Κυκλοφορεί στ’ αλήθεια η αλήθεια μεταμφιεσμένη; Φοράει η αλήθεια περούκα; Πότε έπαψε η δημοσιογραφία να ασκεί στα σοβαρά τον έλεγχο και μετατράπηκε σε τσίρκο;
Η απάντηση είναι ότι αυτό συνέβαινε ανέκαθεν, καθώς η δημοσιογραφία ασκείται είτε από αυτούς που είναι διατεθειμένοι να αναζητήσουν την αλήθεια με τα νόμιμα μέσα, είτε απο τους άλλους π0υ θέλουν να πιάσουν το λαβράκι με κάθε κόστος. Οι δεύτεροι είναι και οι περισσότεροι.
Έτσι λοιπόν, πολύ πριν τα δύο τσακάλια βγουν παγάνια στους δρόμους της Νέας Υόρκης για να βγάλουν τη μεγάλη -λέμε τώρα- είδηση, είχαν προηγηθεί οι εκπομπές της κλειδαρότρυπας και της κρυφής κάμερας που δημιούργησαν σχολή. Αν πάμε δε ακόμα πιο πίσω, εκεί γύρω στα τέλη του 1800, θα συναντήσουμε το θαυμαστό κόσμο του κίτρινου τύπου που έστηνε τον Ισπανοαμερικανικό πόλεμο με καταιγισμό ψευδών και κατασκευασμένων «ειδήσεων».
Ας μην πέφτουμε για άλλη μια φορά απο τα σύννεφα. Τέτοια πράγματα συνέβαιναν και φυσικά θα συνεχίσουν να συμβαίνουν. Απλά τώρα είναι το μπαμ απο το ξεμπρόστιασμα πολύ πιο θορυβώδες.
Ο δημοσιογράφος είναι αυτός που εγγυάται την εγκυρότητα της είδησης και της δίνει την αξιοπιστία με την παρουσία του. Αν τώρα οι πολίτες επιθυμούν να επιβραβεύουν το κάθε τσίρκο με περούκες, αυτό είναι πρόβλημα των πολιτών που κάποτε θα πρέπει να μάθουμε ότι αυτό που παίρνουμε είναι αυτό που με τον τρόπο μας έχουμε ζητήσει.
Ιωάννα
