Προβληματίζομαι πραγματικά με το ξαφνικό ενδιαφέρον για την οδική ασφάλεια όταν στήνονται αγροτικά μπλόκα. Και εξηγούμαι:
1) Πέντε έξι χρόνια τώρα στην εθνική οδό προς Κατερίνη που μπαίνουμε, βγαίνουμε, αλλάζουμε λωρίδες, κινούμαστε σε μία λωρίδα λόγω έργων προφανώς δεν υπήρχε ζήτημα ασφάλειας (?).
2) Για τρία τέσσερα χρόνια στα Μάλγαρα, κινούμασταν μόνιμα σε μία λωρίδα με έργα που δεν έλεγαν να τελειώσουν στην γέφυρα. Εκεί ήταν απλώς Δευτέρα Τρίτη Τετάρτη Πέμπτη Παρασκευή (?).
3) Στα Μάλγαρα, επίσης, πριν δέκα χρόνια, σκοτώθηκε στην Εθνική Οδό ένας μουσικός από την Λάρισα λόγω της μηδενικής ορατότητας από την καπνίλα της καύσης των αγροτικών υπολειμμάτων σε αντιπυρική περίοδο. Όταν είχα καλέσει την Τροχαία Μαλγάρων για να καταθέσω πως η κατάσταση ήταν άκρως επικίνδυνη και πως έπρεπε να βγουν περιπολικά με τους φάρους για τα πέντε αυτά χιλιόμετρα, μου είπαν “κύριε πείτε πως είναι ομίχλη και οδηγήστε αναλόγως”.
Τώρα όμως στα αγροτικά μπλόκα προκύπτει ξαφνικά το μεγάλο ερώτημα: Αν κάποιο αυτοκίνητο συγκρουστεί με τρακτέρ ποιος θα έχει την ευθύνη;
Και εύλογα αναρωτιέμαι. Ποιος είχε ή έχει την ευθύνη για όσους συγκρούστηκαν όλα αυτά τα χρόνια λόγω έργων στην εθνική οδό; Ο εργολάβος του εκάστοτε έργου ή ο ίδιος ο οδηγός; Προχθές στην Λάρισα που το ασθενοφόρο του ΙΑΣΩ συγκρούστηκε με την παρκαρισμένη κάθετα στον δρόμο κλούβα των ΜΑΤ ποιος είχε την ευθύνη;
Ας αφήσουμε λοιπόν τους προσχηματικούς λόγους. Η ασφάλεια δεν μπορεί να εφαρμόζεται επιλεκτικά ούτε κατά περίπτωση. Όταν βολεύει είναι ευθύνη του οδηγού και όταν δεν βολεύει να γίνεται πρόσχημα. Ενίοτε και μοχλός πίεσης με ανορθόδοξο, μάλιστα, τρόπο από την εκάστοτε Κυβέρνηση που δεν μπορεί να διαχειριστεί μια κρίση, στην προκειμένη αυτή των αγροτών.
Σωκράτης Μουτίδης – www.xronos-kozanis.gr
