Μιας και η πολιτική είναι συνεχώς παρούσα στις συζητήσεις στα καφενεία, στα μπαρ, στα γήπεδα, στις εκδηλώσεις μου δίνεται το έναυσμα να αναλύσω το θέμα λίγο περισσότερο. Ο τίτλος μου; Έλληνας πολίτης. Είναι αρκετός. Για να διερευνήσουμε το θέμα της πολιτικής πρέπει πρώτα να αποτυπώσουμε το πολίτευμα μας. Συνταγματική κοινοβουλευτική δημοκρατία. Αυτό είναι αγαπητέ Έλληνα συμπολίτη το πολίτευμα μας. Τι σημαίνει αυτό; Αυτό σημαίνει ότι δεν κυριαρχεί μια αχαλίνωτη δημοκρατία αλλά πράττουμε και λειτουργούμε με βάση τους νόμους του Συντάγματος μας. Επίσης, αυτό σημαίνει πως μέσω του κοινοβουλίου μας εκπροσωπούμαστε ως λαός. Για αυτό λοιπόν αγαπητέ συμπατριώτη πριν πας στην κάλπη, σκέψου. Οι 300 άνθρωποι που σε εκπροσωπούν δεν είναι μόνο αξιαγάπητοι και ικανότατοι όταν τους ζητάς ρουσφέτια. Οι άνθρωποι που σε αντιπροσωπεύουν χρειάζονται την υποστήριξη και το χειροκρότημα σου κάθε μέρα. Κάθε μέρα που προσπαθούν να καλυτερέψουν την ζωή σου. Γιατί αυτό είναι ο άμεσος στόχος της πολιτικής. Να καλυτερεύει την ζωή τον ανθρώπων. Και δικαιολογημένα τώρα αναγνώστη θα σκεφτείς: « Πως είναι δυνατόν να τους υποστηρίζω και να τους επικροτώ όταν ανήκω στην γενιά των 360 ευρώ;; » Υπάρχει μια διαφορά ανάμεσα στους ανθρώπους που σε κυβερνούν και ανάμεσα σε σένα. Δεν στέκονται αδρανείς, παλεύουν. Άλλοι πολύ, άλλοι λίγο. Και μιλάω για σένα που ενώ κατέχεις το δικαίωμα ψήφου αδιαφορείς για την επικαιρότητα. Μιλάω για σένα που αδιαφορείς για την πανεπιστημιακή εκπαίδευση γιατί χθες βράδυ τραγουδούσε ο Νίκος Οικονομόπουλος. Μιλάω για σένα που προπαγανδίζεις λέγοντας πως όλοι πολιτικοί είναι διεφθαρμένοι και ανεπρόκοποι και το πιο κοντινό σε βιβλίο που έχεις διαβάσει είναι το Super Katerina. Μιλάω για σένα που ισχυρίζεσαι πως θες να δεις την χώρα σου να ορθοποδεί αλλά δεν θέλεις να βάλεις το χεράκι σου. Έλληνα πρέπει να κατανοήσεις ότι οι καλύτερες κυβερνήσεις είναι αυτές που μαζί τους έχουν την συμμετοχή του λαού. Η πολική είναι ένα παιχνίδι που παίζεται από δύο. Τον πολίτη και τον πολιτικό. Και τοποθετώ εσκεμμένα πρώτα τον πολίτη. Στο κάτω κάτω της γραφής αν νιώθεις ΕΣΥ τόσο ικανός και αποτελεσματικός, έχεις κάθε δικαίωμα να ζητήσεις ψήφο από τον ελληνικό λαό. Επειδή κινδυνεύω να χαρακτηριστώ ως γραφικός, ας πάμε στο κεφάλαιο του πολιτικού. Αγαπητέ πολιτικέ, αν δεν μπορείς να σταθείς στο βήμα λίγα λεπτά και να κερδίσεις τον σεβασμό του κοινού, αν δεν μπορείς με τον λόγο σου να αγρυπνήσεις τον λαό, αν δεν μπορείς να ωθήσεις σε σωστό και επωφελές δρόμο αυτήν την χώρα, μάλλον δεν αξίζει να έχεις τα ηνία αυτού του κράτους. Αν μεταποιείς το ‘’κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη’’ σε πλειστηριασμούς και εντολές στα ΜΑΤ για να αποτρέψεις τους διαμαρτυρόμενους που παλεύουν να σώσουν την πρώτη κατοικία τους, μάλλον δεν αξίζεις αυτήν την θέση. Αν πουλάς βλήματα στην Σαουδική Αραβία σε τρομοκρατικές οργανώσεις την στιγμή που αποτελούν τον μεγαλύτερο κίνδυνο για την Ευρώπη, μάλλον δεν την αξίζεις αυτήν την θέση. Η πολιτική αποτελεί θέμα νοοτροπίας και κυρίως παιδείας. Αν λοιπόν δεν αντιμετωπίζεις την Βουλή των Ελλήνων ως ναό, μάλλον τότε κάτι κάνεις λάθος. Έλληνα συμπολίτη και κυρίως συνάνθρωπε, μία είναι η συμβουλή μου. Δράσε.
-Γιάννης Ρουσόπουλος 18 ετών, προπτυχιακός φοιτητής Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών
