Οι απόδημοι πλέον είναι πολλοί.
Απόδημοι του μακρινού χτες και δυστυχώς των πρόσφατων ετών.
Γνωστοί, φίλοι, συγγενείς, συμμαθητές, γείτονες λείπουν από εκεί που οι κοινές μνήμες θυμίζουν.
Επιστρέφοντας στην ιδιαίτερη πατρίδα όταν λείπεις κάποια χρόνια, τίποτα δεν είναι όπως παλιά.
Δρόμοι, κτίρια και πλατείες άλλαξαν ή απουσιάζουν.
Αγαπημένα στέκια και καταστήματα αναζητούνται.
Γεύσεις και μυρωδιές, επίσης.
Υπερβολή που φέρνει στεναχώρια: Τίποτε δεν είναι όπως παλιά …
Η Άλλη Όψη:
Η ζωή τα φέρνει όπως θέλει, λένε οι παλιοί και μοιρολάτρες, κάποιοι άλλοι λένε πως ο καθένας ορίζει την μοίρα του. Ότι και να συμβαίνει, οι ανθρώπινες σχέσεις κυριαρχούνται από συμπεριφορές και κοινά βιώματα.
Περνάν τα χρόνια, αλλάζουμε εικόνες και σκέψεις, μέσα σε αυτές συχνά όμως παραμένουν άνθρωποι που δεν βλέπουμε πλέον, έστω και για ένα τυπικό χαιρετισμό.
Άνθρωποι που επιστρέφοντας στην πατρίδα μπορεί να συναντήσεις τυχαία, μπορεί και να μην συναντήσεις ποτέ.
Κάποιος, κάπου, κάποτε πρέπει να δίνει ευκαιρίες σε όσους μπορούν να επιστρέφουν (κυρίως σε όσους ζουν αρκετά μακριά) να βρίσκονται σε μικρές γιορτές και μαζώξεις.
Το δικαιούται η συλλογική μας μνήμη, το δικαιούνται τα παιδιά της πόλης, όπου κι αν βρίσκονται.
η ιδιαίτερη φωτογραφία του ιδιαίτερου Γρηγόρη Δάλλη …
