Αν δεν έχω αρχίσει να έχω κρίσεις αμνησίας, ο όρος «φαστ-τρακ διαδικασίες» μπήκε στη ζωή μας από την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου. Και υποτίθεται ότι αναφερόταν στην μείωση των γραφειοκρατικών διαδικασιών, προκειμένου για νέες επενδύσεις. Και όχι μόνο για τις ξένες, ή τις εγχώριες «μεγάλες» επενδύσεις. Αλλά και για την λειτουργία νέων επιχειρήσεων. Ώστε να επιτευχθεί κάποιου βαθμού αναθέρμανση της οικονομίας.
Έκτοτε οι «φαστ-τρακ» διαδικασίες υποτίθεται ότι εντατικοποιήθηκα, έτι περισσότερο, από όλες τις μετέπειτα κυβερνήσεις. Και του τραπεζίτη Λουκά Παπαδήμου, και του οικονομολόγου Αντώνη Σαμαρά. Προβάλλονται δε, συνεχώς, ως πρώτη προτεραιότητα, και από την σημερινή κυβέρνηση. Αυτά βεβαίως στις διακηρύξεις. Διότι στην πραγματικότητα, εκείνα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες, είναι για να τραβάς τα μαλλιά σου. Και επειδή εξ όνυχος αναγνωρίζει κανείς τον λέοντα, θα σας αφηγηθώ μια μικρά ιστορία, που γνωρίζω από πρώτο χέρι, έτσι για να καταλάβετε τι θα πει «φαστ-τρακ» για την αθάνατη ελληνική γραφειοκρατία.
Στη γειτονιά μου υπήρχε ένα κατάστημα που είχε μείνει άδειο επί κάποιο διάστημα. Σε μια πολυκατοικία που υπάρχει στην ίδια θέση από το 1966. Στα πενήντα ένα χρόνια που πέρασαν έκτοτε, νοικιάσθηκε και ξενοικιάσθηκε αρκετές φορές. Οπότε, κάθε φορά γινόταν και ο απαραίτητος έλεγχος από όλες τις «αρμόδιες υπηρεσίες». Και ερχόμαστε στο σήμερα.
Το μίσθωσε λοιπόν κάποιος γείτονας για να το κάνει καφεκοπτείο που θα σερβίρει και καφέ σε ορθίους. Το έχει μισθώσει εδώ και τρεις μήνες, έχει εξοδεύσει αρκετά για να το ανακαινίσει και να το εξοπλίσει, αλλά άδεια ακόμη …γιοκ. Ανάμεσα στα άλλα …προαπαιτούμενα για την άδεια λειτουργίας, ήταν να έχει και έγκριση από …την αρχαιολογία!!! Και επειδή καθυστερούσαν οι …αρχαιολόγοι να τον επισκευθούν, πήγε ο ίδιος να ζητήσει εξηγήσεις. Τι ακριβώς θα έψαχναν σε ένα κατάστημα που υπάρχει εκεί από το 1966. «Θα έλθετε να σκάψετε, αναζητώντας αρχαία, κάτω από το μαγαζί;», ερώτησε. Για να πάρει την απάντηση ότι «πρόκειται απλώς για μια τυπική διαδικασία». Οπότε, ο αφελής Έλλην πολίτης, διατύπωσε την απορία: «Αφού είναι τυπικό γιατί δεν μου βάζετε μια σφραγίδα, να τελειώνουμε;».
Του ανταπάντησαν με επίσημο ύφος ότι «δεν γίνονται έτσι αυτά τα πράγματα». Για το πώς γίνονται, είχε ήδη μια εμπειρία, από την συναλλαγή του με την πολεοδομία. Ελπίζω να καταλαβαίνετε.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
[email protected]
