Πιστεύουμε συχνά όταν είμαστε έξω απο το χορό ότι για ότι συμβαίνει ευθύνονται κάποιοι άλλοι και ότι αυτοί οι άλλοι διαθέτουν μαγικές λύσεις. Ότι με ένα «εμπρός καλά μου χέρια», όπως έλεγε ο αγαπημένος ήρωας των παιδικών μου χρόνων αστυνόμος Σαϊνης, διορθώνονται τα προβλήματα. Στο λεπτό. Ούτε δευτερόλεπτο παραπάνω.
Αυτά όταν είμαστε απέξω. Γιατί όταν μπαίνουμε μέσα, αναλαμβάνοντας κάποια θέση ευθύνης, ερχόμαστε αντιμέτωποι με την πραγματικότητα που ακούει στο όνομα περιορισμοί πόρων, Ελεγκτικό Συνέδριο, τεχνικές αστοχίες και κάθε είδους απρόβλεπτες δυσλειτουργίες.
Αν υπήρχε κάποιου είδους ταχύρρυθμο σεμινάριο το οποίο θα μπορούσε ο καθένας, πριν διεκδικήσει και αναλάβει μια θέση ευθύνης, να παρακολουθήσει και να αντιληφθεί εκ των έσω τι συμβαίνει, θα γλυτώναμε απο πλήθος μεγαλοστομιών, εύκολων κατηγοριών και υπερβολών. Σε όλα τα επίπεδα εξουσίας. Απο την πρωθυπουργία μέχρι τη διεύθυνση ενός οργανισμού.
Γιατί όλοι όσοι έχουν ένα πόστο δεν είναι απλά παλιοχαρακτήρες που δεν έχουν τίποτα καλύτερο να κάνουν απο το να ταλαιπωρούν τους άλλους. Κάποιοι είναι, αλλά φοβάμαι ότι οι περισσότεροι είναι απροετοίμαστοι και αρκετά αφελείς ώστε να πιστεύουν ότι η διοίκηση είναι ένα δρόμος στρωμένος με καλές προθέσεις.
Επειδή, όμως, το σεμινάριο αρχαρίων μάνατζμεντ δεν προσφέρεται ακόμα, είμαστε υποχρεωμένοι να βλέπουμε το έργο να επαναλαμβάνεται.
Ιωάννα
