροφοριών).
