Έχουμε μπερδέψει τη λέξη φίλος με τη λέξη γνωστός. Η λέξη φίλος κουβαλά βαρύ φορτίο. Ένα φορτίο που χαίρεσαι να το κουβαλάς και δεν το αφήνεις, γιατί τότε παύεις απλά να θεωρείσαι φίλος και γίνεσαι ένας περαστικός που γρήγορα θα ξεχαστείς.
Πολλοί άνθρωποι περνούν από τη ζωή μας και θέλουν να λέγονται φίλοι. Οι περισσότεροι περαστικοί, αρέσκονται στον τίτλο του φίλου, ενώ στην ουσία είναι απλά γνωστοί που με την πρώτη ευκαιρία σε ξεχνούν. Οι φίλοι δεν είναι πουκάμισα να τους αλλάζεις όταν τους βαρεθείς και να τους πετάς όταν θεωρείς ότι δεν τους χρειάζεσαι.
Η φιλία για να θεωρείται πραγματική πρέπει να είναι αμφίδρομη. Η φιλία αντέχει στο χρόνο και δυναμώνει όσο νιώθεις τις ευεργετικές της επιδράσεις στη ζωή σου.
Ο φίλος φαίνεται στη συμπεριφορά, στην ειλικρίνειά του, στην εντιμότητά του, στην αγάπη που θα σου δείξει, στο καθημερινό ενδιαφέρον του, στην παρουσία του στη ζωή σου. Στις τρέλες που θα κάνετε μαζί, στις συζητήσεις που θα κρατήσουν ώρες, στις διαφωνίες, στις βόλτες, τα ταξίδια, στις στιγμές που η φιλία αποκτά ανεκτίμητη αξία και γεμίζει τα κενά σου με έναν τρόπο μοναδικό και ανθρώπινο.
Οι φίλοι δεν βρίσκονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά στη ζωή. Νιώθεις την παρουσία τους, τη ζεστασιά τους, τη μοναδικότητά τους. Όμορφοι άνθρωποι που κερδίζουν μία θέση στην καρδιά μας και την τιμούν με την συμπεριφορά τους και το ήθος τους.
Επιμέλεια: Τάνια Ώττα
Φίλοι, η οικογένεια που διαλέγεις
Γράφει η Θένια Βασιλειάδου
Μετά την οικογένεια, η φιλία είναι ο ποιο σημαντικός κρίκος με την επαφή μας στον κόσμο. Η φιλία είναι ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα στην ζωή.
Οι φίλοι, όταν είναι πραγματικοί, ίσως είναι καλύτεροι και από οικογένεια. Γιατί εκτός των άλλων, τους έχεις επιλέξει και σε έχουν επιλέξει και αυτοί.
Η φιλία για να μπορεί να υπάρξει θα πρέπει να είναι αμφίδρομη. Αν θεωρείς κάποιον φίλο σου, ενώ εκείνος όχι, τότε δεν υπάρχει φιλία, πραγματική. Μόνο μια αμφίδρομη φιλία, όπου και οι δυο δίνουν και παίρνουν, θεωρείται πραγματική. Όπως είπε και ο Tournier «η μεγάλη διαφορά μεταξύ αγάπης και φιλίας είναι ότι δεν μπορείς να έχεις φιλία χωρίς ανταπόδοση».
Ζωή χωρίς φίλους, είναι μία ζωή μισή. Όλοι οι άνθρωποι έχουν φίλους, ανθρώπους που τους αποδέχονται όπως είναι και βρίσκονται εκεί για να τους ακούσουν και να τους σταθούν, στις καλές και τις δύσκολες στιγμές. Όπως όλες οι σχέσεις, όμως, έτσι και οι φιλικές, επηρεάζονται από παράγοντες που πρέπει να λαμβάνουμε υπόψιν μας.
Η φιλία είναι ένα είδος αρετής ή τουλάχιστον συνυφασμένη με την αρετή. Εκτός όμως απ’ αυτό, η φιλία είναι αναγκαία στη ζωή του ανθρώπου, γιατί κανείς δεν θα επέλεγε να ζει χωρίς φίλους, έστω κι αν έχει στην κατοχή του όλα τα άλλα αγαθά.
Η φιλία είναι ιερή, έλεγαν οι παλαιότεροι. Στις μέρες μας γίνεται όλο και πιο σπάνια. Οι άνθρωποι γίνονται πιο κλειστοί και διατηρούν φιλίες για προσωπικό όφελος. Το να βρεις έναν πραγματικό φίλο λοιπόν δεν είναι εύκολο. «Δεν είναι τόσο δύσκολο να πεθαίνεις για τον φίλο σου, όσο να βρεις τέτοιο φίλο για τον οποίο αξίζει να πεθαίνεις» είχε πει ο συγγραφέας του «Δον Κιχώτη» Μιγκέλ ντε Θερβάντες. Όμως υπάρχει. Και θα είναι αυτός που θα κάνει αυτό ακριβώς που είπε ο Jim Morrison: θα σου δώσει την πλήρη ελευθερία να είσαι ο εαυτός σου…
Οι φίλοι που διαλέξαμε και τελικά αποδείχθηκαν η καλύτερη οικογένεια
Γράφει η Παναγιώτα Γάτα
Η λέξη φίλος δεν είναι κάτι απλό! Για κάθε έναν από εμάς έχει διαφορετική σημασία. Είναι η επιλογή ανθρώπων που κάνουμε εσκεμμένα για να μοιραστούμε μετέπειτα αναμνήσεις και όνειρα. Σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας, περνάνε κατά καιρούς πολλοί άνθρωποι που θεωρούμε φίλους. Όμως μέσα από πράξεις και διάφορες καταστάσεις, φαίνεται ποιος είναι ο φίλος και ποιος είναι μία απλή παρέα. Η φιλία είναι τα αδέρφια μας, χωρίς όμως να υπάρχει κάποιος δεσμός αίματος, αλλά δεσμός πνεύματος.
Είναι αυτοί οι άνθρωποι που τους αφήνουμε να δουν όλες τις εκδοχές του εαυτού μας, είτε καλές είτε κακές. Είναι αυτοί με τους οποίους κάνουμε επί ωρών συζητήσεις για φλερτ, για μονόπλευρα ερωτικά συναισθήματά μας για έναν άνθρωπο. Είναι αυτοί που θα μας κατσαδιάσουν και θα μας πουν τα πράγματα έξω από τα δόντια, προσγειώνοντάς μας στην πραγματικότητα και προφυλάσσοντας μας με νύχια και με δόντια από το να πληγωθούμε. Είναι αυτοί που τσακωνόμαστε συνεχώς, αλλά μονιάζουμε τα επόμενα δευτερόλεπτα. Οι ταινίες που κάναμε όλοι ώρες να αποφασίσουμε για το ποια θα δούμε, αυτοί που μας «ξελασπώνουν» από περίεργες καταστάσεις που βρεθήκαμε. Είναι εκείνοι οι υποστηρικτές σε πράγματα που θέλουμε να κάνουμε. Οι θυμίσεις των προσώπων αυτών μέσα από ένα τραγούδι ή ένα ποτό.
Αυτοί οι ανειδίκευτοι ψυχολόγοι που μας βοηθούν να ξεμπερδέψουμε τις σκέψεις μας, από τις πραγματικές επιθυμίες μας. Αυτό είναι η φιλία. Οι άγνωστοι που γίνανε αδέρφια και συνοδοιπόροι στη ζωή μας!!!
Δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι!
Γράφει η Ελένη Δημητριάδου
Φιλία σημαίνει να ξέρεις ότι μπορείς να βασίζεσαι σε κάποιον οποιαδήποτε στιγμή το έχεις ανάγκη. Σημαίνει να μοιράζεσαι ένα κομμάτι του εαυτού σου. Πραγματικοί φίλοι είναι αυτοί που χαμογελάνε με τις χαρές σου και λυπούνται με τις λύπες σου.
Κι όμως, σε μια κοινωνία που η λέξη «φιλία» έχει μετατραπεί σε «δημιουργία σχέσεων για την κάλυψη μιας ανάγκης», πολύ λίγοι από εμάς πιστεύουν ότι μπορεί να υπάρξει μια αληθινή σχέση μεταξύ δύο ή περισσότερων ανθρώπων. Φίλοι που μιλούν πίσω από πλάτες φίλων, φίλοι που δεν διστάζουν να παίρνουν από τους άλλους χωρίς να λένε ούτε ένα ευχαριστώ στο τέλος, πόσο μάλλον να δώσουν κάτι πίσω, φίλοι που διστάζεις να τους πεις πώς πραγματικά νιώθεις γιατί πιστεύεις ότι θα σε κατακρίνουν, γι’ αυτό και σκέφτεσαι δύο φορές πριν μιλήσεις. Με αυτές τις ιδεολογίες προσπάθησαν να μεγαλώσουν κι εμένα αλλά απέτυχαν. Διότι κανένας άνθρωπος δεν είναι ίδιος. Όλοι μας κάνουμε λάθη και όλοι μας μετανιώνουμε κάποια στιγμή για αυτά.
Ευτυχώς εγώ ποτέ μου δεν επαναπαύτηκα σε αυτές τις ιδεολογίες. Κι αν υπήρξε κάποια στιγμή στη ζωή μου που το έκανα, αργά η γρήγορα έμαθα ότι με το να κοιτάς μόνο τον εαυτό σου μόνο καλό δεν σου κάνει. Έχω φίλους. Για εμένα πραγματικούς. Λίγους και καλούς, γιατί οι πολλοί για μένα δεν έχουν ουσία. Και μόνο ο χρόνος θα δείξει εάν θα κρατήσουν. Όμως κάθε μέρα που περνάει επιβεβαιώνεται κάτι που πάντα πίστευα, ότι δεν χρειάζεται να αγαπάς τα πάντα σε κάποιον για να αγαπάς αυτόν. Οι πραγματικοί φίλοι μπορεί να σε πληγώσουν καμιά φορά, αλλά όχι επειδή θέλουν το κακό σου, αλλά επειδή έχουν τον αυθορμητισμό να εκφράσουν αυτό που πιστεύουν αληθινά. Και προσωπικά, προτιμώ να ακούω την αυτονόητη αλήθεια όσο σκληρή και να είναι παρά να μου χαϊδεύουν τα αυτιά με ψεύτικες ελπίδες.
Φιλία σημαίνει…
Γράφει η Ιωάννα Καραθανάση
Η ανάγκη των ανθρώπων να αποκτήσουν φίλους είναι διαχρονική. Από την ενηλικίωσή μας αρχίζουμε να κάνουμε φιλίες και να δενόμαστε σοβαρά με ανθρώπους που είναι κοντά σε εμάς. Για να αναπτυχθεί μία σχέση μεταξύ δύο ή και περισσότερων ατόμων σε πρώτο επίπεδο χρειάζονται κοινά ενδιαφέροντα, πεποιθήσεις και συμπεριφορές. Έπειτα, για να στερεωθεί το δέσιμό τους απαιτείται αμοιβαία αφοσίωση και εμπιστοσύνη. Οι πραγματικοί φίλοι είναι δίπλα σου άνευ όρων, σου συμπαραστέκονται σε όλες τις συνθήκες, σε ενθαρρύνουν και σε συγχωρούν για τυχόν λάθη σου. Δεν ντρέπεσαι να ξεδιπλώσεις τον εαυτό σου μπροστά τους , γιατί σε αγαπούν ακριβώς όπως είσαι.
Σήμερα παρατηρείται η έλλειψη φίλων, μερική ή ολική. Δεν υπάρχουν δεσμοί που να κρατάνε μακροχρόνια. Όλα είναι παροδικά. Σπανίζουν οι αληθινοί φίλοι κι αυτό επηρεάζει αρνητικά την ψυχική υγεία των ανθρώπων, οι οποίοι ΄΄διψάνε΄΄ να βρουν ένα στήριγμα και μία παρηγοριά. Η μοναξιά κυριαρχεί στις ζωές τους, ενώ δύσκολα ανοίγονται εάν έχουν πληγωθεί στο παρελθόν από λυκοφιλίες και χρησιμοθηρικές σχέσεις. Για όλα αυτά ευθύνονται ο ανταγωνισμός και ο ατομικισμός της κοινωνίας, αφού ο καθένας ενδιαφέρεται για την δική του μόνο ανέλιξη και γι’ αυτό μπορεί ακόμη να πατήσει και επί πτωμάτων, προκειμένου να πετύχει αυτό που επιθυμεί. Επίσης, οι πολύωρες εργασίες με τη σειρά τους οδηγούν στην απομάκρυνση και αλλοτρίωση των ανθρώπων και άρα τους απογυμνώνουν από κάθε είδους συναισθήματα.
Έχουμε ξεχάσει τις βασικές μας αξίες και τα απαραίτητα ΄΄συστατικά΄΄ που γεμίζουν τη ζωή με νόημα και ενδιαφέρον. Ας ρίξουμε λίγο νερό στο κρασί μας, ας συναναστραφούμε με άλλα άτομα, ας αρχίσουμε να γινόμαστε διαλλακτικοί και καλοπροαίρετοι απέναντί τους κι ας αφήσουμε την αγάπη να μιλήσει στις καρδιές μας. Μόνο έτσι θα καταφέρουμε να κερδίσουμε αξιόλογους και πιστούς ανθρώπους γύρω μας. Όπως είπε και ο Σωκράτης: «Ο ισχυρός έχει σκλάβους, ο πλούσιος κόλακες και ο σοφός φίλους».
« Ο φίλος τον φίλον εν πόνοις και κινδύνοις ου λείπει»
Γράφει η Βάια Λαμπροπούλου
Οι στιγμές! Οι καλές και κακές κοινές εμπειρίες που καθιστούν τους ανθρώπους «συνένοχους». Οι ώρες οι ατέλειωτες με συνομιλίες και κουβέντες, αναλύσεις και νουθεσίες, η λαχτάρα της παρέας είναι μια παράξενη κλωστή που δένει και πλέκει ένα υφαντό τόσο γερά δεμένο. Είναι η φιλία , που η ποίηση την έψαλε και η λογοτεχνία την ύμνησε.
Είναι η βαθιά ανάγκη του ανθρώπου να μοιράζεται ,να ανταλλάσσει και να αγαπά. Μια αγάπη που κάνει τη ζωή υποφερτή. Είναι σπουδαίο να γίνονται οι ίδιοι οι άνθρωποι στηρίγματα και ασφάλεια σε άλλους ανθρώπους. Μαζί στα δύσκολα, στα εύκολα και στις σιωπές. Η σιωπή πονάει πιο πολύ όταν είσαι μόνος.
Το χέρι που βοηθά και σηκώνει τον φίλο τη στιγμή που κάμπτει, και αυτό αντίστροφα μπορεί να γίνεται εκατέρωθεν, καθώς κανείς τις δυσκολίες της ζωής δεν έχει το πλεονέκτημα να αποφεύγει, είναι η μαγική θεραπεία. Στα δύσκολα είναι πιο πολύ «φίλος» ο άνθρωπος, αλλά στο να χαίρεται ο φίλος με τη χαρά του άλλου είναι η μέγιστη ευτυχία.
Υπάρχουν κίνδυνοι και στην φιλία. Η φιλία χρησιμοποιείται πολλές φορές ως αφορμή για εξαπάτηση και εκμετάλλευση. Οι χειριστικοί άνθρωποι πλησιάζουν ως φίλους ανθρώπους για να κερδίσουν την εμπιστοσύνη τους και κατόπιν να χρησιμοποιήσουν εναντίον τους και εναντίον άλλων τους ίδιους ή στοιχεία για δικό τους όφελος. Υπάρχουν ενδείξεις που φανερώνουν τέτοιες παγίδες, αλλά πολλές φορές εθελοτυφλούμε στην ανάγκη μας για την υπέρτατη αξία της φιλίας.
Και επειδή δεν είναι όλα εύκολα στις ανθρώπινες σχέσεις, θέλει αγώνα μια φιλία. Θέλει καλλιέργεια, αλήθεια, συγχώρεση και αμοιβαία προσφορά συναισθήματος και ακρόασης. Οι περισσότεροι φίλοι είναι ένα μεγάλο αυτί που ξέρει να ακούει, γιατί πάντα ένα αυτί που κατανοεί ξέρει πότε και πώς να προσφέρει.
Η ύπαρξη ή η ανυπαρξία της φιλίας κάνει τον φτωχό πλούσιο και τον πλούσιο φτωχό.
Η φιλία είναι ευλογία, ο φίλος ένα δώρο, ο ΦΙΛΟΣ ΣΟΥ τιμή!
Γράφει η Αργυρώ Ξανθοπούλου
Αν ρωτήσεις να σου περιγράψει κανείς την έννοια της φιλίας θα σου πει είναι η οικογένεια που επιλέγουμε. Κάποιος άλλος θα σου πει πως είναι σαν τα αστέρια, μπορεί να μην τα βλέπουμε πάντα, όμως γνωρίζουμε πως είναι εκεί γιατί υπάρχουν. Ο καθένας θα σου δώσει μια δική του εκδοχή.
Εγώ λοιπόν θα σου πω πως οι φίλοι, ή μάλλον οι αληθινοί φίλοι, είναι σαν τα καθαρά διαμάντια. Πολύτιμοι, σπάνιοι, ανθεκτικοί και αυθεντικοί. Πολλοί περάσανε απ’ την ζωή μας, τους ονομάσαμε φίλους κι όμως δεν ήταν. Άνθρωποι ήρθαν και παρήλθαν. Μείνανε εκείνοι οι λίγοι, εκείνοι που έπρεπε να μείνουν. Μείνανε οι φίλοι. Φίλοι…
Είναι αυτοί που μπήκαν ξαφνικά στην ζωή σου και μέσα σε λίγους μήνες σου στάθηκαν, σε σήκωσαν από το πάτωμα και σε βοήθησαν να πας ένα βήμα παρά πέρα αντικαθιστώντας αυτούς που για χρόνια πίστευες πως θα ήταν εκεί.
Είναι εκείνοι που οι συγκυρίες της ζωής σας ανάγκασαν να βρίσκεστε χιλιομετρικά μακριά, όμως μόλις νιώσουν πως δεν είσαι καλά θα εκμηδενίσουν με τον τρόπο τους αποστάσεις και δεν θα σε αφήσουν ποτέ μόνο!
Είναι εκείνοι που οι δουλειές δεν σας επιτρέπουν να μιλάτε καθημερινά, να βρισκόσαστε συχνά , να μιλάτε στα τηλέφωνα, όμως θα καταλάβουν ! Γιατί ξέρουν, δεν χωράνε παρεξηγήσεις ανάμεσα στους φίλους! Κι αν είσαι από τους ευλογημένους, η επισφράγιση μιας δυνατής φιλίας, η πιο τιμητική εκδήλωση αγάπης και εμπιστοσύνης θα έρθει με μια πρόταση που ακούει στην λέξη κουμπαριά, ένα ιδιότυπο είδος συγγένειας που συνδέει τους ανθρώπους. Η φιλία που μετατρέπεται σε συγγένεια!
Γράφοντας αυτό το κείμενο χαμογελώ. Χαμογελώ γιατί είμαι τυχερή. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι υπάρχουν στην ζωή μου. Γιατί μπορεί να μην αναφέρω ονόματα όμως είμαι σίγουρη πως διαβάζοντας αυτό το κείμενο όλοι τους θα βρουν το όνομά τους εδώ μέσα !
“Φιλία εστί μια ψυχή εν δυσί σώμασιν ενοικουμένη”
Γράφει ο Χρήστος Σαλαμπουκίδης
Φιλία: Ένα ζήτημα που απασχολούσε ανέκαθεν το ανθρώπινο είδος. Έχει γίνει αντικείμενο επιστημονικής μελέτης , συζητήσεων σε επίπεδο παρέας, τραγούδι, γνωμικό , τα πάντα. Προσωπικά ανέκαθεν πίστευα στην φιλία, ίσως το ότι μεγάλωσα χωρίς αδέρφια (μοναχοπαίδι γαρ) έδινα πάντα μεγάλη αξία στον άνθρωπο που θα ασχολούνταν μαζί μου και που θα αφιέρωνε χρόνο στο να καθίσει και να περάσει στιγμές κρατώντας συντροφιά. Μεγάλωσα με την φιλία να υποκαθιστά την “αδελφική” αγάπη , την αλληλεγγύη, την κατανόηση, μα κυρίως την στήριξη και την συμβουλευτική στάση έναντι προβληματισμών.
Θα έλεγε κανείς πως “Φιλία εστί μια ψυχή εν δυσί σώμασιν ενοικουμένη” όπως είπε και ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος ο Αριστοτέλης και ναι , αν το σκεφτείς, είναι όπως το είπε. Η φιλία είναι μια ψυχή που κατοικεί σε δυο σώματα , δεδομένου ότι ο φίλος τον φίλο τον πονά και τον νιώθει. Καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής μας αναζητούμε την φιλία, είναι ένα καταφύγιο για κάθε δύσκολη στιγμή που έχουμε όλοι μας κατά διαστήματα και είναι καταφύγιο από τις πλέον όμορφες και απλές δύσκολες στιγμές όπως εκείνες ενός χωρισμού, έως εκείνες τις βαριές, μιας απώλειας. Είναι σαφές πως ο καθένας μας την ερμηνεύει διαφορετικά ανάλογα με τα βιώματά του.
Λένε ότι οι πραγματικοί φίλοι είναι εκείνοι που χωρίς να μιλήσεις μόνο με το βλέμμα ξέρουν πως νιώθεις, είναι εκείνοι που δεν θα σε παρεξηγήσουν αν πάρεις ξημερώματα να τους πεις ότι δεν είσαι καλά ή ότι δεν μπορείς να κοιμηθείς από την χαρά σου. Φίλοι καρδιακοί, που τον βαρύ τίτλο του φίλου το κέρδισαν είτε από την πρώτη στιγμή, είτε με την πάροδο του χρόνου. .
Όμως αυτό που καθορίζει τη σχέση με τον φίλο μας είναι η αγάπη και η υπομονή από αμφότερες πλευρές . Το ότι μπορείς να αντέχεις και να επιλέγεις τον φίλο σου με τα ελαττώματά του κάθε μέρα και όχι με διαλλείματα , κάτι όμως που απαιτεί χρόνο, διάθεση, διαλλακτικότητα , πίστη και συναίσθημα.
Ωδή σε αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους σε εκείνους που ανάμεσα σε οικογένεια, παιδιά και δουλειά και κυρίως πλήθος προβλημάτων προσωπικών, που ασχολούνται με τα δικά μας προβλήματα
Ωδή σε εκείνους που μέσα στην δική τους φορτωμένη ανηφορική ρουτίνα στέκονται κολώνες στα δικά μας όνειρα και είναι εκεί να ακούσουν κάθε λογής αερολογία
Ωδή σε εκείνους που θα γελάσουν μαζί μας αλλά και με εμάς χωρίς να κρατάνε τα προσχήματα που στην ξεφτίλα μας θα γελοιοποιηθούν παρέα μας για να μην μας φανεί άσχημο το ρεζιλίκι, σε εκείνους που απροκάλυπτα θα μας τα “χώσουν” και θα κοντραριστούν μαζί μας .
Ωδή σε αυτά τα υπέροχα πλάσμα τα λίγα , που αγαπούν τον ατελή μας χαρακτήρα, σε αυτούς που πάντα αγαπάμε και μας αγαπούν στα καλά, τα καλύτερα, τα κακά και τα άσχημα
Τρέξτε ρε, αν δεν βρήκατε ακόμα τέτοιους φίλους τρέξτε να βρείτε, ψάξτε τους, βρείτε τους και μεταμορφώστε τον εαυτό σας με σκοπό να γίνεται αν όχι ένας από αυτούς έστω και λίγο σαν αυτούς!
Φιλίες που χάθηκαν στο χρόνο!!
Γράφει η Αγνή Τσίπου
Σε μια εποχή που οι ανθρώπινες σχέσεις γίνονται όλο και ποιο δύσκολες και οι αντοχές δοκιμάζονται, η απώλεια έγινε συνήθεια.
Φιλίες που χάθηκαν στο χρόνο , φιλίες που έκαναν τον κύκλο τους και έκλεισαν, φιλίες που χάθηκαν ξαφνικά, αλλά λειτούργησαν λυτρωτικά, άνοιξαν νέα κεφάλαια ίσως πιο δημιουργικά. Άνθρωποι που επιλέξαμε στη ζωή μας, αυτοί που έγιναν για λίγο η δεύτερη οικογένεια μας. Τυχαίες συναντήσεις που έγιναν δεσμοί ζωής αφήνοντας για πάντα το αποτύπωμα τους . Όνειρα που μοιραστήκαμε αλλά τα αφήσαμε μισά. Ατελείωτα ξενύχτια, γέλια και δάκρυα μαζί.
Καλοκαίρια γεμάτα όμορφες στιγμές, νυχτερινές συζητήσεις με θέα τη θάλασσα, μερικές φωτογραφίες που θυμίζουν κάποιες άλλες εποχές.
Η ζωή συνεχίζεται με γέλια, με δάκρυα, με φίλους που έμειναν, με νέα χαμογελαστά πρόσωπα που ήρθαν απρόσμενα.
Μια βαλίτσα αναμνήσεις που αφήνουν γλυκόπικρη γεύση, όπως η ζωή μας, κάθε πρόσωπο μια ιστορία, κάθε χαμόγελο μια στιγμή ευτυχίας .
Ο χρόνος κυλάει και είναι αμείλικτος αλλάζει τα πάντα, άλλοτε σε θυμώνει άλλοτε σε μαλακώνει.
Άλλοτε πάλι σου γελάει σαν μωρό…… που χάνεται στους δρόμους της πόλης.
Ραντεβού στα Κάστρα αν βρούμε τον προορισμό, για να ξανά ξεκινήσει το κυνηγητό.!!!
Η φιλία που εκτιμήθηκε στην πανδημία
Γράφει ο Χάρης Χρυσοστομίδης
Σε μια εποχή που ξεκίνησε μια πανδημία, έδεσε πολύ καλά δυο φίλους , οι οποίοι πριν είχαν κάποια πράγματα δεδομένα. Μεταξύ τους δεν υπήρχε τίποτα που να τους συνδέει.
Δεν είχαν εν συναίσθηση και δεν νοιαζόταν ο ένας για τον άλλον πραγματικά, μόνο για το όφελος που είχαν ή ακόμη για μια απόλαυση, που θα παρείχε ο ένας στον άλλο.
Στην πορεία όμως της πανδημίας, συνειδητοποίησαν ότι οφείλαν να καλλιεργήσουν ενάρετα τη φιλική τους σχέση , οικοδομημένα, με καλές προθέσεις, πάντα με προσπάθεια και αμοιβαία εκτίμηση μεταξύ τους.
Αυτές οι σχέσεις θέλουν όμως χρόνο και επιμονή, κι όταν έρθει η ώρα γεμίζουν με εμπιστοσύνη, θαυμασμό και δέος.
Η ζύμωση που έχει γίνει με τον χρόνο , με την προσπάθειά και των δύο, έχει θεμιτά αποτελέσματα , τόσο ψυχικά και όσο συναισθηματικά. Αφού λοιπόν ξεκίνησαν να καλλιεργούν τις αρετές μεταξύ τους, κατάλαβαν τι είχαν χάσει τόσα χρόνια από την μεταξύ τους σχέση και πώς μια πανδημία, τους έφερε τόσο κοντά. Φυσικά είδαν την ζωή τους τόσο υπέροχα και όμορφα, που ήταν σαν να ξαναγεννήθηκαν.
Τελικά μερικά πράγματα στην ζωή γίνονται για το καλό μάς , χωρίς βέβαια εκείνη τη στιγμή να το γνωρίζουμε . Αλλά ο χρόνος μας το διαβεβαιώνει, ότι αυτό που έγινε ήταν απλά για το καλό μάς!!!
