Aύγουστος είναι …
Και θα κάνουμε υπομονή για να μην χαλάσουμε
το κλίμα και την ατμόσφαιρα της χαλάρωσης και της ανεμελιάς που προσφέρει απλόχερα, πλην όμως θεωρητικά,
ο πιο ΄τεμπέλης’ μήνας του χρόνου …
Θα συνεχίσουμε να οδηγούμε ‘εντός πόλης’ με περίτεχνα σλάλομ για να αποφεύγουμε όλες τις κακοτεχνίες και ανωμαλίες των οδοστρωμάτων /
Θα συνεχίσουμε να ανεβοκατεβαίνουμε στο Νοσοκομείο μας κουβαλώντας σεντόνια και υπομονή για τους ανθρώπους μας που ‘υποστηρίζονται’ εκεί με συνθήκες που μας θλίβουν, αλλά κυρίως μας εξοργίζουν /
Θα συνεχίσουμε:
να μετράμε άδεια εμπορικά καταστήματα,
να μετράμε τα εσπρεσσάδικα που ανοίγουν το ένα πίσω από το άλλο,
να αγωνιούμε αν η ανεργία στο νεανικό πληθυσμό έχασε την πρωτιά της μεταξύ όλων των περιφερειών της Ευρώπης,
να θαυμάζουμε τις ελάχιστες πλέον επιχειρήσεις της πραγματικής οικονομίας να πετυχαίνουν σημαντικούς δείκτες επιχειρηματικής ευρωστίας και μεγέθυνσης
να παρακολουθούμε από τα social media τους νέους επιστήμονες μας να αναζητούν την ζωή και την σταδιοδρομία τους στις κάθε είδους Στοκχόλμες του Βορρά και εμείς να τους τάζουμε γεμιστά της γιαγιάς και γιαπράκια όταν θα επιστρέφουν για συναισθηματικούς λόγους στον τόπο τους, που δεν μπορεί να τους προσφέρει σχεδόν τίποτε άλλο πιά,
να παρατηρούμε κάποιες άλλες περιοχές της χώρας να έχουν να επιδείξουν κάτι ελπιδοφόρο στην ανάπτυξη, στην ελκυστικότητα διαμονής και στην ποιότητα ζωής,
να ποστάρουμε παραδείγματα αστικών και περιαστικών καθημερινών πρακτικών από την Ευρώπη ως σενάρια επιστημονικής φαντασίας,
να παρακολουθούμε κάθε είδους πιθανή και απίθανη διαδικτυακή παραπολιτική πληροφορία για τις συμμαχίες των νέων εκλεγμένων αυτοδιοικητικών και τη διανομή ρόλων και διοικητικών θέσεων ενόψει της νέας περιόδου διακυβέρνησης,
να ψάχνουμε πότε δέχονται οι νέοι βουλευτές το κοινό,
να ψάχνουμε ποια κατσίκα από τους γείτονες είναι ακόμη ζωντανή,
να ψάχνουμε τα πάντα
και να μην αναζητούμε πλέον σχεδόν τίποτα …
Θα συνεχίσουμε να προσποιούμαστε ότι κολυμπάμε στα κρυστάλλινα νερά του Αρίνταγα
ενώ τα παιδιά μας θα μαθαίνουν κι αυτά να επιπλέουν σε ουτοπικές συνθήκες και περιβάλλοντα,
ζώντας όντως αλλού / #zoumeallou
________
– Η Άλλη Όψη:
Θα μπορούσες:
να ασχολείσαι μόνο με τα παραπάνω και 10 φορές άλλα τόσα,
να συνεχίσεις να βρίζεις,
να απαξιώνεις,
να κατακεραυνώνεις κάθε πιθανό και απίθανο υπαίτιο,
να συνεχίζεις καρτερικά να προσπαθείς για το καλύτερο για σένα και τους οικείους σου και μόνο,
να αδιαφορείς για οτιδήποτε συμβαίνει γύρω και πάνω σου που δεν μπορείς να το επηρεάσεις,
να πληρώνεις αδιαμαρτύρητα φόρους και ασφαλιστικές εισφορές με μηδενική ουσιαστικά ανταποδοτικότητα,
να ασχολείσαι μόνο με τις δικές σου κατσίκες,
να …
Θα ήθελες:
να ζεις σε ένα κράτος σχετικού δικαίου και ποιότητας ζωής που δείχνει το 2020 και όχι το 1980,
να βλέπεις γύρω σου αισιοδοξία και ανεμελιά,
να ζεις σε κοινωνίες αλληλέγγυες και δημιουργικές,
να παρακολουθείς νέους που στηρίζονται σε γνώσεις και επίπεδο μόρφωσης,
να συνεργάζεσαι – αξιοποιείς επαγγελματίες συνετούς και δίκαιους,
να παρατηρείς πολιτικούς ειλικρινείς και αξιόμαχους,
να χειροκροτείς αυτοδιοικητικούς με γνώσεις δημόσιας διοίκησης και όχι υποψίες και αέναες μη εφαρμόσιμες ανατρεπτικές αντιλήψεις,
να …
Όμως, είναι Αύγουστος πια όλο το χρόνο /
αποφάσισες να κρεμάσεις τα παπούτσια στην αποθήκη με τα κειμήλια και τις αναμνήσεις,
αποφάσισες να σταματήσεις:
να διαβάζεις,
να γράφεις,
να αντιστέκεσαι σε ότι σε πληγώνει,
και απλά να παρακολουθείς τις fake εικόνες της ζωής κάποιων άλλων
που απλά τις σχολιάζεις,
που ούτε καν τις δημιουργείς,
που ούτε καν συμμετέχεις …
όμως:
«Αύγουστος είναι και του Ρίτσου η σονάτα,
και μπορεί κι ένα χωνάκι σοκολάτα»
( Ηλίας Κατσούλης)
Και για αυτό:
«Πάμε γι’ άλλες πολιτείες αναρχικές,
να βρεθούμε σε πορείες ατομικές,
αν το θες»
( Σταμάτης Σπανουδάκης)
