Με παρέλαση στο ηλιόλουστο πρωϊνό της 10ης Οκτωβρίου, εορτάστηκε η επέτειος για τα 110 χρόνια από την απελευθέρωση των Σερβίων.
Πλήθος κόσμου, βουλευτές, αυτοδιοικητικοί και φορείς βρέθηκαν στο κέντρο των Σερβίων για να τιμήσουν την ημέρα αυτή.
Η απελευθέρωση των Σερβίων
Να τι γράφει η φιλόλογος και πρόεδρος του Μορφωτικού Συλλόγου Σερβίων, Χρυσάνθη Καραγιαννίδου, για την απελευθέρωση των Σερβίων 110 χρόνια πριν:
Όλο το πρωϊνό της Τετάρτης, 10 Οκτωβρίου τα Σέρβια αποτελούσαν ένα απέραντο νεκροταφείο… Όμως οι στρατιώτες μας εξουδετερώνοντας και την τελευταία αντίσταση στα στενά Πόρτες «διασκελίζοντας σωρούς πτωμάτων, παραμερίζοντας ανοιχτά κρανία και πατώντας αίματα», καθώς γράφει ο Σπ. Μελάς, πήραν το δρόμο για τα Σέρβια. Στο πεδίο της μάχης άφηναν μεγάλο όγκο νεκρών, «τον ομαδικόν τάφον των οποίων, γράφει ο Μηνάς Μαλούτας, είδομεν την επομένην εις το ρέμα, κάτωθεν της μικράς ξυλίνης γεφύρας του στενού, ότε μικροί ημείς μετέβημεν επί τόπου, προς επιθεώρησιν και αποθαυμασμόν του πεδίου της μάχης…».
«Κατά τις 12.30΄, λοιπόν, το μεσημέρι σαν είδαν οι δικοί μας γράφει ο Κίμων Κοεμτζόπουλος τα πρώτα ελληνικά στρατεύματα να φθάνουν στην πλαγιά, στα «αμπέλια», άνοιξαν την πόρτα, έστησαν ένα μακρύ κοντάρι στο επάνω μέρος της μαρμάρινης σκάλας της εισόδου του σπιτιού και ο νέος τότε Αγησίλαος Κοεμτζόπουλος ανεπέτασε μια πολύ μεγάλη ελληνική σημαία.
Οι γυναίκες όλη νύχτα στο σπίτι μας βάλθηκαν να ράβουν σημαίες ελληνικές και μια οκτώ μέτρα μήκος από μάλλινα υφάσματα άσπρα και γαλάζια, ολόκληρα “τόπια” .
Έκλαιγαν από τη συγκίνηση εκείνη τη στιγμή οι μεγάλοι. Και τα μικρότερα παιδιά σαν είδαν τους μεγάλους να γονατίζουν και να φιλούν με μεγάλη συγκίνηση και ευλάβεια την άκρη της σημαίας κάμνοντας τον σταυρό τους, έκαμαν κι εκείνα το ίδιο.
Οι πρώτοι αξιωματικοί και στρατιώτες, σαν έφθασαν στη γειτονιά μας κι αντίκρισαν την τόσο μεγάλη ελληνική σημαία, έτριβαν τα μάτια τους. Το τι έγινε τότε δεν είναι δυνατόν να περιγραφεί. Με δάκρυα στα μάτια αγκαλιάζονταν και φιλούσαν ο ένας τον άλλο, δικοί μας και ο ελευθερωτής ελληνικός στρατός.»
Ο δημοσιογράφος Γρ. Βασιλάς έγραφε στην εφημερίδα «…Προτού ακόμη κυματίσει η γαλανόλευκος από το Στρατηγείον, εξήγγειλεν ο γαλανός σταυρός από το ελληνόσπιτο την νίκην των όπλων μας.
Το απόγευμα της Τετάρτης, 10 Οκτωβρίου, έπαυσε το κροτάλισμα των πολυβόλων, μας λέει και ο Μηνάς Μαλούτας, … και επρόβαλον εις τα κράσπεδα των Σερβίων, οι πρώτοι άγγελοι της νίκης, γενναίοι φαντάροι του 8ου πεζικού συντάγματος της 4ης Μεραρχίας, οι οποίοι έγιναν δεκτοί εν μέσω αλλόφρονος χαράς, θαλάσσης ελληνικών σημαιών με δακρύβρεχτα μάτια και με το «Χριστός Ανέστη» στα στόματα, και επακολούθησε ο πανζουρλισμός των εξαφθέντων από την μέθην του εθνικού παραληρήματος ελευθερωθέντων και ελευθερωτών» Όλοι οι Σερβιώτες, άνδρες, γυναίκες, γέροντες, γριές, κορίτσια και αγόρια υποδέχονταν τους πρώτους ελευθερωτάς των, ηρωϊκούς άνδρας του 8ου Πεζικού Συντάγματος…» «Βαένια κρασιού ανοίγονταν για τους ελευθερωτές, σφαχτά ψήνονταν και κάθε περιποίηση αποδίδονταν σ’ αυτούς, που μετακινούνταν συνεχώς προς βορράν, προς καταδίωξη των υποχωρούντων ατάκτως τουρκικών στρατευμάτων.»
