Το κουβάρι της διαπλοκής είναι καλά τυλιγμένο. Για όσους το ξέρουν, ένας αναμενόμενος τρόπος που γίνεται η συναλλαγή στην εξουσία. Για όσους δεν το γνωρίζουν μια παράξενη σχέση που πυροδοτεί κατά καιρούς ευφάνταστες ιστορίες, αλλά κρύβει και πραγματικά γεγονότα.
Κρυφές συναντήσεις, υπόγεια γκαράζ, ραντεβού σε περίεργα σημεία συνθέτουν την εικόνα. Κινηματογραφικά θα μπορούσε και να αποδοθεί στο στυλ της περίφημης αμερικανικής σειράς House of Cards.
Η διαπλοκή που μάλιστα χρησιμοποιείται στη διεθνή βιβλιογραφία ως αμετάφραστος όρος (diaploki) δεν είναι προνόμιο ελληνικό. Απλά στη χώρα μας δεν έγιναν καλές προσπάθειες για να αντιμετωπιστεί.
Τόσο η κακή προϊστορία με τη χορήγηση των τηλεοπτικών αδειών, όσο και οι αποτυχημένες νομοθετικές προσπάθειες τύπου βασικός μέτοχος, έδειξαν ότι μάλλον δεν υπάρχει διάθεση. Όλα τα υπόλοιπα είναι δικαιολογίες.
Γιατί αν θέλει κάποιος στην πράξη να αντιμετωπίσει φαινόμενα συναλλαγής μεταξύ μέσων και εξουσίας, ξεκινάει κάνοντας πιο απλή και διαφανή τη διαδικασία, κι όχι περιπλέκωντας ακόμα περισσότερο τα πράγματα. Το αυτό ισχύει και για τη χρηματοδότηση των κομμάτων.
Με απλά λόγια τι πήρε, ποιος πήρε ξεκάθαρα και ανοιχτά, αναρτημένα στο διαδίκτυο, αλλά και ποιος συναντήθηκε με ποιους συναντήθηκε και με ποια ατζέντα. Όσο πιο κρυφά, τόσο πιο ύποπτα. Όσο πιο ανοιχτά, τόσο πιο καθαρά.
Η διαπλοκή και οι αρχιερείς της
Μοιραστείτε την είδηση
