τότε:
τα χρόνια ήταν αθώα,
τα πράγματα απλά,
οι δυσκολίες πολλές …
οι φίλοι ήταν γκαρδιακοί,
οι σχέσεις ήταν ειλικρινείς,
οι άνθρωποι άνοιγαν τις καρδιές και όχι τα κινητά τους όταν συναντιόταν,
οι γείτονες γνωρίζονταν μεταξύ τους,
οι συγγενείς μιλούσαν μεταξύ τους,
τα σπίτια ήταν ανοιχτά,
οι αυλές ορθάνοιχτες,
τα γιορτάσια και οι χαρές ήταν μπροστά από όλα …
τα παιδιά παίζαν στις αλάνες,
οι μάνες & οι γιαγιάδες μας μαγειρεύαν θεϊκά,
τις Κυριακές τρώγαμε όλοι μαζί,
οι ταβέρνες ήταν τα καλύτερα στέκια,
οι μουσικές ήταν παιγμένες από αληθινά όργανα,
τα λαχανικά μύριζαν χώμα,
οι εποχές ήταν τέσσερις,
διαβάζαμε εφημερίδες,
διαβάζαμε περιοδικά,
διαβάζαμε βιβλία,
μιλούσαμε δια ζώσης και όχι με τα πλήκτρα …
κάποτε όταν περπατούσαμε κοιτούσαμε τα μπαλκόνια, τα δέντρα και τον ουρανό,
τώρα κοιτάμε τις οθόνες των κινητών,
κάποτε μας φώναζαν οι μανάδες να μαζευτούμε στο σπίτι,
τώρα μας αραδούν μέσω viber …
τότε slow food και big hearts,
τώρα ταχύτητες, ευκολίες και μοντερνισμοί,
τώρα σιωπή …
________
– Η Άλλη Όψη:
τώρα:
κανείς δεν κουβαλά νερό με τη στάμνα από τη βρύση,
δεν σιδερώνει με σίδερο που δουλεύει με κάρβουνο,
δεν ανάβει σόμπες με μπριγκέτες,
δεν σελώνει άλογα για να περάσει τα βουνά,
δεν ζυμώνει ψωμί,
δεν αρμέγει κατσίκες,
δεν γράφει στην καθαρεύουσα
και δεν πολεμάει στα παγωμένα βουνά τους εχθρούς της χώρας …
είμαστε πλήρεις γνώσεων σε dt λόγω google,
διαθέτουμε όλη τη δισκοθήκη του κόσμου δωρεάν λόγω youtube,
έχουμε χιλιάδες φίλους λόγω facebook …
έχουμε δεκάδες ποικιλίες κρασιών,
εκατοντάδες σεφ,
χιλιάδες followers …
μας κούρασε η ευφυΐα των Pink Floyd,
μας εξάντλησε η αμεσότητα των ρεμπέτικων,
μας στεναχωρεί η μίρλα των έντεχνων …
όλα είναι ρυθμός και ένταση,
ταχύτητα και αλλαγές,
πολυχρωμία και αμεσότητα …
κι όμως …
ζούμε υπέροχα την εποχή μας,
πατάμε ωραιότατα στο χθες που απολαμβάνουμε να το αναπολούμε
και να στηρίζουμε πάνω του το ότι είμαστε,
βλέπουμε όσο αισιόδοξα γίνεται το αύριο και
δεν μας τρώει η υπερβολική παρελθοντολαγνεία ως ανίατη ασθένεια …
παν μέτρον άριστον
και η ζωή είναι καλύτερη όταν τη ζεις και όχι όταν την ανακαλείς από το παρελθόν …
ναι στα παλιά,
ναι στις εικόνες του χτες που μας γεμίζουν χαρά και γαλήνη,
όχι στην παρελθοντολαγνεία …
