Όσο μεγαλώνεις αντιλαμβάνεσαι τη σημασία των εθίμων. Ως ορόσημων στην πορεία του έτους, αλλά και στην πορεία της ζωής του καθενός μας.
Στα μικρά χρόνια μοιάζουν με βαρετές τελετουργίες, τις οποίες επιβάλλει ο κόσμος των μεγάλων. Χωρίς κάποιο ιδιαίτερο νόημα.
Όσο όμως τα χρόνια περνούν, αποκτούν μια ιδιαίτερη σημασία, γιατί μας ενώνουν με το χθες. Ένα χθες γεμάτο απο τις παρουσίες σημαντικών για τη ζωή μας ανθρώπων και όμορφων στιγμών.
Τα δώδεκα ευαγγέλια που αντηχούν στον αυλόγυρο της εκκλησίας, τα τσουρέκια της γιαγιάς, το βάψιμο των αυγών τη Μ. Πέμπτη είναι μέρος των παιδικών αναμνήσεων που μας συντροφεύουν σε όλη μας τη ζωή, ακόμα κι όταν τα πρόσωπα αυτά έχουν φύγει.
Έχει πολύ μεγάλη σημασία, λοιπόν, να δημιουργούμε στα παιδιά αυτές τις αναμνήσεις που κάνουν ξεχωριστές τις ημέρες των γιορτών και θα αποτελούν ένα απο τα πράγματα που θα κουβαλούν στο δικό τους «σακίδιο».
Όλο αυτό δεν έχει καμιά σχέση με τον συντηρισμό ή τον προοδευτισμό που κουβαλάει ο καθένας.
Έχει να κάνει με τις σχέσεις αγάπης και την ασφάλεια που δημιουργεί η αίσθηση της επανάληψης, ποτισμένης με τις μυρωδιές και επενδεδυμένης με τους ήχους του γνώριμου.
Ιωάννα
[email protected]
