εύκολα νικάς ένα μόρφωμα που ορθώθηκε εκμεταλλευόμενο συνθήκες, γόνιμο περιβάλλον, περίεργες αλλαγές στο αξιακό υπόβαθρο και στις προσδοκίες των ανθρώπων /
εύκολα επίσης αντιλαμβάνεσαι πως αυτό έγινε ως αποτέλεσμα μιας απότομης προσαρμογής σε μια οικονομική – αναπτυξιακή & κοινωνική οπισθοχώρηση που κλόνισε συθέμελα κάθε τοπική κοινωνία
και φυσικά ολόκληρη τη χώρα, η οποία περνώντας σε πολλές περιπτώσειςσε συνθήκες ακραίας φτώχειας ή ανέχειας,
άρχισε να αμφισβητεί τους πάντες και τα πάντα,
ψάχνοντας να βρει τι και ποιος φταίει και να τον ρίξει στην πυρά,
για να ξορκίσει το κακό,
για να εξαφανίσει κάθε ίχνος αποτυπώματος της πολιτικής & αυτοδιοικητικής ζωής της χώρας τις τελευταίες δεκαετίες …
αμφισβητήθηκαν (πολλές φορές δικαίως) σχεδόν άπαντες,
λοιδορήθηκαν (και προπηλακίστηκαν ακόμα) οι προφανείς υπαίτιοι,
ενώ μέχρι και σήμερα,
σχεδόν όλο το πολιτικό προσωπικό κυκλοφορεί με το φόβο της φραστικής επίθεσης
κάθε φορά που βγαίνει στην κοινωνία για κάποιο λόγο …
και μέσα σε όλη την κοινωνική αναταραχή της κρίσης έσκασαν μύτη οι … “άλλοι” /
οι καθαροί, οι αμόλυντοι,
οι μη συστημικοί, η μη διαπλεκόμενοι,
αυτοί που τους είχαν στην απέξω,
αυτοί που πάντα αγωνίζονταν ενάντια στο σύστημα κάθε είδους και μορφής,
αυτοί που κανείς δεν τους έδινε σημασία,
αυτοί που πολλοί τους λοιδορούσαν,
αυτοί που αν θα μπορούσαν τον κόσμο θα άλλαζαν σε μια στιγμή,
με μια ανάσα,
ανατρέποντας τα πάντα …
βγήκαν μπροστά κουνώντας το δάκτυλο σε όλους και όλα,
με ρητορική απαξίωσης των πάντων,
με όπλο την “απογοήτευση του λαού” και
με προσδοκία μιας καλύτερης ημέρας με αυτούς στο τιμόνι ενός αναδυόμενου βυθισμένου Τιτανικού
κάθε μικρής κοινωνίας …
Η Άλλη Όψη:
και ήρθε η ώρα που κάποιοι … από τους “άλλους” ήρθαν στον αφρό, στην επιφάνεια, στο φως,
είδαν τη δική τους Ανά(σ)ταση μέσα από την καμένη γη που παρέλαβαν σε αξιακό όπως διατείνονταν επίπεδο,
ερχόμενοι και εκλεγμένοι από το λαό,
από εκείνο το λαό που έδιωξε με μια μεγάλη κλωτσιά το κατεστημένο
που οδήγησε στον όλεθρο τη χώρα και την τοπική κοινωνία …
και οι “άλλοι” άρχισαν να αναλαμβάνουν θέσεις ευθύνης, οφίτσια και δερμάτινες καρέκλες,
πόστα σε ΔΣ και επιτροπές,
ανέλαβαν τις εκπροσωπήσεις των τοπικών κοινωνιών στα κέντρα λήψης αποφάσεων,
άρχισαν να διαχειρίζονται πόρους και να λαμβάνουν αποφάσεις
για να βγάλουν από την ανέχεια το λαό,
για να αποκαταστήσουν θεωρητικά στη συνείδηση των πολιτών
το αξιακό υπόβαθρο που οφείλει να έχει το πολιτικό προσωπικό
στην αυτοδιοίκηση και στην κεντρική πολιτική σκηνή …
ωραίο λοιπόν θα ήταν το αφήγημα της προηγούμενης παραγράφου,
αν η τοποθέτηση μου ολοκληρωνόταν κάπου εδώ /
πλην όμως δεν σταματάει στο σημείο αυτό,
γιατί ακολουθούν αμέσως διαπιστώσεις από αυτά που είδαν και βλέπουν τα μάτια μου
σε πολλές περιπτώσεις στις τοπικές κοινωνίες της Δυτικής Μακεδονίας
και κυρίως στην Κοζάνη,
στην πόλη που “οι άλλοι”
είναι μέσα στο καθημερινό μου οπτικό, φαινομενολογικό και αντιληπτικό πεδίο …
“οι άλλοι” αλληλοσπαράσσονται ποιος θα προλάβει να κάτσει πρώτος στις πριβέ καρέκλες των πανηγυριών, ποιος θα καπαρώσει τις καλύτερες αμειβόμενες επιτροπές και αντιπροσωπεύσεις,
ποιος θα τσιμπήσει την καλύτερη διοικητική θέση στον οργανισμό του,
ποιος θα έχει θέση στην πρώτη σειρά στις πρεμιέρες του ΔΗΠΕΘΕ,
στα πριβέ τραπέζια του Ερμιόνιου με θέα τον χορηγούμενο Ρόκκο,
ποιος θα “Κεραστεί Ελλάδα” από τοπικά κιχιά πρώτος πρώτος από την παρελαύνουσα από τα περίπτερα ομάδα εξουσίας (που εξάλλου με “δικά της χρήματα” πλήρωσε τα κιχιά αυτά),
ποιος θα συνοδεύσει τον αρχηγό της παράταξης “σε πολιτική αποστολή στην Αθήνα”
και θα απολαμβάνει τα ουισκάκια και τα αρωματικά πουράκια του στα lounge του Τιτάνια,
μέχρι να ανοίξουν οι πύλες στα σύγχρονα σκυλάδικα στο Γκάζι όπου άδει ο Notis
και να πεταχτεί εκεί για “ένα γυαλί” …
“οι άλλοι” με τις συνήθως μηδενικές γνώσεις δημόσιας διοίκησης και αυτοδιοίκησης,
οι ίδιοι που γράφουν στα social σε greekglish γιατί δεν μπαίνουν σε κανόνες που βάζει η ελληνική ορθογραφία,
οι ίδιοι που κουνούσαν το δάκτυλο σε όλους για την έλλειψη συλλογικότητας και διαβούλευσης εκ των κάτω και λησμόνησαν στην πορεία τις στοιχειώδεις και θεσμοθετημένες διαδικασίες διαβούλευσης με τους πολίτες,
γιατί πολύ απλά θεωρούν πως δεν ενδιαφέρουν σχεδόν κανένα πλέον,
οι ίδιοι που θα έκοβαν τις φλέβες τους για τους “συντρόφους και την ομάδα τους” ενάντια στο Τέρας της διαπλοκής,
είναι οι ίδιοι που πηδάνε από το ένα τρένο της μιας παράταξης στην άλλη με την ελπίδα της παραμονής τους ως “ρυθμιστές” στην επόμενη μέρα της τοπικής αυτοδιοίκησης,
λόγω της απλής αναλογικής και κυρίως της απλής λογικής του μετράω κουκιά για να περνάω αποφάσεις …
οι “άλλοι” που άφησαν τα χαμηλόβαθμα και χαμηλόμισθα δημόσια πόστα τους,
για να συμμετέχουν στη διοίκηση και στην καθοδήγηση του τόπου μέσα από συμβούλια, συνεδριάσεις, μετακινήσεις και “υποχρεώσεις” εκπροσωπήσεων της παράταξης στις “εκδηλώσεις των πολιτών”,
οι “άλλοι” που είτε εμφανώς αναπάγγελτοι, είτε αποτυχημένοι ή παραπαίοντες επαγγελματίες βρήκαν σανίδα σωτηρίας και οικονομική διέξοδο στις αποζημιώσεις των θέσεων ευθύνης,
οι “‘άλλοι” που δεν ενέκριναν τις εισηγήσεις επιστημόνων και μακροχρόνια έμπειρων στελεχών της διοίκησης για να τις αντικαταστήσουν με “πολιτικές αποφάσεις” στηριγμένες στη δύναμη της υπογραφής τους …
κάποιοι από τους “άλλους” είναι ακόμη εδώ και προσπαθούν να πάρουν μια ακόμη παράταση με την ψήφο μας για να ρεφάρουν και να ξεχρεώσουν πλήρως τα γραμμάτια που παρέλαβαν για λογαριασμό των πολιτών των κοινωνιών που εκπροσωπούν σήμερα,
με το ίδιο σηκωμένο δάκτυλο του μανιασμένου λαϊκισμού,
συνοδευόμενο πλέον από τη σηκωμένη μύτη της έπαρσης και της έλλειψης αγωγής και παιδείας …
#zoumeallou πλέον,
αλλά μπορούμε να παρεμβαίνουμε με την ψήφο μας και αν μη τι άλλο,
τουλάχιστον να επιλέγουμε ανθρώπους με αξίες και καθαρό βλέμμα,
ανθρώπους με τα δάκτυλα και τη μύτη χαμηλά,
που θα μας εκπροσωπούν με σεβασμό και δημόσιο ήθος …
Καλή Ανά(σ)ταση …
