Η παρουσίαση του βιβλίου της Κλαίρης Θεοδώρου «Η αγάπη που δεν άκουσες»

Για δεύτερη φορά βρέθηκε στην Κοζάνη, αυτή τη φορά για να παρουσιάσει το βιβλίο της “Η αγάπη που δεν άκουσες” η Κλαίρη Θεοδώρου. Το βιβλίο παρουσιάστηκε το απόγευμα της Τετάρτης στο Public.
Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα για έναν ανεκπλήρωτο έρωτα, αλλά αναφέρεται και σε άλλα θέματα τα οποία, σύμφωνα με τη συγγραφέα, είναι η διαφορετικότητα, η αναπηρία, ο ρατσισμός, οι οικογενειακές σχέσεις και οι δυσκολίες μέσα στην οικογένεια.
Με τα λόγια της συγγραφέα
«Η αγάπη που δεν άκουσες» είναι μια ιστορία αδιέξοδου, ανεκπλήρωτου και ανέλπιδου έρωτα. Η αγάπη που δεν άκουσες, και η ιδέα αυτή σύντομα γιγαντώθηκε, ξεχείλισε θαρρείς από κάθε πόρο του κορμιού μου, απαιτώντας να βγει στην επιφάνεια, να ειπωθεί και να ακουστεί.
Μια ιστορία αληθινή αλλά και απόλυτα μελαγχολική, όπως κάθε γνήσιος έρωτας, για την οποία το έναυσμα δεν υπήρξε κάποιος άνθρωπος, αλλά μια φάλαινα – «η πιο μοναχική φάλαινα του κόσμου», όπως ονομάζεται, αφού εδώ και χρόνια διασχίζει δεκάδες χιλιάδες χιλιόμετρα από τον Βόρειο ως τον Νότιο Πόλο και πάλι πίσω, αναζητώντας μάταια το ένα και μοναδικό της ταίρι. Η ατέρμονη αυτή αναζήτηση, που οφείλεται σε μια γενετική ανωμαλία, την έχει καταδικάσει ερήμην της να είναι για πάντα μόνη, καθώς η συχνότητα στην οποία εκπέμπει το ερωτικό της κάλεσμα, μοναδική στον κόσμο, όπως κι εκείνη, δεν μπορεί να εισακουστεί από καμία άλλη φάλαινα.
Μια ιστορία που με έφερε για άλλη μια φορά αντιμέτωπη με την καθολική παραδοχή ότι όλα τα πλάσματα αυτού του κόσμου ζούμε και αναπνέουμε με μία και μόνο επιθυμία χαραγμένη στον πυρήνα της ύπαρξής μας: να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε.
Μια ιστορία που αποδεικνύει την παντοδυναμία του έρωτα, τη μαγική κινητήρια δύναμη που μόνο αυτός μπορεί να προκαλέσει και τη μεταστροφή του καθενός εξαιτίας του προς το καλύτερο ή το χειρότερο. Γιατί, αν κάτι μπορεί να μας ανυψώσει στα ουράνια ή να μας καταβαραθρώσει, να μας φτάσει στα άκρα, να προκαλέσει πάθη ή να εξασφαλίσει τη γαλήνη, την ψυχική ισορροπία, την πληρότητα και κάποιες φορές να μας οδηγήσει στην υπέρβαση και στη θυσία ακόμα και του ίδιου μας του εαυτού –ιδίως του ίδιου μας του εαυτού– αυτό είναι ο έρωτας.
Μια ιστορία που στο επίκεντρό της έχει και τη διαφορετικότητα και τον αποκλεισμό που προκύπτει πολλές φορές από αυτή, στιγματίζοντας ανεπανόρθωτα πρόσωπα και καταστάσεις, γκρεμίζοντας όνειρα, ροκανίζοντας ψυχές και συνειδήσεις, διαβρώνοντας ύπουλα κι αργά αλλά μεθοδικά τα θεμέλια της ουσίας και της ύπαρξης.
Μια ιστορία στην οποία η αίσθηση του σωστού και του λάθους συγχέονται μεταξύ τους επικίνδυνα, οδηγώντας τους ήρωες σε μια αέναη περιδίνηση και στην αναπόφευκτη βύθιση στα σκοτεινά νερά μιας λίμνης. Μιας λίμνης τεχνητής και ψεύτικης, που καταπίνει με το έτσι θέλω ένα ολόκληρο χωριό μαζί με τις ζωές και τις αναμνήσεις όσων είχαν την ατυχία να βρεθούν στο διάβα της.
Φαντάσματα, σήψη, θάνατος, σκιές, στάσιμα νερά. Μοναξιά και απομόνωση.
Έρωτας, πάθος, συντροφικότητα, ελπίδα, φιλία. Κάθαρση και λύτρωση.