Ο πολυβραβευμένος συγγραφέας Δημήτρης Στεφανάκης την Τετάρτη το απόγευμα βρέθηκε στην Κοζάνη για να παρουσιάσει το νέο βιβλίο του «Μινώταυρος», το οποίο αφορά όλες τις περιόδους που πέρασε η Κρήτη μέχρι τη μεταπολεμική περίοδο, περιέχει αρκετά ιστορικά επεισόδια αλλά και επεισόδια της καθημερινής ζωής στο νησί.
Η συγγραφέας κα. Τζένη Μανάκη μιλώντας για το βιβλίο ανέφερε πως πρόκειται για ένα κλασικού τύπου μυθιστόρημα, μια μεγάλη αφήγηση που έχει ως βάση την Ιστορία, υπηρετεί όμως κατ΄ εξοχήν τη λογοτεχνία, δημιουργώντας μια εύληπτη πραγματεία για τον χρόνο, τις ανθρώπινες προσδοκίες, την ίδια τη ζωή, εκφρασμένη με αισθητική και λεπταίσθητο λογοτεχνικό χειρισμό στα φλέγοντα θέματα του έρωτα και του θανάτου, της χαράς και της θλίψης, της ειρωνείας, και του σαρκασμού, του κωμικού και του τραγικού στοιχείου, μέσα στην αδυσώπητη πορεία του ανθρώπου προς το πεπρωμένο του.
Το βιβλίο του είναι μεταξύ άλλων ένα βιβλίο με ενδιαφέρουσα πλοκή, στοχασμούς αλλά και πολλά στοιχεία Τέχνης και Ιστορίας. Είναι από εκείνα τα μυθιστορήματα που γοητεύουν τον αναγνώστη γιατί ακριβώς ενσωματώνουν αυτή την ποικιλομορφία.
Το ιστορικό πλαίσιο μέσα στο οποίο εκτυλίσσεται η πλοκή της μυθοπλασίας του, με αιχμή του δόρατος τον μεγάλο έρωτα της Μαργώς Μποτέλλη και του Γιαννιού Αστάκη, έχει ως αρχή το 1894, τόπο ένα χωριό της Βιάνου, στη νότια Κρήτη, και ένα φονικό.
Ο Στεφανάκης μιλάει για τον ξεσηκωμό των Ελλήνων ενάντια στους Τούρκους κατακτητές και την εν συνεχεία επέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων, Βρετανίας, Γαλλίας, Ρωσίας και Ιταλίας, προκειμένου να μοιράσουν τις Διοικητικές περιφέρειες της νήσου. Τη διοίκηση του Ηρακλείου ανέλαβαν οι Βρετανοί.
Η αντίθεση των Τούρκων εκφράστηκε με τη σφαγή του 1898. Ακολούθησε ο βομβαρδισμός του Ηρακλείου από ένα βρετανικό πλοίο, με αποτέλεσμα τον θάνατο μεγάλου αριθμού Τουρκοκρητών, 17 Βρετανών στρατιωτών και χιλίων περίπου κατοίκων. Με την ΄Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, το 1913, παίρνει τέλος και η Κριτική Πολιτεία, που είχε επιτευχθεί παρά τις αντιθέσεις των Ενωτικών, και υπήρξε το μεταβατικό στάδιο μέχρι την ΄Ένωση. Η Κριτική Πολιτεία, είχε θεσπισθεί με την Κρήτη ως αυτόνομο υποτίθεται κράτος, πλήρως ελεγχόμενο από τις Μεγάλες Δυνάμεις και υπό τουρκική επικυριαρχία.
Η χαρά της Ελευθερίας με το 1913 δεν κράτησε πολύ, παρά την πεποίθηση ορισμένων ότι ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος δεν θα έφθανε στην Κρήτη. Υπήρξαν όμως και διορατικοί, αυτοί που αντιλαμβανόταν εκ των πραγμάτων την επερχόμενη καταστροφή.
Κι αν στη διάρκεια του Μεσοπολέμου κάποιοι κατόρθωσαν να ανεβάσουν το επίπεδο της ζωής τους, τους πρόλαβε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος για να τους γεμίσει πληγές κι απώλειες, τον οποίον δυστυχώς, ακολούθησε ο Εμφύλιος μέχρι το 1949.
Στο δεύτερο Μέρος του βιβλίου κάνει την εμφάνισή της η καλλονή Μαργώ Μποτέλλη, μία πραγματικά εκπληκτική, δυναμική, φιλότεχνη, αγωνίστρια, υπέροχη ηρωίδα, που ξεπερνάει όλες τις περίφημες εκείνες που γνωρίσαμε σε προηγούμενα βιβλία του.
Η Μαργώ, γέννημα της Κρήτης, χήρα ενός μεγάλου καπνοβιομήχανου , φθάνει στο Μεγάλο Κάστρο μετά οκτώ χρόνια απουσίας, με το ιδιόκτητο πλοίο της “Μαργαρίτα”, μαζί με τον δικηγόρο της ΄Αγγελο Γαληνό.
Εκεί στο Λιμάνι συμβαίνει η πρώτη άτυπη επαφή με τον Γιαννιό Αστάκη, έναν απλό εργάτη, αλλά με εσωτερική δύναμη και λεπτό αισθητήριο νεαρό. Εκεί στο Λιμάνι, μια επόμενη φορά η Μαργώ Μποτέλλη τον πόθησε αντικρίζοντας μέσα από το ανοιχτό, ιδρωμένο πουκάμισο, το γυμνό του στήθος και επιδίωξε τη γνωριμία που γέννησε τον αμοιβαίο έρωτά τους.
Η ψυχογράφηση, η σαφής αποτύπωση των χαρακτηριστικών, των κινήσεων και των συμπεριφορών των ηρώων μέσα στην πάροδο του χρόνου, καθώς ζουν τη ζωή που ορίζει η προσωπικότητα, τα αισθήματα, η κληρονομιά και ο τόπος, καθώς εμπλέκονται στα γρανάζια των ιστορικών συγκυριών υιοθετώντας νέους ρόλους που αλλάζουν τις ζωές ή τις σχέσεις τους με τους άλλους, αποκαλύπτουν τη δεξιοτεχνία του συγγραφέα να πλάσει ήρωες όχι απλά αληθοφανείς, αλλά πραγματικούς.
Η κινηματογραφική, αλλά και ως πρόφαση στοχασμού αφήγηση συναρπάζει τον αναγνώστη, με τη δημιουργία συνεχών εντάσεων, τον κάνει να νιώθει την αύρα της εποχής, να οσφραίνεται τις μυρωδιές της φύσης, την οσμή του αίματος μέσα στον λαβύρινθο της Ιστορίας, να ζει την προσωπική ιλαρότητα των ηρώων, να συμμετέχει στην τραγωδία τους, να επικροτεί τις αποφθεγματικές ατάκες του συγγραφέα.
Με το Μινώταυρο, ο Στεφανάκης χαρίζει στο αναγνωστικό του κοινό ένα κλασικού τύπου μυθιστόρημα δαμάζοντας τον χρόνο, ένα μυθιστόρημα για κάθε αναγνώστη, κοσμώντας την αφήγησή του άλλοτε με αδρές πινελιές και άλλοτε με τον απαλό χρωστήρα ιμπρεσιονιστή ζωγράφου.
Περίληψη του βιβλίου
Κρήτη, 1894. Από το σκηνικό ενός φόνου στα χωριά του νότου ο Γιαννιός Αστάκης θα βρεθεί στο Μεγάλο Κάστρο, το Ηράκλειο Δύσης και Ανατολής, και στην αγκαλιά της Μαργώς Μποτέλλη. Ζούμε το τέλος της Τουρκοκρατίας στο νησί που θα οδηγήσει στη σφαγή του 1898. Στον μισό αιώνα ζωής που ακολουθεί, οι πρωταγωνιστές του μυθιστορήματος θα πρέπει να ανταπεξέλθουν στις δοκιμασίες που θέτουν τα μεγάλα γεγονότα στον απλό άνθρωπο είτε αυτός ζει στο Βερολίνο, στο Παρίσι του Μεσοπολέμου ή στα χωριά της Νότιας Κρήτης. Στον λαβύρινθο του χρόνου οι μικροί ήρωες της καθημερινότητας μοιράζονται ανέμελοι τις στιγμές τους ενώ στις φλέβες τους κυλά το αίμα της Ιστορίας.
Θένια Βασιλειάδου – www.xronos-kozanis.gr
