όλη η απαξίωση σε μια μονοσύλλαβη λέξη /
απαξίωση που συχνά συμπεριλαμβάνει ταυτόχρονα αδιαφορία,
απάθεια & βαριεστημάρα /
“φτάνει ως εδώ,
εγκαταλείπω την προσπάθεια,
αρνούμαι να σε ακούσω,
αρνούμαι να το υποστώ …”
κάποτε το λέγαμε ποιο πολύ για να απαξιώσουμε συμπεριφορές που μας ενοχλούσαν,
τώρα, ίσως περισσότερο για να αφήσουμε πίσω μας καταστάσεις που μας ταλαιπωρούν …
κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές συνθήκες που αντί να μας υποστηρίζουν, μας καταπιέζουν, μας επιβάλλονται και μας στερούν μιας αξιοπρεπούς, αλλά και ποιοτικής καθημερινότητας σε ένα σχετικά ισόνομο αστικό περιβάλλον …
– Η Άλλη Όψη:
Το …ί… μας, πλέον δεν τόσο συχνό απέναντι στα πρόσωπα του άμεσου περιβάλλοντος μας, αλλά απέναντι στις καταστάσεις που (καθ)οδηγούνται από πρόσωπα του ευρύτερου περιβάλλοντος μας …
από τον οδηγό που δεν σταματά στη διάβαση των πεζών έως τον αδιάφορο υπάλληλο που έχει πάρει διαζύγιο από την αποστολή του να εξυπηρετεί τους πολίτες /
από το ανήμπορο τοπικό πολιτικό προσωπικό που περιφέρεται άσκοπα στα ΜΜΕ για να μας πείσει με λόγια, για κάτι που η πράξη καταδεικνύει ως το απολύτως αντίθετο, έως έναν πρωθυπουργό που μεταπλάθεται σε μια καρικατούρα replica κάποιων πραγματικά εμπνευσμένων ηγετών /
από το υποβλητικό παραμύθι των social media έως την φασιστική επιβολή των fake news στην καθημερινή μας πληροφόρηση
…
σε όλα αυτά και δεκάδες άλλα τόσα,
πετάμε ένα …ί… έστω κι αν συχνά δεν το καταλαβαίνουμε ότι το
κάνουμε …
με ένα …ί… αρνούμαστε να ανοίξουμε την TV,
με ένα …ί… αρνούμαστε να διαβάσουμε ειδήσεις,
με ένα …ί… αρνούμαστε να παραδώσουμε το χρόνο και τι στιγμές
μας στον οποιοδήποτε …
